ဒီအခ်ိန္ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး ရဲ႔ အလယ္မွာ (၆)

ဒီအခ်ိန္ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရဲ႔ အလယ္မွာ (၁)
လြမ္းရယ္မေျပ : ဒီအခ်ိန္ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး ရဲ႔ အလယ္မွာ (၂)
ဒီအခ်ိန္ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရဲ႔ အလယ္မွာ (၃)
ႏွစ္ကုိယ္တူညီ ခ်စ္ဖူးတဲ့ တကၠသုိလ္ဆီ : ဒီအခ်ိန္ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး ရဲ႔ အလယ္မွာ (၄)
 ဆုိခဲေစ ျမဲေစ၊ ခ်စ္တယ္ : ဒီအခ်ိန္ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး ရဲ႔ အလယ္မွာ (၅)

Christmas ေန႔က University of Computer Studies, Mandalay တုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔  Gathering မွာ ျပန္ဆုံျဖစ္ေတာ့ ေက်ာင္းကုိျပန္လြမ္းသြားပါတယ္။ Singapore မွာ ေက်ာင္းက ရွိေနတဲ့သူေတြထဲက တစ္၀က္ေလာက္ပဲ လာတာျဖစ္ေပမယ့္ စည္စည္ကားကား ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ပါပဲ။ Game ေဆာ့ၾကေတာ့ သီဟသစ္တုိ႔ အဖြဲ႔က တစ္ခါရွုံးတာနဲ႔ တစ္ဖြဲ႔လုံး  ကၾကရတဲ့ အထဲမွာ သီဟသစ္ပုံက ထိပ္ဆုံးက ပါေတာ့ FaceBook ထဲမွာ ပုံလည္းတင္ေရာ ၀ုိင္းေကၽြးခံရတာေပါ့ေလ။ မိန္းမနဲ႔ကေလးကုိ သတိမရဘဲ ေပ်ာ္ေနတယ္ဆုိျပီး။ လူေတြကလည္း ခက္တယ္။ မိန္းမနဲ႔ ကေလးကုိ စိတ္ထဲမွာ ခ်စ္ေန၊ သတိရေနဖုိ႔ လုိတာ၊ သူတုိ႔သိေအာင္ ျပေနရမွာလားမသိ၊ Mind Your Own Business လုိ႔သာ ေျပာခ်င္ေတာ့တယ္။ ထားပါေတာ့ေလ ေက်ာင္းတုန္းက အေၾကာင္းေလး ျပန္ဆက္ပါရေစ။ ဒီအေၾကာင္းက ၀တၳဳပုံစံ ေရးခဲ့တာ မဟုတ္လုိ႔ ႏွင္းဆီျဖဴေလးနဲ႔ ရည္းစားျဖစ္ခဲ့တဲ့ အခန္းနဲ႔တင္ မရပ္ပါရေစနဲ႔။

၁၉၉၉ ခုႏွစ္ ႏုိ၀င္ဘာမွာ သီဟသစ္တုိ႔ ဒုတိယႏွစ္ ျပန္တက္ရပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းအိမ္က ကုိယ္ေတြကို ငွားထားတဲ့ တုိက္ခန္းမွာ တစ္ဖြဲ႔လုံး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေပါ့။ တုိက္ခန္းက ေစ်းခ်ဳိဘက္မွာေပမယ့္ သီဟသစ္နဲ႔ ေနာက္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေတာ့ ညေနတုိင္း မိန္းဘက္ေရာက္ပါတယ္။ ၁၉၉၉ ကေန ၂၀၀၀ ကုိကူးမယ့္ New Year ခ်ိန္မွာေတာ့ တုိက္ခန္းမွာ New Year Party လုပ္တာမွာ သူငယ္ခ်င္း ၀ၾကီးက ဒံေပါက္ Sponsor ေပးပါတယ္။ မႏၱေလးမွာ နာမည္ၾကီးတဲ့ ေအာ္ဒါမွာရတဲ့ ေကမီမြန္ ဒံေပါက္က တစ္လမ္းေက်ာ္မွာ ရွိတာမုိ႔ပါ။ ဒံေပါက္စားျပီး သကာလ ၁၂ ထုိးခါနီးေတာ့ မိန္းဘက္သြား၊ က်ဳံးေဘးသြားျပီး Happy New Year ေအာ္ၾကပါတယ္။ ရန္ရွာတတ္တဲ့သူေတြ မရွိရင္ေတာ့ New Year ကေပ်ာ္စရာၾကီးပါ။ တုိက္ခန္းျပန္ေရာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြခ်ည္း ဖဲရုိက္ေနတဲ့၀ုိင္းထဲကုိ ရပ္ကြက္ထဲကလူက လာျပီး မူးျပီးလာရစ္ေနတာနဲ႔ ေပ်ာ္စရာနည္းနည္းေလ်ာ့သြားပါတယ္။ သီဟသစ္တုိ႔အဖြဲ႔လည္း အလကားေနရင္း ရပ္ကြက္ထဲမွာ နာမည္ဆုိးထြက္တာေပါ့။ (သူငယ္ခ်င္းတုိ႔အိမ္က ေရာင္းမစြံတဲ့ တုိက္ခန္းၾကီး ေရာင္းစြံသြားတာမွာ အဲဒါေတြလည္းပါပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လည္း ဆုိေတာ့ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြက အခမဲ့ပြဲစားလုပ္ေပးလုိက္လုိ႔ပါ။)

သီဟသစ္တုိ႔ ဒုတိယႏွစ္ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက မေကြးကုိ လုိက္လည္ၾကပါတယ္။ မန္းေရႊစက္ေတာ္ ဘုရားဖူးလုိက္ၾကတာပါ။ မေကြးေရာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေယာက္်ားေလးေတြက သီဟသစ္ရဲ႔ အေဖ့ရုံးက ပုံမွန္ ဘန္ဂလုိမွာတည္းပါတယ္။ မိန္းကေလးေတြက သူငယ္ခ်င္းေကာင္မေလးတုိ႔ အေဖရုံးက အရာရွိ ဘန္ဂလုိမွာတည္းပါတယ္၊ သူတုိ႔အေဖက အရာရွိအၾကီး မုိ႔ပါ။ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေညာ္ၾကပါေသးတယ္၊ ေကာင္မေလးေတြက် ဘန္ဂလုိ အေကာင္းမွာ တည္းရတယ္ ဘာညာေပါ့ေလ။ သီဟသစ္ကလည္း ျပန္ေျပာရပါတယ္။ သူတုိ႔အေဖက King ေလာက္ရွိတာကြ၊ ငါတုိ႔အေဖက 10 တုိ႔၊ Jack တုိ႔ေလာက္ပဲရွိတာဆုိျပီးေတာ့ ေပါ့။ သူငယ္ခ်င္းအားလုံးကုိ အိမ္မွာ ထမင္းေကၽြးၾကေတာ့ အဖြဲ႔ထဲမွာ စလုိ႔ေကာင္းတဲ့ ခင္စရာေကာင္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္း  ေကာင္မေလးကုိ အေမ့ျပျပီး ေဟာဒီမွာ အေမ့ေခၽြးမ ေခၚလာျပီဗ် လုိ႔ စလုိက္တာ သူက ထငုိေနလုိ႔ အိမ္က လူၾကီးေတြကပါ ေခ်ာ့လုိက္ရေသးတယ္။


ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ေစာေစာမွာေတာ့ မင္းဘူးဘက္ကမ္းကုိ ကူးဖုိ႔ရာ ဇက္ဆိပ္ကုိဆင္းရပါတယ္။ အဲဒီအခါတုန္းက မေကြးတံတားတုိ႔ ဘာတုိ႔ဆုိတာ စီမံကိန္းေတာင္ မရွိေသးပါဘူး။ ဇက္နဲ႔ သြားရတာလဲ တစ္မ်ဳိး ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတုိ႔အိမ္က ကားႏွစ္စင္းနဲ႔ လုိက္ပုိ႔တာပါ။ ေရႊစက္ေတာ္လမ္းမွာေတာ့ ထုံးစံအတုိင္း ဖုံထူထူေတြကုိ ျဖတ္ေက်ာ္၊ ကားကုိ လွုပ္လွုပ္ခုန္ခုန္ေလး စီးျပီးရင္ေတာ့ အေမာေျပစရာ မန္းေခ်ာင္းကုိ စတင္ေတြ႔ရျပီး အထက္စက္ေတာ္ရာ၊ ေအာက္စက္ေတာ္ရာ တုိ႔ကုိ ဖူးျမင္ႏုိင္ပါျပီ။ ေရာက္တာနဲ႔ အထုတ္ေတြ တည္းေက်ာင္းထဲမွာခ် မန္းေခ်ာင္းထဲ ေျပးဆင္းၾကေတာ့တာပါပဲ။ ေရထဲမွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္သုိက္ ေဘာကြင္းေတြ စီးလုိက္၊ ေဆာ့လုိက္ လုပ္ရတာ အင္မတန္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။ ျပီးတာနဲ႔ ၾကည္ညဳိဖြယ္ရာ ေအာက္စက္ေတာ္ရာ ႏွင့္ အထက္ စက္ေတာ္ရာ တုိ႔ကုိ သြားေရာက္ ဖူးေျမာ္ၾကပါတယ္။

ပုံမ်ားကုိ မႏုိင္းႏုိင္း၏ ေရႊစက္ေတာ္ ပုိ႔စ္ထဲမွ ယူထားပါသည္။ ေက်းဇူးပါ မႏုိင္းႏုိင္း
္
အဲဒီညမွာေတာ့ တဲေက်ာင္းမွာ လူေတြမ်ားေနလို႔ ေယာက္်ားေလးတစ္ခန္း၊ မိန္းခေလး တစ္ခန္းပဲ ေနရာရပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြက ခရီးပန္းပန္းနဲ႔ အလွ်ဳိအလွ်ဳိ၀င္အိပ္ၾကတာ အခန္းထဲမွာ ေနရာလြတ္ဆုိလုိ႔  ေဘာကြင္းပဲ က်န္တာနဲ႔ အဲဒီအေပၚမွာပဲ သီဟသစ္ တစ္ည အိပ္လုိက္ရပါတယ္။ ေနာက္ေန႔ညေရာက္ေတာ့ ေယာက္်ားေလးေတြ အတြက္ အခန္း ၂ ခန္း၊ မိန္းကေလးေတြ အတြက္ အခန္း ၂ ခန္း စီလည္းရေရာ ဘယ္သူမွမအိပ္ၾကေတာ့ပါဘူး၊ အားလုံးစုျပီး တစ္ခန္းထဲမွာ PC ကစား(ဖဲရုိက္ၾက) ေတာ့တာပဲ။ ဖဲရုိက္ေတာ့လည္း သူငယ္ခ်င္းေကာင္မေလးရဲ႔ ေမာင္ေလးနဲ႔ ညီမေလး အနားလာေနလုိ႔ ကေလးေတြ သြားေဆာ့ေခ်ေျပာခါမွ ဦး ဟုိ Spades 4 ကုိပစ္ခ်လုိက္၊ ဘာမွ မဆုိင္ဘဲ ကုိင္မထားနဲ႔ လုိ႔ေတာင္ ကုိယ့္ကုိ ျပန္သင္သြားေသးတယ္။

ညပုိင္းရုပ္ရွင္ဖြက္တမ္းကစားလုိက္၊ PC ကစားလုိက္နဲ႔ အခ်ိန္ေတာင္ ဘယ္လုိကုန္သြားမွန္း မသိဘူး။ ဒီၾကားထဲ သူငယ္ခ်င္းေကာင္မေလးက သူ႔အေဖနဲ႔ စိတ္ဆုိးျပီး ေပ်ာက္သြားပါေလေရာ။ သူ႔ေကာင္ေလးနဲ႔ က်န္တဲ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က လုိက္ရွာၾက၊ သီဟသစ္တုိ႔ကေတာ့ ဟုိနားေယာင္ေယာင္ ဒီနားေယာင္ေယာင္ လုိက္ရွာျပီး ဆက္ကစားၾကပါတယ္။ ျပီးေတာ့လည္း သူ႔ဘာသာ ျပန္လာတာပဲကုိး။

ဒီလုိနဲ႔ ေရႊစက္ေတာ္ကျပန္ မင္းဘူးကုိ၀င္ စကၠိန္းတဲ ဘုရားဖူး၊ နဂါးပြက္ေတာင္ကုိလည္း သြားလည္ၾကပါတယ္။ သူ႔ဘာသာသူ ပြက္ေနတဲ့ နဂါးပြက္ေတာင္ကုိ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က သီဟသစ္ လူပ်ဳိၾကီးျဖစ္ရင္ပြက္ ဆုိျပီး ေျပာေတာ့ သူ႔အခ်ိန္တန္ပြက္တဲ့ အခါ ၀ုိင္းစၾကတာေပါ့။ ေတာ္ေသးတယ္ တကယ္မျဖစ္လုိ႔ :)   (အဲဒီအေၾကာင္းကုိ လူပ်ဳိၾကီး မျဖစ္ရျခင္း အေၾကာင္းရင္း ထဲမွာ တစ္ခါေရးဖူးပါတယ္)။ ဒီလုိနဲ႔ သူတုိ႔လည္း ျပန္သြား၊ ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ားလည္း ခ်န္ထားခ်င္စရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ပ်င္းစရာၾကီးပါ။ အိမ္မွာ စားေကာင္းေသာက္ေကာင္းေအာင္ Teach Yourself C++ in 21 days စာအုပ္ထူထူကုိ ဖတ္သလုိလုိ လုပ္လုိက္၊ အျပင္ထြက္လည္ လုိက္ လုပ္ျခင္းမ်ားနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္သြားပါတယ္။

အိမ္မွာပ်င္းေနတုန္း ၁၀ တန္းတကၠသုိလ္၀င္ခြင့္နဲ႔တုန္းက ေလွ်ာက္ထားတဲ့ MIT က ေခၚစာေရာက္လာပါေလေရာ။ ပထမႏွစ္၊ ဒုတိယႏွစ္ကေတာ့ မေကြးမွာပဲ စတက္ရမယ္ ဆုိပါတယ္။ ကုိယ့္ျမိဳ႔မွာကိုယ္ ျပန္မတက္ခ်င္တာရယ္၊ အိမ္ကလည္း ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းပဲေရြးလုိ႔ ဆုိတာရယ္၊ ႏွင္းဆီျဖဴေလးရယ္ (အဲေလ ေယာင္လုိ႔) အဲဒါနဲ႔ဘာမွဆက္မလုပ္ေတာ့ဘဲ ကြန္ပ်ဴတာ ေက်ာင္းပဲ ဆက္တက္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ အီလက္ထေရာနစ္ (သုိ႔) ေဆာက္လုပ္ေရး အန္ခ်င္စရာၾကီး ျဖစ္မလာေတာ့ပဲ ေဆာ့၀ဲလ္ အန္ခ်င္စရာၾကီး ျဖစ္လာတာေပါ့ေလ။

ေက်ာင္းျပန္တက္ေတာ့ ႏွင္းဆီျဖဴေလးကုိ ဇာတ္လမ္းနည္းနည္းစေနျပီမုိ႔ ေက်ာင္းမွာ ရုပ္တည္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနရတဲ့ ေန႔ရက္ေတြေပါ့။ သီဟသစ္တုိ႔တုန္းက တတိယႏွစ္မွာမွ Computer Science Major (or) Computer Technology Major အလြယ္ေျပာရရင္ Software, Hardware ခြဲတာမုိ႔ ကုိယ္ဘယ္ေမဂ်ာယူမလဲ ဆုိတာစဥ္းစားရမယ့္အခ်ိန္ေရာက္လာပါတယ္။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အီလက္ထေရာနစ္ကုိ စိတ္၀င္စားတယ္လုိ႔ ထင္ခဲ့မိတာ ဒုတိယႏွစ္မွာ Digital ဆုိတဲ့ ဘာသာသင္ရေတာ့ ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ သိသြားပါတယ္။ ကုိယ္တကယ္ စိတ္၀င္စားတာ Programming ပဲဆုိတာကုိ။ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ ဟုိဘက္လုိလုိ ဒီဘက္လုိလုိ ေယာင္ေနၾကတုန္းပါ။

ေနာက္တစ္ပုိင္း ဆက္ေရးျဖစ္ရင္ ႏွင္းဆီျဖဴေလးနဲ႔ ခ်စ္သူျဖစ္ျပီးေနာက္ပိုင္း ေက်ာင္းတက္တဲ့ အခ်ိန္ေတြနဲ႔ ျပန္ဆက္စပ္ျပီး ေရးသြားမွာပါ။ မွတ္သားစရာမပါ ၊ ရသမပါ တဲ့ စာစုေလးကုိ ျပီးတဲ့ အထိ ဖတ္ေပးလုိ႔ ေက်းဇူးပါ။

ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမ အားလုံး ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ

ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္

P.S
၁) ခုရက္ပုိင္း အပ်င္းထူျပီး ဘေလာ့ေတြလုိက္မလည္ျဖစ္၊ Cbox ကုိ မျပန္ျဖစ္တာ ခြင့္လႊတ္ၾကပါရန္
၂) အခ်ိန္ရတာနဲ႔ ျပန္လုိက္လည္ပါေတာ့့မည္

Bonuses (1)

၁) တကယ္ၾကည့္ေကာင္းတာပါ

ကုိေရတမာ၏ အမ်ဳိးသမီးက သားဦးေလး မီးဖြား၏။ ကေလးကုိ ၾကည့္ျပီး ေပ်ာ္ျမဴးေနေသာ ကုိေရတမာကုိ ဆရာဝန္က ေျပာသည္။
`တကယ္ခ်စ္စရာ ေကာင္းတဲ့ ကေလးေလးဗ်ာ´

ကုိေရတမာက
`ကၽြန္ေတာ္ထင္တာကေတာ့ ဆရာ ကေလးအေဖတုိင္းကုိ ဒီစကားေျပာတယ္ ထင္တာပဲ´

`မဟုတ္ပါဘူးဗ်၊ ကေလးက တကယ္ခ်စ္စရာေကာင္းမွ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာတာပါ´
`ဒါျဖင့္ တျခားကေလးေတြရဲ႔ အေဖေတြကုိ ဘယ္လုိေျပာသလဲ´

`ခင္ဗ်ားနဲ႔ ကေလး ရုပ္တူတယ္ လုိ႔ပဲ ေျပာလုိက္တယ္´


၂)ဘယ္ပန္းသာလုိ႔ ယွဥ္ပါ့မယ္

မုိးခါး၊ မေကာင္းကင္ျပာႏွင့္ ေမေလးတုိ႔ ထုိင္ေနရာသုိ႔ ေတာင္ေပၚသား ေရာက္လာျပီး ေမးသည္။

ေဟ့ မုိးခါး၊ နင့္အၾကဳိက္ဆုံးပန္းက ဘာပန္းလဲ
သစ္ခြေလ

ဟုတ္လား၊ ဟာဟ၊ ငါျဖင့္ အဲ့ပန္းေတြနဲ႔ အီးကုန္းတယ္။
မုိးခါးတင္းသြား၏။ မ်က္ေစာင္း ၁၀ ခါ ထုိးပလုိက္သည္။ ေတာင္ေပၚသားက

ဒါနဲ႔ မမျပာကေရာ
ငါလား၊ ငါ့လုိ ႏူးႏူးညံ့ညံ့ ယုဇနပန္းေလးေတြ ေပါ့ဟယ္

ဟုတ္လား၊ ေဟေဟ့၊ ကၽြန္ေတာ္ျဖင့္ အဲဒါ အိမ္သာထဲမွာသုံးတာပဲ
မမျပာ အၾကီးမုိ႔ ရယ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္လုိက္ျပီး ေတာင္ေပၚ့ကုိ အတည္ ေခါင္းေခါက္ပစ္လုိက္သည္။

ဒါနဲ႔ ေမေလး၊ နင္ကေရာ
ေအးငါၾကဳိက္တာ Cactus ေလ၊ နင္အိမ္သာသုံးခ်င္ရင္ သုံးေပါ့

Credits to http://static.howstuffworks.com/gif/prickly-pear-cactus-1.jpg

၃)ေသခ်ာျပီ
အမဲလုိက္ မုဆုိးေက်ာ္ ၂ ေယာက္ျဖစ္ေသာ စည္သူႏွင့္ ေဆာင္းခ်မ္းမုိးတုိ႔ ၂ ေယာက္ ေသနတ္ကုိယ္စီကုိင္ျပီး ေတာနက္ထဲသြားၾကသည္။

တစ္နာရီခန္႔လမ္းေလွ်ာက္မိေသာအခါ ေဆာင္းခ်မ္းမုိးက
ေဟ့ေကာင္စည္သူ၊ ငါေကာင္းေကာင္း ေနမေကာင္းခ်င္ဘူးကြာ

စည္သူက
ေအး၊ အဲဒါဆုိလဲ ျပန္နားၾကတာေပါ့ကြာ

သူတုိ႔ အျပန္လမ္းတြင္ ၁၅ မိနစ္ခန္႔ေလွ်ာက္မိေသာအခါ ေဆာင္းခ်မ္းမုိးတစ္ေယာက္ မူးလဲသြားေတာ့သည္။ စည္သူတစ္ေယာက္ စိတ္ပူျပီး 911 ကုိလွမ္းေခၚသည္။

ေအာ္ပေရတာက ဖုန္းေျဖသည္။
911 ကပါ၊ ဘာကိစၥမ်ား ရွိလို႔ပါလဲ

ဒီမွာဗ်ာ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ Heart Attack ရျပီး မူးလဲသြားတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ သူေသျပီ ထင္တာပဲ

ေအာ္ပေရတာက ျပန္ေျဖသည္။
ဟုတ္၊ ပထမဆုံးအေနနဲ႔ သူေသသြားျပီဆုိတာ ေသခ်ာဖုိ႔လုိပါတယ္

စည္သူက
ဟုတ္ျပီဗ်ာ၊ ခဏေစာင့္

ေအာ္ပေရတာ ေသနတ္ပစ္သံ တစ္သံကုိ ဖုန္းထဲက တဆင့္ၾကားလုိက္ရသည္။ ထုိ႔ေနာက္ စည္သူ႔အသံေပၚလာသည္။

ကဲ သူေသတာ ေသခ်ာျပီဗ်၊ ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ ေျပာပါ


၄)ဥ ဇာတ္လမ္း

ဦးရွင္ၾကီးႏွင့္ ေတာင္ေပၚသားတုိ႔က အိမ္နီးနားခ်င္းမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ဦးရွင္ၾကီးက ဥစားၾကက္မေလး တစ္ေကာင္ေမြးထားသည္။ တစ္ေန႔ေသာအခါ ဦးရွင္ၾကီး ၾကက္ဥေကာက္ရန္ အသြား ၾကက္မေလးက ေတာင္ေပၚသားတုိ႔ အိမ္ဘက္တြင္ဥထားသည္ကုိ ေတြ႔ရသည္။

ဦးရွင္ၾကီးက ၾကက္ဥကုိ ေပးရန္ေျပာေသာအခါ ေတာင္ေပၚသားက သူ႔အိမ္ထဲမွာ အုေသာဥျဖစ္၍ မေပးႏုိင္ဟု ဆုိသည္။ သူုတုိ႔အတန္ၾကာ ျငင္းခုန္ၾကျပီးေနာက္ ဦးရွင္ၾကီးက ေျပာသည္။

ငါတုိ႔ မ်ဳိးရုိးမွာက အက်င့္တစ္ခုရွိတယ္ကြ၊ အျငင္းအခုန္ျဖစ္လာျပီ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ တစ္လွည့္စီ ကန္တယ္၊ အျမန္ဆုံး ျပန္ထႏုိင္တဲ့ အေကာင္ႏုိင္တာပဲ

ေတာင္ေပၚသား သေဘာတူလုိက္သည္။ ဦးရွင္ၾကီးက အရင္စကန္ရမည္ ျဖစ္သည္။ ဦးရွင္ၾကီးက Boot ၾကီးကုိ စီးျပီးေနာက္ ေတာင္ေပၚသားကုိ ေျပးကန္ပစ္လုိက္သည္။ ေတာင္ေပၚသား အရွုိက္ကုိ ထိသြားသျဖင့္ နာရီ၀က္ေလာက္ ေမွာက္ေနရသည္။ ျပီးမွထလာျပီး

ေအးခုတစ္ခါ၊ က်ဳပ္ကန္ရမည့္ အလွည့္

ထုိအခါ ဦးရွင္ၾကီးက

ေအး၊ အဲ့ၾကက္ဥကို မင္းပဲ ယူထားလုိက္၊ ကန္မေနနဲ႔ေတာ့၊ မင္းႏုိင္တယ္


ဒီေအာက္က ဟာသကေတာ့ ဘာသာျပန္ရင္ ပ်က္သြားမွာစုိးလုိ႔ သူ႔အတုိင္းပဲကူး လုိက္ပါတယ္။

Mississippi

A bus stops and two Asian men get on. They seat themselves, and engage in animated conversation. The lady sitting behind them ignores their conversation at first, but she listens in horror as one of the men says the following:

“Emma come first. Den I come. Two asses, dey come together. I come again. Two asses, dey come together again. I come again and pee twice. Then I come once-a more.”

“You foul-mouthed swine,” retorted the lady indignantly.
“In this country we don’t talk about our sex lives in public!”
“Hey, cool down lady,” said the man. “I’m just telling my friend how to spell Mississippi.”

ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမအားလုံး ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ..

ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္

ခ်စ္သူသိလား ေရွးေရစက္ေတြ ဘယ္သူဖ်က္ဖ်က္ မပ်က္ႏုိင္ေပ - ဇာတ္သိမ္း

ရဲထြဋ္ ႏွင့္ ျပာျပာ တုိ႔ အေျခအေန အီလည္လည္ၾကီး ျဖစ္ေနသည္ကုိ သူငယ္ခ်င္းမ်ား စိတ္မရွည္ေတာ့။ သူတုိ႔ အခ်င္းခ်င္း အရြဲ႕တုိက္ကုန္ၾကရင္ ပုိဆုိးကုန္ေတာ့မည္ ကုိ သိၾကသည္။ သီဟသစ္ ဦးေဆာင္၍ စကၤာပူ သူငယ္ခ်င္းတစ္ခု Red Blue Operation ၾကီးကုိ စတင္မည္ ဟုစဥ္းစားၾကေလသည္။ သီဟသစ္၏ သူငယ္ခ်င္း ဟင္းခ်က္ေကာင္းေသာ မုိးေကာင္းသူတို႕ အိမ္မွာ စု၍ မုန္႔လုပ္စားမည္ စီစဥ္ၾကသည္။ ရဲထြဋ္ႏွင့္ ျပာျပာတုိ႔ကေတာ့ တစ္ေယာက္စီ သီးသန္႔လာၾကျပီး ပုံမွန္ပဲ ေနေနၾကသည္။ စားျပီးေသာက္ျပီး ေအးေအးေဆးေဆး ျမန္မာျပည္က ၀ယ္လာေသာ Korea ကား ဇာတ္လမ္းတြဲ DVD ၾကည့္မိေသာ အခါ ျပႆနာ စေလသည္။ ကုိရီးယားကား ထုံးစံ သရုပ္ေဆာင္ေကာင္းေသာ ဗီလိန္ အမ်ဳိးသမီးကုိ ၾကည့္ရင္း ရဲထြဋ္က ဘာမဆုိင္ ညာမဆုိင္ ထေျပာ၏။
“ေကာင္မေလးေတြက မာယာမ်ားတယ္ေနာ္”

ျပာျပာတစ္ေယာက္ သူ႔ကုိ ေစာင္းေျပာသည္ ထင္ျပီး တင္းသြားသည္။
“မာယာမ်ားတယ္၊ ရုိးသားတယ္၊ မေကာင္းဘူး၊ ေကာင္းတယ္ ဆုိတာက က်ား၊မ၊ လူမ်ဳိး၊ ဘာသာတရားေတြ အေပၚမွာ မမူတည္ပါဘူး ရဲထြဋ္ရဲ႕၊ လူတစ္ေယာက္ခ်င္းစီနဲ႔ ဆုိင္တာပါ”

ရဲထြဋ္တစ္ေယာက္ ပခုံးတြန္႔ျပရင္း
“ဟုတ္လုိ႔လား၊ ငါေတာ့ တစ္ခါခံခဲ့ရဖူး ကတည္းကတုိင္ အဲလုိထင္တာပဲ”

ျပာျပာစိတ္အေတာ္ဆုိးသြားသည္။ မ်က္ရည္ပုိးပုိး ေပါက္ေပါက္က်လာျပီး
“ရဲထြဋ္၊ နင္ေတာ္ေတာ္ အသည္းမာတယ္ေနာ္၊ ငါရွင္းျပတာကုိ ဘယ္တုန္းကမွ နားမေထာင္ခဲ့ဘူး။ ငါ့ကုိ အျမဲမွားတယ္ ထင္ေနတာပဲ”

သူငယ္ခ်င္းမ်ား ၀ုိင္းျဖန္ေျဖၾကသျဖင့္ စကားစျပတ္သြားသည္။ ျပာျပာလည္း ခ်က္ခ်င္း ျပန္သြားသည္။ ညပုိင္း ေယာက္်ားေလး သူငယ္ခ်င္းမ်ား စု၍ ၀က္တုပ္ေကြး ကာကြယ္ေဆး ေသာက္ၾကေသာ၀ုိင္းတြင္ ရဲထြဋ္ကုိ ၀ုိင္းက်ပ္ၾကေတာ့သည္။
“ေဟ့ေကာင္ ရဲထြဋ္၊ ျပာျပာ့ကုိ ခ်စ္သလား၊ မခ်စ္ဘူးလား”
“ခ်စ္တယ္ ဆိုရင္ေကာ၊ မခ်စ္ဘူး ဆုိရင္ေကာ”

“ေဟ့ေကာင္၊ေ၀့လည္လည္ လုပ္မေနနဲ႔ကြာ စိတ္မရွည္ဘူး၊ ဒီေန႔ မင္းျပာျပာ့ကုိ ေျပာလုိက္တာလဲ နည္းနည္းလြန္တယ္ေနာ္”
“အမွန္အတုိင္း ေျပာရရင္ အတိတ္တုန္းက ငါခံခဲ့ရတာကုိ အေၾကာက္မေျပေသးဘူးကြ”

“မင္းဟာ မဟုတ္ေသးပါဘူးကြာ၊ အဲဒါေျပာရရင္ ေက်ာင္းတက္တုန္းက အရြယ္ ငယ္ေသးတာပဲကြ၊ မွားတတ္တဲ့ အရြယ္ေတြပဲကုိ၊ ခုက မင္းတုိ႔ ၂ ေယာက္လုံး တည္ျငိမ္ရင့္က်က္တဲ့ အရြယ္ ေရာက္ေနျပီပဲကြ”
“ေအးေလ၊ ေစာင့္ၾကည့္ေသးတာေပါ့”

“ေစာင့္ၾကည့္တာလဲ ျမန္ျမန္ၾကည့္ေတာ့၊ ေတာ္ၾကာ ဟုိက စိတ္မရွည္ဘဲ အရြဲ႕တုိက္ျပီး စည္သူ႔ေနာက္ပါသြားအုံးမယ္၊ ဒါနဲ႔စကားမစပ္ ဟုိေကာင္မေလး ျမနဲ႔ မင္းနဲ႔က ဘယ္လုိေတြလဲ”

“ရုိးရုိးသားသားပါကြာ၊ သူက သူ႔အိမ္မွာ အငယ္ဆုံးမုိ႔ ေတြ႔တဲ့သူကုိ ႏြဲ႕ဆုိးဆုိးတတ္တာပါ”
“ေအးေပါ့ေလ၊ မင္းစကားမွန္ပါေစ”

ရဲထြဋ္တစ္ေယာက္လည္း မ်က္ရည္မ်ားနွင့္ ျပာျပာ့မ်က္နွာကုိ ျပန္ျမင္ေယာင္ရင္း စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနသည္။ ထုိည ျပာျပာ့ကုိ Gtalk မွာလည္း မေတြ႔၊ Phone ဆက္ေတာ့လည္း မကုိင္ေပ။ ေနာက္တစ္ပတ္ေက်ာ္ေလာက္မွ Facebook ၏ Chat List ထဲမွာ ျပာျပာ ခဏေပၚလာတာကုိ ဇြတ္စကား သြားေျပာရ၏။ ျပာျပာတစ္ေယာက္ ဘာမွ ျပန္မေျပာေသာ္လည္း Chatting ကုိ offline ေတာ့ လုပ္မသြားေပ။ (သူ႔ဘာသာသူ ေကာက္စုိက္ေနလုိ႔ အလုပ္မ်ားေနသလားေတာ့ မေျပာတတ္။)ေနာက္ႏွစ္ပတ္ေက်ာ္၊ သုံးပတ္ေလာက္မွ နည္းနည္းခ်င္း ျပန္ေျပာသည္။ ခုတစ္ခါေတာ့ ရဲထြဋ္တုိ႔ အသည္းအသန္ ေခ်ာ့ရတဲ့ အလွည့္ျဖစ္သည္။

Red Blue Operation ၏ ပထမ အဆင့္က ဘယ္လုိမွ မထိေရာက္သျဖင့္ သီဟသစ္တုိ႔ အဖြဲ႔ ေနာက္တစ္ဆင့္ကုိ ထပ္စီစဥ္ၾကသည္။ အားလပ္ရက္တစ္ရက္ East Coast ကမ္းေျခတြင္ Bungalow တစ္ခုငွား၍ B.B.Q လုပ္စားရန္ စီစဥ္ၾကသည္။ အစီအစဥ္က ဘာဘီက်ဴးစားျပီး ဂစ္တာတီး သီခ်င္းဆုိၾကျပီး မိန္းခေလး တစ္ခန္း သတ္သတ္၊ ေယာက္်ားေလး တစ္ခန္းသတ္သတ္စီ အိပ္ၾကရန္ ျဖစ္သည္။

သီခ်င္းမ်ား ဆုိၾကျပီးေနာက္ ကမ္းေျခတစ္ေလွ်ာက္ လမ္းေလွ်ာက္ၾကခ်ိန္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက မသိမသာ ျပာျပာနဲ႔ ရဲထြဋ္ တုိ႔ ၂ ေယာက္တည္း က်န္ခဲ့ေအာင္ ထားခဲ့ၾကသည္။ ရဲထြဋ္က ျပာျပာ့ကုိ

“ျပာျပာ၊ ဟုိေန႔က အေျပာမွားခဲ့ မိတဲ့ အတြက္ေရာ၊ ဟုိးအရင္က ျပာ့ကုိ အထင္မွားမိတဲ့ အတြက္ေရာ ခြင့္လႊတ္ပါေနာ္၊ ကုိယ္ ျပာ့ကုိ အရမ္းခ်စ္တယ္”
“ရဲထြဋ္ ေျပာတာ ေနာက္က်သြားျပီကြယ္”

ရဲထြဋ္တစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာငုိင္က်သြားသည္။ ထိန္းထားေသာ အသံတုန္တုန္ျဖင့္
“ရွိပါေစေတာ့ ျပာရယ္၊ ကုိယ့္ထုိက္နဲ႔ ကုိယ့္ကံပဲေပါ့”

ျပာျပာက ျပဳံးစစျဖင့္
“အင္း၊ ရဲထြဋ္တစ္ေယာက္ ဒီ.စကားကုိ ဘယ္ေတာ့့မွ ဆုံးေအာင္ နားမေထာင္တဲ့ အက်င့္က ဘယ္ေတာ့မွ ေပ်ာက္မလဲ မသိ၊ ေနာက္က်သြားျပီ ဆုိတာက ရဲထြဋ္ မေျပာခင္ ကတည္းက ျပာက ခြင့္လႊတ္ျပီးသား လုိ႔ ေျပာတာ..”

ရဲထြဋ္တစ္ေယာက္ ထခုန္မတတ္ ၀မ္းသာသြားျပီး
“ဟင္ျပာ.. ျပာ၊ ကုိ႔ကုိ ခ်စ္ေသးတယ္ ေပါ့ေနာ္၊ အဲဒါနဲ႔မ်ား ေနာက္လုိက္တာ၊ လူဆုိးမၾကီး”

သူငယ္ခ်င္းမ်ားလည္း သူတုိ႔ကုိ ၾကည့္၍ ေပ်ာ္ေနၾကသည္။ ခ်စ္ရဲ႕သားႏွင့္ ပဲမ်ားေနၾကေသာ ႏွစ္ေယာက္ အဲလုိမွ ျပန္အဆင္မေျပၾကရင္လည္း Red Blue Operation ၏ ေနာက္ဆုံးအဆင့္အရ ၾကဳိးတုပ္ေပးစားဖုိ႔ပဲ က်န္ေတာ့သည္။ ကုိယ္စီအိမ္သုိ႔ ျပန္ၾကျပီးေနာက္ ရဲထြဋ္ႏွင့္ ျပာျပာတုိ႔က သူတုိ႔အခ်စ္မ်ား ခုိင္ျမဲေစရန္ တုိးပါးရုိး ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတြင္ ဆုေတာင္းၾကဖုိ႔ ညေနပုိင္းတြင္ ေတြ႔ရန္ ခ်ိန္းထားၾကသည္။ ညေနပုိင္းေရာက္ေသာအခါ ရဲထြဋ္တစ္ေယာက္ Toa Payoh MRT တြင္ ေစာင့္ေနေသာ္လည္း ျပာျပာကား ေပၚမလာေတာ့။ ရဲထြဋ္ဖုန္းလွမ္းဆက္ေသာ္လည္း ဖုန္းကမ၀င္ေပ။ ရဲထြဋ္တစ္ေယာက္ေတာ့ ျပာ့ကုိ ခ်စ္တဲ့စိတ္ေတြနဲ႔ ျပာယာခတ္ေနေလသည္။

တကယ္ေတာ့ ဦးစုိင္းစုိင္းက အေရးတၾကီး ဖုန္းဆက္လွမ္းေခၚသျဖင့္ ျပာျပာ တစ္ေယာက္ ေကာက္ကာငင္ကာ ျပန္သြားရျခင္းျဖစ္သည္။ ေန႔လည္ Silk Air Flight မွာ ဂုိးရွုိးျဖင့္ ခ်က္ခ်င္းလုိက္သြားရသျဖင့္ ရဲထြဋ္ကုိ ဆက္သြယ္ဖုိ႔ အခ်ိန္မရျခင္း ျဖစ္သည္။

ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္၍ ဦးစုိင္းစုိင္းႏွင့္ သမီးျပာျပာတုိ႔ ေတြ႔ၾကေသာအခါ ဦးစုိင္းစုိင္းက
“ငါ့သမီး ပိန္သြားပါလား၊ အခ်ိန္မွန္မွန္ေရာ စားရဲ႔လား”
“စားပါတယ္ ေဖေဖ၊ မုိးရြာရြာ ေနပူပူ အခ်ိန္မွန္မွန္ စားပါတယ္” (ကြမ္းေတြ)

“ေအးေအး၊ အခ်ိန္မွန္ေရာ အိပ္ရဲ႕လားဟ”
“ဟုတ္ကဲ့ ေဖေဖ ပုံမွန္အိပ္ပါတယ္” (မနက္ ၄နာရီ၊ ၅ နာရီ)

“ေဖေဖလဲ ဝလာလုိက္တာ၊ ဝက္တုပ္ေကြးေပ်ာက္ေဆးေတြ ေသာက္တာမ်ားတယ္ ထင္ပါ့”
“ေကာင္မေလးႏွယ္၊ ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ၊ ငါ ေရေႏြးၾကမ္းအေအးကို ေရခဲထည့္ေသာက္တာ မ်ားလုိ႔ပါဟ”

ရဲထြဋ္တစ္ေယာက္မွာေတာ့ ျပာျပာတစ္ေယာက္ ဖုန္းမဆက္ပဲ ေပ်ာက္သြားသျဖင့္ ေခါင္းမီးေတာက္ေနေလသည္။ ျပာျပာ့ဆီ ဖုန္းေခၚၾကည့္ေတာ့လည္း မရေပ။ တစ္ညလုံး ေကာင္းေကာင္း အိပ္မေပ်ာ္ပဲ မနက္ပုိင္းမွ ေမွးခနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားေသာ ရဲထြဋ္ ဖုန္းျမည္သံေၾကာင့္ အိပ္ရာမွ ႏုိးလာေလသည္။

“ကုိလားဟင္”
“ဟင္ျပာ..ျပာ၊ ဘယ္ကုိေရာက္သြားတာလဲ၊ ကုိ႔မွာ စိတ္ပူလုိက္ရတာ”

“ျပာဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး ကုိရယ္၊ ေဖေဖက ျပာ နဲ႔ ေတြ႔ခ်င္တယ္ ဆုိလုိ႔ အေရးတၾကီး ဖုန္းဆက္ေခၚလုိ႔ ရန္ကုန္ျပန္ခဲ့တာပါ၊ ကုိ႔ဆီ ဖုန္းဆက္ဖုိ႔ကုိ အဆင္မေျပဘူး၊ ေလာေလာ..ေလာေလာနဲ႔ သြားရတာဆုိေတာ့”
“ျပာဘယ္ေတာ့ ျပန္လာမလဲ ဟင္”

“မေျပာတတ္ေသးဘူးကုိ၊ ေဖေဖ ျပန္လႊတ္မွ ျပန္လာခဲ့မွာ”
“အား...၊ ကိုေတာ့လြမ္းေနရေတာ့မွာပဲ”

ေနာက္ဆုံးမေတာ့ ရဲထြဋ္တစ္ေယာက္ သူ႔ဘဝမွာ ျပာမရွိရင္ မျဖစ္ေတာ့ဘူး ဆုိတာ သိသြားျပီ။ ရန္ကုန္လုိက္မည္ လုပ္ေတာ့သည္။ ေလယ်ာဥ္ေပၚမွာ “ကုိယ္လာျပီ ျပာ့ဆီကုိ” ဆုိျပီး သီခ်င္းေလးမ်ားေတာင္ ဆုိလုိက္ေသး၏။ ရန္ကုန္ျမဳိ႔ စိန္ေတာင္ၾကားရွိ လွပခမ္းနားေသာ ျပာျပာတုိ႔ အိမ္ၾကီးသုိ႔ေရာက္ေသာအခါ .. အိမ္ေဖာ္အမ်ဳိးသမီးက ေခၚေပးသျဖင့္ ျပာျပာႏွင့္ ဦးစုိင္းစုိင္းတုိ႔ ဧည့္ခန္းထဲသုိ႔ ေရာက္လာၾကေလသည္။

ျပာတစ္ေယာက္ ရဲထြဋ္ကုိ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ေတြ႔လုိက္ရသျဖင့္ ၀မ္းသာသြားျပီး “ကုိ” ဟု လွမ္းေခၚလုိက္ေသးသည္။ ေနာက္မွ ဦးစုိင္းစုိင္းကုိ သတိရျပီး အရွိန္သတ္လုိက္သည္။ ဦးစုိင္းစုိင္းက ရဲထြဋ္ကုိ

“ေမာင္ရင္က ဘယ္သူလဲကြဲ႕”
“ကၽြန္ေတာ္ ရဲထြဋ္ပါ”

“ေမာင္ရင္က ဘာအလုပ္မ်ား လုပ္သလဲကြဲ႔”
“ကၽြန္ေတာ္ စကၤာပူမွာ Software Engineer လုပ္ပါတယ္”

“ေအာ၊ ဦးက ႏုိင္ငံျခားမွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ လူငယ္ေတြကုိ မယုံဘူး၊ အထင္လည္း မၾကီးဘူးကြဲ႕”
“ဟုတ္ကဲ့၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ၾကီးပြားခ်မ္းသာေနတဲ့ လူၾကီးေတြကုိ ယုံလည္းမယုံဘူး၊ အထင္လည္း မၾကီးဘူး ခင္ဗ်”

“ဟုတ္ျပီ၊ စိတ္ထဲရွိတာ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရဲတာကုိ သေဘာက်တယ္၊ ေမာင္ရင္ လာတာ ဘာကိစၥမ်ားလဲကြဲ႔”
“ဟုတ္၊ အေရးအၾကီးဆုံး ကိစၥကေတာ့ ဦးရဲ႕ သမီး ျပာျပာ့ကုိ လက္ထပ္ခြင့္ျပဳပါ”

“ကဲေမာင္ရင္ ဦးရဲ႕သမီးကုိ ဘာေၾကာင့္ မင္းနဲ႔ လက္ထပ္ခြင့္ေပးသင့္တယ္ ဆုိတာ ေျပာစမ္းကြာ”
“ဘာေၾကာင့္လဲ ဆုိေတာ့ ဦးရဲ႕သမီးကုိ ကၽြန္ေတာ္ တစ္သက္လုံး တန္ဖုိးထားျပီး ခ်စ္ခင္သြားမွာမုိ႔ပါ၊ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဘတစ္ခုလုံးကုိ သူ႔ရဲ႕လက္မွာ ႏွင္းအပ္ခ်င္လုိ႔ပါခင္ဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကုိ သိပ္ခ်စ္လုိ႔ပါ”

ျပာျပာတစ္ေယာက္ ေပ်ာ္ရႊင္ေမွ်ာ္လင့္စြာျဖင့္ သူ႔အေဖ ဦးစုိင္းစုိင္းကုိ ၾကည့္လုိက္သည္။ ဦးစုိင္းစုိင္းက
“ေအးကြာ၊ အဲဒီအေၾကာင္းျပခ်က္ကုိ ငါသေဘာက်တယ္၊ ငါသေဘာတူသကြာ၊ မင္းလူၾကီးစုံရာနဲ႔သာ လာေတာင္းရမ္းလွည့္ေပေတာ့၊ ေအးတစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္၊ မင္းကုိ ငါစကားတည္မတည္ တစ္သက္လုံး ေစာင့္ၾကည့္ေနမယ္”
“ဟုတ္၊ရပါတယ္ ခင္ဗ်ာ”

ေနာက္တစ္လတြင္ေတာ့ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမ မ်ားထံသုိ႔ ေအာက္ပါဖိတ္စာေလး ေရာက္ရွိလာေတာ့သည္။ စာလာဖတ္ျဖစ္ေသာ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမ အားလုံးကုိလည္း ဖိတ္ၾကားအပ္ပါသည္။ (ေဆာင္းခ်မ္းမုိးက “အခ်စ္ရွုံးသမား ဒႆေဆာင္းေဆာင္း”သီခ်င္းျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ စည္သူက “သားေလးေမြးရင္ ကုိယ့္နာမည္ ေပးပါ” သီခ်င္းျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ကုိအင္ဒရူးက “ေက်ာ္ေတာ့ ေလွသူၾကီး၊ ညားေတာ့ ေလွထုိးသား” သီခ်င္းျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ျမက “အသည္းႏွလုံးေလး လက္ဖြဲ႔လုိက္တယ္” သီခ်င္းျဖင့္ ကုိယ္စီ ေဖ်ာ္ေျဖၾကမည္ လုိ႔ ၾကားသိရပါသည္။)

စာမ်ားကုိ လာဖတ္ေပးၾကေသာ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမအားလုံး ႏွင့္ ဇာတ္လမ္းတြင္ နာမည္ အသုံးျပဳခြင့္ေပးေသာ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမ အားလုံးကုိ အထူးေက်းဇူးတင္ပါသည္။

ဖိတ္စာဒီဇုိင္းကုိ စိတ္ရွည္လက္ရွည္လုပ္ေပးေသာ ညီေလး ေဆာင္းခ်မ္းမုိး အား အထူးေက်းဇူးတင္ပါသည္။

အားလုံး ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ

ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္

P.S
ခက္ဆစ္။ ။
၁) ၀က္တုပ္ေကြး ကာကြယ္ေဆး = ၀က္ကုိ ႏုိင္ေသာ က်ား (သုိ႕) Tiger
၂) ေရေႏြးၾကမ္းအေအး = ေရေႏြးၾကမ္း အေရာင္ ရွိေသာ အရည္တစ္မ်ဳိး၊ ယမကာ ဟုလည္း ေခၚၾကသည္။

ခ်စ္သူသိလား ေရွးေရစက္ေတြ ဘယ္သူဖ်က္ဖ်က္ မပ်က္ႏုိင္ေပ - အပုိင္း (၅)

အပုိင္း ၁
အပုိင္း ၂
အပုိင္း ၃
အပုိင္း ၄

ရဲထြဋ္တစ္ေယာက္ကေတာ့ စကၤာပူကုိ ေရာက္တာ နည္းနည္းၾကာလာျပီ ျဖစ္၍ ေနသားက် ေနျပီျဖစ္သည္။ ေကာင္းကင္ၾကီးကုိ ေမာ့ၾကည့္မိတုိင္း ျပာျပာ့ကုိ သတိရေသာ္လည္း စိတ္နာနာနဲ႔ ခ်စ္ေနမိတယ္ ဆုိတဲ့ သီခ်င္းေလး အတုိင္း ျဖစ္ေနသည္။ “တစ္ခါ အခြန္ေဆာင္ဖူး သံရုံးအေၾကာင္း နားလည္”၊ “ေကာမန္႔(သုိ႔)စီေဘာက္စ္ မွန္ဖူးတဲ့ ဘေလာ့ဂါ” စတဲ့ စကားပုံ မ်ားလုိပဲ အခ်စ္ကုိ ေၾကာက္ေနေလျပီ။ အလုပ္ကိစၥျဖင့္ ခရီးသြားရင္း Seattle မွာ ေရာက္ေနျပီ ျဖစ္ေသာ ဘုိဘုိ႔ ဆီ ဝင္လည္ျဖစ္ေတာ့ ဘုိဘုိက ဒဏ္ရာေဟာင္းေတြ တူးေဖာ္လုိက္ေသးသည္။

ျပာျပာတစ္ေယာက္ စကၤာပူ သြားေသာအခါ တစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္ေနမွာ စုိးသျဖင့္ ဦစုိင္းစုိင္း၏ တူျဖစ္သူ စကၤာပူကေန ခဏျပန္လာေသာ  ဏီကင္း ႏွင့္ တူတူ သြားခုိင္းလုိက္သည္။ ေလယ်ာဥ္ေပၚတြင္ ေလယ်ာဥ္မယ္ေလးမ်ား ျဖစ္ေသာ ေကာင္းကင္ရဲ႔ သမီးပ်ဳိ၊ ဒ႑ာရီ၊ ႏွင္းႏွင့္မာယာ တုိ႔ကုိ ျမင္ရေသာ အခါ ဏီကင္းရဲ႔ စိတ္တုိ႔ ေလဟုန္ကုိဆန္ အေဝးဆုံးကုိ ပ်ံသြားျပီမုိ႔ သူ႔အစ္မ ျပာျပာကုိ ဂရုစုိက္ဖုိ႔ သတိမရျပီ။ျပာျပာ စကၤာပူ စေရာက္ေရာက္ခ်င္း အိမ္ကုိ လြမ္းေနေသာ ဂ်ဴနီယာလြင္ဦး၊ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနခ်င္တဲ့ ေမခရမ္း ၊ မွားတတ္ပါတယ္ေလ ဆုိတဲ့ မမီး တုိ႔ႏွင့္ အတူတူ ေနျဖစ္သည္။

ေက်ာင္းမွာတုန္းက အငယ္တန္းက ေကာင္မေလးျဖစ္ေသာ ေႏြးေႏြးသဲမြန္၏ မဂၤလာေဆာင္တြင္ကား ေက်ာင္းက သူငယ္ခ်င္းေဟာင္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ျပန္ဆုံၾကခါ Gathering ပုံစံမ်ဳိးျဖစ္သြားေလသည္။ အငယ္တန္းက သူေတြထဲမွာ ရဲထြဋ္ႏွင့္ တစ္ရုံးတည္းမွာ အတူတူလုပ္ေနေသာ ျမ (ေခၚ) ျမေရလ်ဥ္၊ ေနာက္တီးေနာက္ေတာက္ စည္သူ၊  မြန္ေလး တလႏြန္၊ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းသားေလး ညီညီ တုိ႔လည္း ပါေလသည္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ရဲထြဋ္ ႏွင့္ ျပာျပာတုိ႔ကုိ စေနာက္ခ်င္ ေသာ္လည္း သူတုိ႔ ၂ ေယာက္က ရုပ္တည္ေတြ ေနေနၾကသျဖင့္ အခ်င္းခ်င္းပဲ ၾကိတ္ေျပာ ေနၾကရေလသည္။ အဲဒီမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလုံး ဖုန္းနံပါတ္ေတြ၊ mail address ေတြ တစ္ေနရာမွာ စုေရးျဖစ္သျဖင့္ အားလုံးမွာ contact ေတြေတာ့ ရသြားၾကေလျပီ။

ျပာျပာက  အနည္းငယ္ သြက္သည္ ထင္ေသာ ျမကုိ သိပ္ၾကည့္မရေပ။ သူ႔ဘာသာသူ သြက္တာ ဆုိရင္ ျပာျပာနဲ႔ မဆုိင္ေသာ္လည္း ရဲထြဋ္ေဘးမွာ သြက္ေနေသာေၾကာင့္ မ်က္စိေထာင့္ေနျခင္းျဖစ္၏။ “ပုိ႔စ္ကမလွဳပ္ ေကာမန္႔ကလွဳပ္ ” ဟုထင္သည္။ ျမကလည္း ရိပ္မိသည္။ တစ္ေန႔ MRT ေပၚတြင္ ျပာျပာႏွင့္ ျမ ဆုံၾကေသာ  အခါ ျမက

“ဒီမယ္၊ မမျပာ၊ ေနာက္ဆုတ္လုိက္ပါ”
“ေဟ့၊ ေနာက္မဆုတ္ႏုိင္ဘူး၊ ရဲထြဋ္က ငါ့အခ်စ္ဦး”

ျပာျပာက အႏုိင္မခံခ်င္ေသာ ညာဥ္ျဖင့္ ျပန္ေျပာလုိက္ျခင္း ျဖစ္၏။

“သမီးေျပာတာ အဲဒါမဟုတ္ဘူး။ ဒီမယ္ လူေတြက်ပ္ေနလုိ႔ ေရွ႕တုိ႔းမရရင္ တံခါးညပ္ေတာ့မယ္။ ေနာက္ကုိ နည္းနည္းဆုတ္ခုိင္းတာ”

ျပာျပာ နည္းနည္းရွက္သြား၏။ ေနာက္တစ္ဘူတာအေရာက္ ျမကုိ မ်က္ေစာင္းထုိးျပီး ဆင္းသြားသည္။

ျမက ရဲထြဋ္ဆီကုိ ဖုန္းဆက္၍ အလုပ္ကိစၥ အေၾကာင္း၊ သြားစရာ ေနရာေတြ အေၾကာင္းေမးေလ့ရွိသည္။ တစ္ေန႔ေသာအခါ ျမက ရဲထြဋ္ဆီ ဖုန္းဆက္ျပီး

“ကုိရဲ၊ သမီး တုိပါးရုိး ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကုိ မသြားတတ္လုိ႔ အဲဒါလုိက္ပုိ႔ေပးအုံး”
“ေဟ၊ ထူးထူးဆန္းဆန္း၊ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း ဘာသြားလုပ္မွာလဲ”

“အဲဒီမွာ ကပၸိယ လုပ္ေနတဲ့ သမီးဘၾကီး ဦးလစ္ဘရာထြန္း နဲ႔ သြားေတြ႔မလုိ႔”
“ေအးေအး ဒါနဲ႔ Sentosa တုိ႔၊ Palau Ubin တုိ႔ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ သြားတတ္တယ္မုိ႔လား”

“ဟုတ္၊ အဲဒါက သြားရတာ လြယ္တယ္ေလ၊ လူေတြအမ်ားၾကီးေနာက္ လုိက္သြားရုံပဲ”
“ေအး အဲအတုိင္းပဲ သြားလုိက္၊ တုိးပါးရုိး ဘူတာကုိ သြား၊ ျမန္မာစကားသံေတြ အမ်ားၾကီး ၾကားရတဲ့ေနာက္လုိက္၊ ေတြ႔လိမ့္မယ္၊ ငါမအားလုိ႔ လုိက္မပုိ႔ေတာ့ဘူး”
“ဟြန္႔”

စည္သူကလည္း ျပာျပာ့ဆီကုိ ဖုန္းေတြဆက္ေလ့ရွိသည္။ တကယ္က စည္သူဆုိတာကလည္း ေက်ာင္းတုန္းက ျပာျပာကုိ အခါခါ ေငးခဲ့ဖူးေသာ သူမ်ားထဲတြင္ ပါဝင္သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ ေဟ့ ဆုိကတည္းက ရဲထြဋ္ႏွင့္ ရည္းစားျဖစ္သြားသျဖင့္ လက္ေလွ်ာ့ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

တစ္ရက္တြင္ေတာ့ စည္သူက ေမြးေန႔ အေၾကာင္းျပျပီး ထမင္းေကၽြးဖိတ္သျဖင့္ ျပာျပာႏွင့္ စည္သူတုိ႔ ပင္နစူလာပလာဇာရွိ ရန႔ံသစ္ ထမင္းဆုိင္သုိ႔ သြားၾကသည္။ ဆုိင္ထဲ အေရာက္ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ ေတြ႔ရတာက ရဲထြဋ္ႏွင့္ ျမတုိ႔ ျဖစ္ေနသည္။ ျမ ႏွင့္ ျပာျပာတုိ႔ ဟင္းသြားမွာေနခုိက္ ရဲထြဋ္ တစ္ေယာက္ စည္သူ႔နားသြားျပီး

“ေဟ့ေကာင္ စည္သူ၊ ျပာျပာ့ကို မင္းတြဲခဲ့ဖူးတဲ့ ေကာင္မေလးေတြလုိ သြားမလွည့္စားပါနဲ႔၊ သူက အဲလုိမဟုတ္ဘူး”
“ဗ်ာ အဲဒါ ခင္ဗ်ားကိစၥ လားဗ်”

“ျပာျပာနဲ႔ ငါရဲ႕ ေက်ာင္းတုန္းက ဇာတ္လမ္းရွိတာ မင္းမသိဘူးလား”
“တစ္ေက်ာင္းလုံး သိသားပဲ၊ အတိတ္က အတိတ္မွာ က်န္ခဲ့ျပီပဲဗ်၊ စိတ္ေလွ်ာ့လုိက္ေတာ့”

ဟင္းမွာရာက ျပန္လာေသာ ျပာျပာ ႏွင့္ ရဲထြဋ္တုိ႔ မ်က္လုံးခ်င္း ဆုံၾကေသာ အခါ နာၾကည္း ေၾကကြဲေသာ အၾကည့္မ်ားျဖင့္ အျပန္အလွန္ၾကည့္ၾကျပီး မၾကည္ျပဳံးမ်ား ျပဳံးျပၾကသည္။ (ဒီေနရာတြင္ သူတုိ႔မည္သုိ႔ သရုပ္ေဆာင္မည္ကုိ သီဟသစ္ မသိေခ် :P )

အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ Gtalk ေပၚမွာ ေတြ႔ၾကေသာအခါတြင္ကား အခါတြင္ကား ျပာျပာနဲ႔ ရဲထြဋ္တုိ႔ ေပါက္ကြဲၾကေလျပီ။
“ဟြန္း အလုပ္သြားတယ္ ဆုိျပီး ေကာင္မေလးေတြနဲ႔ ေလွ်ာက္သြားေနတာ ေနမွာ”
“ဟ၊ ငါတုိ႔က Client Site ကုိ ကိစၥ ရွိလုိ႔ သြားတာ၊ အျပန္ ညစာစားခ်ိန္မုိ႔ City Hall မွာ ထမင္းဝင္စားတာ၊ မင္းကေရာ ဘာကိစၥ စည္သူနဲ႔ အတူရွိေနရတာလဲ”

“သူ႔ေမြးေန႔ မုိ႔လုိ႔ ေကၽြးခ်င္တယ္ ဆုိလုိ႔ လုိက္ေကၽြးတာ၊ ေနပါအုံး ကၽြန္မကုိ ရွင္းျပေနရေအာင္ ရွင့္ကုိ ဘယ္သူေမးေနလုိ႔လဲ”

“မင္းက ငါ့ကုိ ေမးတာကုိး၊ မင္းကေရာ ဘာလုိ႔ ရွင္းျပေနတာတုန္း”
“ရွင္ကေရာ ဘာလုိ႔ေမးတုန္း၊ ရွင္နဲ႔ ကၽြန္မ က ဘာေတြလဲ”

“ဘာမွ မဟုတ္ဘူးကြာ”
“ဟြန္း၊ ျပီးတာပဲ”

ႏွစ္ေယာက္သား အျပဳိင္အဆုိင္ Invisible Mode သုိ႔ ေျပာင္းျပီး ေနေနၾကသည္။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ၾကည့္လည္းၾကည့္မရ သုိ႔ေသာ္ ေတြ႔လည္းေတြ႔ခ်င္ ေသာေၾကာင့္ Block လုပ္မပစ္ၾကေခ်။ ဒီၾကားထဲ သူငယ္ခ်င္း သီဟသစ္ ရဲ႕ Gtalk Status က စာသား “The more you hate, the more you love” ကုိေတြ႔ၾကရေသာေၾကာင့္ မဲ့ျပဳံးျပၾကရေသးသည္။

ႏွစ္ေယာက္သား ခ်စ္ခဲ့ဖူးၾကေသာ္လည္း စိတ္နာနာျဖင့္ ခြဲခဲ့ၾကေသာ ခ်စ္သူ ၂ ေယာက္အဖုိ႔ ျပန္ေပါင္းထုပ္ရန္ ကိစၥမွာ ထင္သေလာက္ မလြယ္ေခ်။ ရဲထြဋ္တစ္ေယာက္ ျမရဲ႔ ေႏွာင္ဖြဲ႔မွဳက ရုန္းထြက္ ႏုိင္မွာလား၊ ျပာျပာတစ္ေယာက္ကေရာ စည္သူရဲ႕ ဗ်ဴဟာေတြထဲေန လြတ္ေျမာက္ႏုိင္မွာလား ဆုိတာေတာ့ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ပဲ သိၾကပါလိမ့္မည္။


ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္

P.S ေနာက္တစ္ပုိင္းဆုိရင္ ဇာတ္သိမ္းမည္ စိတ္ကူးထားပါသည္။ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမ အားလုံးကုိ နာမည္ေတြ သုံးခြင့္ေပးလုိ႔ ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

ခ်စ္သူသိလား ေရွးေရစက္ေတြ ဘယ္သူဖ်က္ဖ်က္ မပ်က္ႏုိင္ေပ အပုိင္း (၃)

ေက်ာင္းမွာ ရဲထြဋ္တုိ႔ အဖြဲ႔ ထုိင္ေလ့ရွိေသာ ေလွခါးအဆင္းေလးနားမွာ ျပာႏွင့္ရဲထြဋ္တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္သား စကားတြတ္ထုိးေနၾကေလသည္။ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာေတာ့ သီဟသစ္၊ ဖုိးသၾကၤန္၊ ေရတမာ၊ ေတာင္ေပၚသား တုိ႔ေလးေယာက္သား ေဟာင္ေကာင္ရွဳိး ေဆာ့ေနၾကသည္။ ေရတမာႏွင့္ ေတာင္ေပၚသားက ခုႏွစ္မွ မႏၲေလး ကြန္ျပဴတာ တကၠသုိလ္ကုိ စတက္တာ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဖဲရုိက္တဲ့ေနရာမွာေတာ့ တစ္ဖက္ကမ္းခတ္ေလသည္။ ဟုိဘက္က တစ္အုပ္ကေတာ့ မ်က္မွန္ေလး၊ ေႏြးေနျခည္ ႏွင့္ ေမကဆုန္ တုိ႔က ပညာရပ္အေၾကာင္း ေဆြးေႏြးေနၾကသည္။ မ်က္မွန္ေလးက online မွာ ခ်စ္သူရွာႏုိင္တဲ့ အေၾကာင္းေဆာင္းပါး မဂၢဇင္းမွာ ပါလာတာကုိ ေျပာျပေနသည္။ ေႏြးေနျခည္က ဖဲဝုိင္းဘက္ အာရုံေရာက္ေနသျဖင့္ သိပ္မၾကားလုိက္ေပ။ ေမကဆုန္ကေတာ့ မ်က္မွန္ေလး စကားကုိ စိတ္ဝင္စားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး  အခ်ဥ္ေပါင္းကုိ ဆက္စားေနသည္။

ျပာျပာက ရဲထြဋ္ကုိ..
“ကုိရယ္ ျပာအရမ္းစိတ္ညစ္တာပဲ။”
“ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ျပာရဲ႕”

“ျပာ့ေဖေဖေပါ့၊ ျပာ roll no. ေတြ တအားက်လုိ႔တဲ့ ေျပာေနတာ၊ သူ႔ပုံစံအတုိင္း ပညာတတ္ ထက္ျမက္တဲ့ စီးပြားေရးသမား ျဖစ္ေစခ်င္တာ။ ဟုိေန႔ကေတာင္ ေမးေသးတယ္။ ေက်ာင္းျပီးရင္ ဘာလုပ္မွာလဲတဲ့။ ျပာလဲ မသိဘူးလုိ႔ပဲ ေျဖလုိက္တယ္”
“ေက်ာင္းစာနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ေတာ့ စိတ္မပူပါနဲ႔၊ ကုိရွင္းျပေပးမွာေပါ့၊ project ေတြ assignment ေတြေရာ ကူလုပ္ေပးမယ္”

“ေက်းဇူးပါ ကုိရယ္”

စကားေျပာေနရင္း ရဲထြဋ္ကုိ ေငးစုိက္ၾကည့္ေနေသာ ျပာတစ္ေယာက္ ရဲထြဋ္ ႏွုတ္ခမ္းေပၚက အမာရြတ္ေသးေသးေလးကုိ ျမင္သြားသည္။ ရဲထြဋ္က ရွက္ရွက္ျဖင့္

“အဲဒါ ကုိငယ္ငယ္က စက္ဘီးလဲရင္ ခုိက္မိတာ”
“အဲဒါေလးက တစ္မ်ဳိးေလး ဆြဲေဆာင္မွုရွိသလုိပဲ၊ အသည္းယားစရာ”

ထုိစဥ္ဘုိဘုိတစ္ေယာက္ ဖဲဝုိင္းနား အရင္ေရာက္ျပီး
“ေဟ့ေကာင္ သီဟ၊ မင္းကုိ ႏွင္းဆီျဖဴလုိက္ရွာေနတယ္”
“ဟာ အဲဒါမွ ဂြပဲ။ သူဒီေန႔ ေက်ာင္းမလာေတာ့ဘူး ဆုိလုိ႔ ငါဖဲလာရုိက္ေနတာ။ စိတ္ေကာက္လိမ့္အုံးမယ္”
ဆုိျပီး ဝရုန္းသုန္းကား ေျပးထြက္သြားသည္။

ရဲထြဋ္က ျပာ့ကုိ
“ဟုိမွာဘုိလာေနျပီ၊ သူ႔ေကာင္မေလးနဲ႔ ဒီေန႔ျပတ္ထားတာ၊ သူ႔ကုိ အားေပးစကား သြားေျပာလုိက္အုံးမယ္”

ျပာျပာရဲ႔ အေတြးမ်ားကေရာ..

ဒါငါေစာင့္ေနတဲ့ အခြင့္အေရးပဲ၊ ခုဘုိဘုိ႔မွာ ရည္းစားမရွိေတာ့ဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ရဲထြဋ္တစ္ေယာက္ စိတ္ဆင္းရဲမွာလည္း ငါမလုိခ်င္ဘူး၊ သူ႔ကုိ ျဖတ္လုိက္ရင္ ေကာင္းပါ့မလား

ရဲထြဋ္က ဘုိဘုိ႔ကုိ
“ေဟ့ဘုိဘုိ၊ မင္းတအား စိတ္ညစ္ေနလား”
“ဟမ္၊ ငါက ဘာကုိ စိတ္ညစ္ရမွာလဲ။ ငါျဖင့္ စိတ္လြတ္လပ္မွုရသြားလုိ႔ ေပ်ာ္ေနတာ၊ ငါ့စိတ္ကူးယဥ္ “နတ္သမီးေလးကုိ ငါေတြ႔ျပီကြ”

“ေဟ ဘယ္သူလဲ”
“Dream ေလ ”


ကန္တင္းထဲမွာ ေမေလး၊ မုိးခါး တုိ႔နဲ႔ ထုိင္ေနေသာ ျပာျပာတစ္ေယာက္ကုိ ဟုိႏွစ္ေယာက္က ဗ်ဴးေနၾကသည္။
“ကဲျပာျပာ၊ ဘယ္လုိလဲ၊ နင္လုိခ်င္တဲ့ အေျခအေန ျဖစ္လာျပီေလ၊ ဘုိတစ္ေယာက္ ရည္းစားနဲ႔ ျပတ္သြားျပီ၊ နင္ ဘုိဘုိ႔ကုိ နင့္ဘက္ပါလာေအာင္လုပ္ေတာ့မွာလား”
“ေဟ့၊ ငါ့မွာ ရဲထြဋ္ရွိေနတာ သတိလဲရၾကအုံး”

“အဲဒါဆုိ နင္က ဘုိဘုိ႔ကုိ ဘယ္လုိဆက္ၾကဳိးစားမွာလဲ”
“ကဲကဲ၊ နင္တုိ႔ အတန္းေတြရွိတယ္မုိ႔လား၊ သြားၾကေတာ့”

“ေအးပါ၊ အတန္းျပီးရင္ နင္ေျပာျပရမယ္ေနာ္၊ ငါထင္တာ ျပာျပာတစ္ေယာက္ ရဲထြဋ္ကုိ တကယ္ခ်စ္သြားျပီ ထင္တာပဲ”

ကန္တင္းထဲမွာေတာ့ ျပာျပာ တစ္ေယာက္စဥ္းစားခန္းဝင္ရင္း က်န္ခဲ့သည္။
ငါ့မွာ ဘုိဘုိ႔ကုိ လွုပ္ရွားဖုိ႔ရာ ဘာလုိ႔ စိတ္သိပ္မပါသလုိ ျဖစ္ေနတာလဲ၊ ေမေလးနဲ႔ မုိးခါး ေျပာသြားတာ မွန္ေနျပီလား၊ ငါရဲထြဋ္ကုိ ခ်စ္ေနျပီလား

ျပာျပာတုိ႔ အိမ္မွာ..
“shopping ထြက္မလုိ႔ဟာ ေဖေဖက ပုိက္ဆံထားမသြားဘူးလား မေအးရဲ႕”
“ကၽြန္မလဲ ေသခ်ာမသိဘူး မမေလးရဲ႕”

ထုိစဥ္ ျပာျပာ့ရဲ႔ အေဖ ဦးရွင္ၾကီး (ခ) ဦးစုိင္းစုိင္းလားရွုိး ထြက္လာျပီး ေျပာလုိက္သည္။
“ေဟ့ ျပာျပာ၊ ငါတမင္သက္သက္ မထားထားတာ၊ သမီးကုိ သင္ခန္းစာေပးခ်င္လုိ႔ပဲ”
“အဲဒါသင္ခန္းစာ မဟုတ္ဘူး အေဖ၊ သမီးကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ခ်င္လြန္းလုိ႔ အေဖ လုပ္ေနတာ”

“ငါလုပ္သင့္လုိ႔လုပ္တာ၊ တစ္တန္းနဲ႔ တစ္တန္း သမီးရဲ႔ Roll No ေတြက်လာတယ္၊ အတန္းလဲ မွန္မွန္ မတက္ဘူး ၾကားတယ္၊ ညည္းမရွက္ဘူးလား ျပာျပာ၊ ငါလုိ နာမည္ၾကီး စီးပြားေရးသမားရဲ႔ သမီးက ဒီေလာက္ညံ့ရတာ”
“အဲဒါပဲ၊ အဲဒါပဲ၊ ေဖေဖ ေျပာေနတာ၊ ေဖေဖ့အတြက္၊ ေဖေဖ့ ဂုဏ္သိကၡာ မထိခိုက္ဖုိ႔အတြက္ပဲ၊ အဲဒါေၾကာင့္ သမီးက ေဖေဖ့လုိ မျဖစ္ခ်င္တာ၊ တျခားလူေတြက သမီးတုိ႔မိသားစုကုိ ဘယ္လုိေတြးထင္ၾကမယ္ ဆုိတာပဲ သိတယ္၊ သမီးတုိ႔ ဘယ္လုိစဥ္းစားလဲဆုိတာ မသိဘူး”

“ေဖေဖက သမီးရဲ႔ ေကာင္းက်ဳိးအတြက္ ေျပာေနတာ သမီးသိရဲ႔လား”
“မဟုတ္ဘူး ေဖေဖ၊ ေဖေဖက ဇြတ္ပုံသြင္းေနတာ၊ ေမေမ ဆုံးခဲ့ရတာလည္း ေဖေဖ ခုလုိ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္လုိ႔ ေနမွာပဲ”

ဦးစုိင္းစုိင္း တစ္ေယာက္ ေဒါသမထိန္းႏုိင္ ျဖစ္မိသြားျပီး
“သြားျပာျပာသြား..”
ဆုိျပီး တြန္းလႊတ္လုိက္မိေတာ့သည္။

ေတြ႔ေနက် ေနရာေလးတြင္ ျပာျပာတစ္ေယာက္ ငုိရွုိက္ေနသျဖင့္ ရဲထြဋ္တစ္ေယာက္လည္း စိတ္ေတြပူျပီး ေခ်ာ့ေနရသည္။
“ေဖေဖ မတရားဘူး ကုိရယ္၊ တအားရက္စက္တယ္”
“အဆင္ေျပသြားမွာပါ ျပာရယ္၊”

“ျပာအိမ္မျပန္ခ်င္ေတာ့ဘူး ကုိရယ္၊ ေဖေဖ့ မ်က္ႏွာကုိ ေတြ႔ရမွာ ေၾကာက္တယ္၊ အဟင့္၊ အဟင့္”
“တိတ္ပါ ျပာရယ္၊ ျပာခုဘာလုပ္ခ်င္လဲ၊ ဘယ္သြားခ်င္လဲေျပာ..”

“ကို.. ျပာတုိ႔ ခုိးေျပးၾကရေအာင္ေလ”
“စိတ္ေအးေအးထားပါ ျပာရယ္၊ ျပာ့အေဖကုိ ျပန္ရွင္းျပလုိ႔ ရတာပဲ”

“ဟင့္အင္း၊ ျပာ မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး”
“ျပာရယ္၊ တုိ႔ေတြ ေက်ာင္းသားပဲ ရွိေသးတယ္ေလ၊ ျပာ့ကုိ ကုိ႔ရဲ႔ အိမ္ေထာင္ဖက္ ျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ကုိအဆင္သင့္ မျဖစ္ေသးဘူးေလ။”

“ျပာ့ကုိ ပစ္မသြားနဲ႔ေနာ္ကုိ”
“စိတ္ခ်၊ ျပာရဲ႔ေဘးနားမွာ ကုိအျမဲရွိေနမယ္၊ ဒီလုိလုပ္မယ္ေလ၊ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ျဖစ္သြားေအာင္ တုိ႔စစ္ကုိင္းဘက္ကုိ သြားလည္မယ္ေလ”

Credits to http://www.flickr.com/photos/mgmoeswe/277100027/sizes/o/

စစ္ကုိင္းဘက္မွာ ဘုရားေတြ ဖူးရင္း၊ ေနရာအႏွ႔ံ ဆုိင္ကယ္ႏွင့္ ေလွ်ာက္လည္ၾကရင္း ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ စိတ္ၾကည္ႏူးေနၾကသည္။ ျပာ့ရင္ထဲမွာလည္း သူခ်စ္ေနတာ ရဲထြဋ္ပဲ ဆုိတာ ေသခ်ာသေလာက္ရွိေနျပီ ျဖစ္သည္။

သုိ႔ေသာ္ ျမွားနတ္ေမာင္ကား Facebook ထဲတြင္ ကစားတာမ်ားလုိ႔ အိပ္ေရးပ်က္ကာ အိပ္ခ်င္မူးတူး ျဖစ္ေလသလားမသိ။ ခ်စ္သူႏွစ္ဦး ညေနပုိင္း မႏၲေလးဘက္ ျပန္အလာ ညေနစာစားေနက် ရွမ္းထမင္းဆုိင္ေလးတြင္ ျဖစ္၏။ ျပာျပာတစ္ေယာက္ Rest Room သုိ႔ သြားေနစဥ္အခ်ိန္ ရဲထြဋ္တစ္ေယာက္ ျပာျပာ့အိတ္ထဲမွ mp3 player ေလးကုိ ေတြ႔သြားသည္။ ျပာျပာဘာသီခ်င္းေတြထည့္ထားလဲ နားေထာင္မယ္ဆုိျပီး Play ခလုပ္ကုိ ႏွိပ္မိေသာသကာလ..
“ဘုိ႔ကုိ ဘယ္လုိရေအာင္ လုပ္ရမလဲ ဆုိတာငါသိျပီ၊ သူ႔အခ်စ္ဆုံး သူငယ္ခ်င္းကုိ အသုံးခ်ရမယ္”


ျပာတစ္ေယာက္ျပန္ေရာက္လာေသာအခါ ရဲထြဋ္ကုိ မေတြ႔ရေတာ့။ အေျခအေနကုိ ရုတ္တရက္ နားမလည္ေသာ ျပာတစ္ေယာက္ သူ႔ကုိ ထားခဲ့ျပီး ျပန္သြားေသာ ရဲထြဋ္ကုိ စိတ္တုိသြားသည္။ ေနာက္ေန႔ ေက်ာင္းအေရာက္ ရဲထြဋ္တုိ႔ ထုိင္ေနက် ေနရာ သြားရွာေတာ့လည္း သီဟသစ္တုိ႔ အဖြဲ႔ကိုပဲေတြ႔သည္။ သူတုိ႔ကလည္း ျပာျပာ ရဲထြဋ္ကုိ ေမးတာ ဘာမွျပန္မေျပာပဲ ရူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး ထြက္သြားၾကသည္။

ကန္တင္းမွာ တစ္ေယာက္တည္း ေပါက္ကြဲေနေသာ ျပာတစ္ေယာက္အနားသုိ႔ ေမေလး၊ မုိးခါးတုိ႔ ေရာက္လာၾကသည္။
“ေဟ့ျပာ၊ ဘာေတြ စိတ္တုိေနတာလဲ”
“ဟုိေကာင္ ရဲထြဋ္ေပါ့၊ ေက်ာင္းလဲမလာဘူး၊ အေဆာင္ဖုန္းဆက္ေတာ့လည္း လာမကုိင္ဘူး”

“ငါတုိ႔ ထင္မထားတာ တကယ္ျဖစ္လာျပီလား၊ ငါတုိ႔ နာမည္ၾကီး အလွဘုရင္မေလးကုိ ရဲထြဋ္က ထားသြားျပီလား”
“လုံးဝ မဟုတ္ဘူး၊ ငါသူ႔ကုိ ျဖတ္ထားခဲ့တာဟ ”

ျပာျပာေတြးမိတဲ့ အေတြးမ်ားကေတာ့..
ငါ့ကုိ ဘယ္သူမွ လႊမ္းမုိးတာ မခံႏုိင္ဘူး၊ အေျခအေနကုိ ငါကပဲ ထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ေစရမယ္..

ဆက္ရန္..

ျပာတစ္ေယာက္ ရဲထြဋ္ကုိ ဘယ္လုိလက္စားေခ်မလဲ
ရဲထြဋ္နဲ႔ ဘုိ တုိ႔ကေရာ ..

ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္

P.S ပန္းပြင့္ေတြမ်ားတဲ့ ဘုိဘုိ႔အတြက္ ေကာင္မေလးနဲ႔ ျပတ္တာ သိပ္မဆန္းသမုိ႔ အက်ယ္ခ်ဲ႔မေရးေတာ့ပါ။

ခ်စ္သူသိလား ေရွးေရစက္ေတြ ဘယ္သူဖ်က္ဖ်က္ မပ်က္ႏုိင္ေပ အပုိင္း (၂)

တကယ္ေတာ့ ျပာျပာ့ကုိ တိတ္တခုိး စြဲလမ္းေနတာက ရဲထြဋ္ဦး ျဖစ္သည္။ သူက ကဗ်ာေလး စာေလးလည္း ဝါသနာ ပါသျဖင့္ ေက်ာင္းမွာ စီနီယာတန္းက စီစဥ္ၾကေသာ နံရံကပ္စာေစာင္မွာ ျပာ့ျပာ့ကုိ စြဲလမ္းတဲ့ အေၾကာင္း ကဗ်ာေလး ဝင္ေရးမည္ စိတ္ကူးသည္။ ကေလာင္နာမည္ကေတာ့ သူက ရြာက လာတာဆုိေတာ့ ရြာသားေလး၊ ငယ္နာမည္ ရဲထြန္းဦး၏ အတုိေကာက္ YTU - ရြာသားေလး YTU ဆုိျပီး သူ႔ဘာသာသူ ဇြတ္ေရြးပစ္လုိက္၏။

ေကာင္းကင္ျပာၾကီးေအာက္မွာ
ကၽြန္ေတာ့ခ်စ္သူကုိ စေတြ႔ခဲ့
ထုိေန႔က မီးမလာပါ
ဒီဇင္ဘာ ၅ ရက္


ထုိကဗ်ာကုိ နံရံကပ္စာေစာင္၏ အယ္ဒီတာ စာၾကည့္တုိက္မွဴး မခင္ဦးေမကုိ သြားျပ၏။
“ဟယ္ငါ့ကုိ ကုိမဆလာ ရည္းစားစာေပးတုန္းက ကဗ်ာေလာက္ေတာင္ မလွဘူးကြယ္၊ စာသားေတြကလဲ။ မီးမလာတာ ဘာဆန္းလုိ႔လဲဟ ရဲထြဋ္ရ”

“အဲဒီေန႔က မီးမလာတာ ဆန္းတယ္ဗ်။ တစ္ပြင့္ ၁၀၀ နဲ႔ သူမ်ားမီးစက္က ယူထားတဲ့ မီးၾကဳိးကုိ ျဖဳတ္ခုိးခံ လုိက္ရတယ္ေလ။ အဲဒီညမွာ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ ေကာင္မေလးကုိ ေတြးမိေတာ့ အလင္းေရာင္ေတြ ေတာက္ပလာသလုိပဲဗ်။”

မာစတာတန္းမွ မမမ်ားျဖစ္ေသာ မသက္ေဝ၊ မမုိးခ်ဳိသင္း ႏွင့္ မသိဂၤီႏြယ္ တုိ႔က ရဲထြဋ္ကုိ သနားျပီး ကူေျပာေပးသျဖင့္ မခင္ဦးေမ စာေစာင္ထဲ ထည့္ဖုိ႔ရာ အင္တင္တင္ျဖင့္ လက္ခံထားလုိက္သည္။ ဒါေတာင္ ရဲထြဋ္က အထြန္႔တက္ေသးသည္။ သူ႔ကဗ်ာကုိ ရုိမန္တစ္ မဆန္မွာစုိးသျဖင့္ ဟာသေတြေရးတဲ့ ကုိလူေထြး၊ တရားအေၾကာင္းေတြ ေရးတဲ့ ဂ်ဴနီယာတန္းက ႏွင္းေဟမာတုိ႔ စာမ်က္ႏွာေတြနား မကပ္ပဲ အခ်စ္ကဗ်ာ လွလွေရးတဲ့ ကုိေအာင္သာငယ္၊ ကုိလင္းဒီပ တုိ႔ စာမ်က္ႏွာ ေတြနား ကပ္ထားဖုိ႔ ေျပာေသးသည္။ နံရံကပ္စာေစာင္ ဒီဇုိင္းလုပ္တဲ့ နီညန္း ႏွင့္ စမ္းေခ်ာင္းေလး တုိ႔ကုိလည္း သူ႔ကဗ်ာ ေနာက္ခံမွာ ေကာင္းကင္ျပာျပာၾကီးကုိ ထည့္ဖုိ႔ ဖားရေသးသည္။ ဟုိႏွစ္ေယာက္က ဝန္ရွင္ေတာ္မင္းၾကီး မ်က္ႏွာျဖင့္ လက္ခံလုိက္သည္။

စာေစာင္စျပီးကပ္ေတာ့ ရဲထြဋ္ ကဗ်ာကုိ ဘယ္သူမွ သံသယ သိပ္မဝင္ၾက။ ခါတုိင္း သြယ္ဝုိက္ျပီး ပေဟဠိလုိလုိ ဘာလုိလုိ ေရးတတ္ေသာေၾကာင့္ ခုတစ္ခါ ဒဲ့ေရးေသာ အခါ ဘယ္သူမွ မရိပ္မိၾကေခ်။ အနီးကပ္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေသာ ဘုိဘုိ တစ္ေယာက္သာ သိလုိက္သည္။

ေနာက္ေန႔ ဘုိဘုိ၊ ရဲထြဋ္တုိ႔ အဖြဲ႔ႏွင့္ ျပာျပာတုိ႔ အဖြဲ႔ ဆုံၾကေသာအခါ ဘုိဘုိက ျပာ့ျပာကုိ
“ေဟ့ ျပာ၊ လာမယ့္ စေနေန႔ အားလား၊ ေတာင္သမန္အင္းဘက္ကုိ သြားၾကမယ္ေလ”

ေမ်ွာ္လင့္မထားေသာ စကားကုိ ၾကားလုိက္ရေသာ ျပာက တအားေပ်ာ္သြားျပီး
“အင္း သြားၾကတာေပါ့”

ထုိစကားအၾကား ဘုိက ေနာက္တြန္႔ဆုတ္တြန္႔ဆုတ္ လုပ္ေနေသာ ရဲထြဋ္ကုိ ဆြဲေခၚလုိက္သျဖင့္ ယက္ကန္ယက္ကန္ ပါလာေလသည္။
“ေဟ့ေကာင္ ရဲထြဋ္၊ ျပာက စေနေန႔ လုိက္မယ္တဲ့ကြ၊ ေဟ့ ျပာ သူက နင့္ကုိ မေမးရဲလုိ႔ဟ၊ ငါေမးေပးတာ။ စေနေန႔က ငါတုိ႔အဖြဲ႔ေတြ အားလုံးသြားၾကမွာပါ နင္တုိ႔အဖြဲ႔လည္း ေခၚခဲ့ေလ”

စေနေန႔အေရာက္မွာေတာ့ ဦးပိန္တံတားေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္ၾကရင္း ရဲထြဋ္ႏွင့္ ျပာျပာ တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္တည္း က်န္ေအာင္ ထားခဲ့ၾကသည္။ စကားဘယ္လုိ စေျပာရမွန္းမသိေသာ ရဲထြဋ္တစ္ေယာက္ တိတ္တိတ္ေလး ျပာျပာ့ေဘးမွာ ထုိင္ေနသည္။ ျပာျပာတစ္ေယာက္ ပ်င္းလြန္းသျဖင့္ ရဲထြဋ္စကားမေျပာခင္ တစ္ႏွစ္သုံးေလး ေရၾကည့္ေနေသးသည္။ ငါး အေရာက္မွာ.. ရဲထြဋ္က..

“အင္း..ဟုိဟာ၊ ဟုိဟာေလ”
“ေအးဆက္ေျပာေလဟာ”

“ဟုိဟာေလ၊ နာမည္ၾကီး စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ ရဲ႔ သမီးျဖစ္ရတာဘယ္လုိေနလဲ”
“ငါ့အေဖက စီးပြားေရး ေလာဘၾကီးသေလာက္ ပညာေရးဘက္မွာလည္း ေလာဘၾကီးတယ္ဟ၊ ငါ့ကုိ သူလုိ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္၊ ပညာတတ္ျပီး ထက္ျမက္တဲ့ လုပ္ငန္းရွင္ေပါ့ဟာ၊ ငါက စိတ္မဝင္စားဘူး။ ထားလုိက္ပါဟာ၊ နင္နဲ႔ဘုိဘုိ နဲ႔ အေၾကာင္းေတြ ေျပာျပဟာ”

“ငါတုိ႔လား၊ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ခင္တာ၊ ညီအစ္ကုိရင္းေတြ ထက္ပုိခ်စ္တယ္ဟ”

အဲဒီေန႔က အိမ္အျပန္မွာေတာ့ ျပာ တစ္ေယာက္ mp3 player ေလးကုိ Recording ႏွိပ္ရင္း
“ဘုိ႔ကုိ ဘယ္လုိရေအာင္ လုပ္ရမလဲ ဆုိတာငါသိျပီ၊ သူ႔အခ်စ္ဆုံး သူငယ္ခ်င္းကုိ အသုံးခ်ရမယ္”

ရဲထြဋ္တစ္ေယာက္မွာေတာ့ ခ်စ္ရုံသာခ်စ္တတ္ျပီး ဖြင့္မေျပာတတ္သျဖင့္ ဒုကၡေရာက္ေနသည္။ သူငယ္ခ်င္း အရင္းေတြ ကုိလည္း တုိင္ပင္ရမွာ နည္းနည္းရွက္သလုိ ရွိသည္။

ဒါနဲ႔ စီနီယာတန္းက အကုိၾကီး ကုိZT ကုိ သြားေမးသည္။ ကုိZT က
“ေအး မင္းရည္းစားစာ ေရးျပီး ေပးမယ္ ဆုိရင္ Unicode standard အတုိင္းေရးကြာ၊ က်န္တာေတြေတာ့ ငါမသိဘူး”
ေျပာလုိက္သျဖင့္ စိတ္ေလရတာက တစ္ဖုံ၊
ညီမဝမ္းကြဲ ေရႊျပည္သူကုိ
“ညည္းကုိ ေကာင္ေလးေတြက ဘယ္လုိ propose လုပ္လဲ မွတ္မိလား” သြားေမးေသးသည္။ ဟုိက “သမီးေတာ့ ရွက္ရွက္နဲ႔ ထြက္ထြက္ေျပးလာတာ ဘာေျပာၾကမွန္း မမွတ္မိေပါင္” ဆုိေတာ့ အားကုိးလုိ႔မရျပန္။
ရည္းစားရွိတဲ့ အငယ္မ ေနာင့္ေနာင့္က်ေတာ့ေရာ
“သမီးလား၊ သမီးကုိ ဘာေျပာမွန္းေတာ့ ေသခ်ာမသိဘူး၊ ေယာင္ျပီးေတာ့ ေခါင္းညိတ္လုိက္တာ” လုိ႔ျပန္ေျပာေတာ့
ေအးေရာ။

ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ကုိယ့္အဖြဲ႔ကုိယ္ ျပန္ကပ္ရေတာ့သည္။

ပုိးဟပ္ေလး ဖုိးသၾကၤန္က
“လြယ္လြယ္ေလးရယ္၊ ရဲထြဋ္ရာ၊ မင္းရုပ္ရွင္ၾကည့္ဖူးတယ္မုိ႔လား၊ ရုပ္ရွင္ထဲက မင္းသားေတြ မင္းသမီးကုိ ရည္းစားစကားေျပာသလုိ ေျပာလုိက္ျပီးတာပဲ..”
ဆုိျပီး ပုိးနည္းေတြ ေျပာျပသည္။ ရဲထြဋ္က

“ပုိးဟပ္ရာ၊ မင္းနည္းေတြသာ တကယ္စြံရင္ မင္းပိုးဟပ္ ဆုိတဲ့ နာမည္ရမွာေတာင္ မဟုတ္ဘူး”

သီဟသစ္က
“မဟုတ္ေသးဘူး၊ ရဲထြဋ္ရ၊ ဒီေကာင္မစြံေပမယ့္ သူေျပာတဲ့ စကားေတြမွာ လုိရင္းရွိတယ္။ မင္း ျပာ့ကုိ ခ်စ္ရင္ ခ်စ္တဲ့ အေၾကာင္း သူသိေအာင္ျပရမယ္”

ဒီလုိနဲ႔ ကြန္ျပဴတာ တကၠသုိလ္ Excursion ဆုိျပီး ထြက္ၾကတဲ့ ျပင္ဦးလြင္ခရီးမွာ ရဲထြဋ္ တစ္ေယာက္ လွုပ္ရွားေစဖုိ႔ ဝုိင္းသင္ေပးၾကသည္။

“မင္းဘာမွ မေၾကာက္နဲ႔ ရဲထြဋ္၊ လုပ္ရမွာက လြယ္လြယ္ေလး၊ ႏွင္းဆီပန္းစီးရယ္၊ ေခ်ာကလက္ရယ္၊ မင္းေျပာရမွာက
ႏွင္းဆီေတြက နီတယ္
ေခ်ာကလက္ေလးေတြက ျပာတယ္
နင္က သိပ္လွတယ္
ငါနင့္ကုိ ခ်စ္တယ္ဟာ
ဒါပဲ ျပီးျပီ”

ေအး..ေအး၊ ေအးပါကြ

ျပင္ဦးလြင္ ကန္ေတာ္ၾကီး ဥယ်ာဥ္ထဲမွာ ..
ဂိမ္းေတြ ကစားျပီးၾက၍ တစ္ဖြဲ႕တစ္ေနရာစီ နားေနၾကေသာ အခ်ိန္၊ ေမေလး၊ မုိးခါး၊ ေမသူ စေသာ ျပာျပာ၏ သူငယ္ခ်င္းမ်ား သစ္ခြဥယ်ာဥ္ဘက္သြားၾကည့္ခ်ိန္..၊ အဲဒီအခ်ိန္ထက္ေကာင္းတာ ရဲထြဋ္အတြက္ မရွိ..။ ရဲထြဋ္တစ္ေယာက္ တြန္႔ဆုတ္ တြန္႔ဆုတ္ျဖင့္ ျပာ နားကုိ ေရာက္သြား၏။ ရဲထြဋ္ကုိ ျမင္လုိက္ရခ်ိန္ခဏ ျပာ၏ အေတြးမ်ားကေရာ..

ဟင္သူ႔ကုိ ျမင္လုိက္တာနဲ႔ ငါကမၻာၾကီး ရပ္တန္႔သြားသလုိပါပဲလား၊ အဲလုိ ခံစားမွုမ်ဳိးက ငါ ဘုိဘုိ႔အတြက္ ထားထားတာပါ

ျပာျပာနားေရာက္ခ်ိန္ခဏ ရဲထြဋ္ေတာ့ ျပာေနျပီ..
ေဟ့ျပာ
အင္း
ဟုိေလ၊ ဟုိဟာ၊ ေဟာဒီမွာ ႏွင္းဆီပန္းဟာ၊ ေခ်ာကလက္ဟာ..၊ အဲဒါနင့္ဖုိ႔..၊ ျပီးေတာ့ အင္း

ရဲထြဋ္ ဆက္ေျပာဖုိ႔ သတၱိမရွိေတာ့။ သီဟသစ္တုိ႔ အဖြဲ႔ဘက္ ျပန္ၾကည့္သည္။ တစ္ဖြဲ႔လုံးက ဆက္ေျပာ၊ ဆက္ေျပာ ဆုိျပီး အခ်က္ျပၾကေလသည္။

“ျပာ”
“အင္း”

“ဟုိေလ..”
“အင္း ပါဆုိ၊ နင္ငါ့ကုိ ခ်စ္တယ္ လုိ႔ ေျပာျပီး အေျဖေတာင္းမလုိ႔ မုိ႔လား ငါ့အေျဖက အင္း၊ နင္ဟာ ငါ့ရည္းစားျဖစ္သြားျပီ”

ထုိေန႔က ကန္ေတာ္ၾကီးထဲမွာ ကၽြမ္းထုိးေတာ့မတတ္ ေပ်ာ္ေနေသာ ရဲထြဋ္ကုိ ျပာ့ေဘးမွာ ေတြ႔ႏုိင္ပါသည္။

ဆက္ရန္..

ရည္းစားနဲ႔ ျပတ္သြားတဲ့ဘုိ၊ ငါခ်စ္တာ ဘယ္သူလဲလုိ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ ေမးေနမိတဲ့ျပာ...

ေမွ်ာ္...

ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္

P.S ဇာတ္လမ္းက ဘယ္သူရဲ႔ တကယ္ အျဖစ္အပ်က္မွ မဟုတ္ပါခင္ဗ်ာ။ စိတ္ကူးယဥ္ျပီး ေရးထားတာပါ။ ေပ်ာ္ေစခ်င္လုိ႔ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမေတြ နာမည္ထည့္ထားတာပါ။

ခ်စ္သူသိလား ေရွးေရစက္ေတြ ဘယ္သူဖ်က္ဖ်က္ မပ်က္ႏုိင္ေပ အပုိင္း (၁)

၁၉၉၃ ဇြန္လ
အမွတ္(၁၆) အထက္တန္းေက်ာင္း
၆ တန္း စာသင္ခန္း

စာသင္ႏွစ္အသစ္စတာ သိပ္မၾကာေသးခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းတက္ခါစ ဆရာမ မလာေသးသမုိ႔ ထုံးစံအတုိင္း အနည္းငယ္ ဆူညံေနသည္။ ဂ်စ္ကန္ကန္ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ ေလာေလာ ေလာေလာနဲ႔ ေရာက္လာျပီး မ်က္မွန္နဲ႔ စာဂ်ပုိးပုံ ေပါက္ေသာ ေကာင္ေလး ေဘးမွာ ဝင္ထုိင္လုိက္သည္။ ဆရာမ အတန္းထဲသုိ႔ ဝင္လာသည္။

“မဂၤလာပါ ဆရာမ”
“မဂၤလာပါ တပည့္တုိ႔”
“မေန႔က က်က္ခုိင္းခဲ့တဲ့ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ၾကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အေၾကာင္း ဘယ္သူ ျပန္ေျပာႏုိင္မလဲ”

ေက်ာင္းသားမ်ား တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ဝုိင္းေျဖၾကသည္။

“ကၽြန္ေတာ္ေျပာမယ္”
“ကၽြန္မ ေျပာမယ္”
“ကဲကဲ ဘုိဘုိ၊ ထစမ္း၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္က တုိ႔ဗမာ အစည္းအရုံးကုိ ဘယ္ခုႏွစ္မွာ စဝင္ခဲ့သလဲ”

ဂ်စ္ကန္ကန္ပုံစံႏွင့္ ဘုိဘုိတစ္ေယာက္ ထေျဖသည္။
“ဗုိလ္ခ်ဳပ္က...၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္က.”

ေဘးက စာဂ်ပုိးေလး ရဲထြဋ္ဦး မေနႏုိင္ေတာ့။ တုိးတုိးေလးေထာက္ေပးသည္။
“၁၉၃၈ ေအာက္တုိဘာ”

ဘုိဘုိတစ္ေယာက္ ဆရာၾကီး စတုိင္လ္ျဖင့္ ဆရာမကုိ ျပန္ေျဖသည္။
“ဗုိလ္ခ်ဳပ္က တုိ႔ဗမာ အစည္းအရုံးကုိ ၁၉၃၈ ေအာက္တုိဘာမွာ စဝင္ခဲ့ပါတယ္ ဆရာမ”
“အမယ္၊ စာေထာက္ေပးတဲ့ေကာင္ ရဲထြဋ္ဦး၊ ေျဖတဲ့ေကာင္ ဘုိဘုိ ႏွစ္ေကာင္လုံး အခန္းေရွ႔ထြက္ ထုိင္ထလုပ္ၾကစမ္း”

ထမင္းစားေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္မွာေတာ့ ေက်ာင္းသား ႏွစ္ေယာက္သား ရင္းႏွီးမွုရသြားၾကသည္။
“မင္းနာမည္ ဘယ္လုိေခၚသလဲ”
“ရဲထြဋ္ဦးကြ၊ မင္းကေရာ”
“ဘုိဘုိေလ၊ ဒါနဲ႔မင္းဘယ္ကေျပာင္းလာတာလဲ”
“ရြာကပဲ မွတ္ထားလုိက္ပါကြာ၊မင္းကေရာ”
“ရြာသားေလးေပါ့၊ ငါက မုိးကုတ္က ေျပာင္းလာတာကြ”

သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္က ဝါသနာလည္းတူသည္။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ားတြင္ စက္ဘီးကုိယ္စီျဖင့္ ေရတံခြန္ေတာင္ဘက္သြားၾကသည္။ လမ္းေဘးက လယ္ကြင္းေတြနားမွာ စြန္ေတြလႊတ္ၾကသည္။
.
.
.
ဒီလုိနဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ၂ ေယာက္အတူတူ ၁၀ တန္းေအာင္ျပီး မႏၱေလးကြန္ျပဴတာ တကၠသုိလ္သုိ႔ တက္ၾကသည္။ ေက်ာင္းမွာက သူငယ္ခ်င္းအသစ္ေတြ ထပ္ရၾကသည္။ ခပ္တည္တည္ မေနတတ္ေသာ သီဟသစ္၊ ကုိကုိၾကီး(ခ)ပုလုေလြး၊ ပုိးဟပ္ေလး ဖုိးသၾကၤန္တုိ႔ ျဖစ္ၾကသည္။ သူတုိ႔ရဲ႔ ေက်ာင္းသားဘဝေလးက ပုံမွန္အတုိင္း ေအးေအးေဆးေဆးေလး ျပီးသြားမယ္လုိ႔ ထင္ရသည္။

တစ္ေန႔ေတာ့..
အဲဒီတစ္ေန႔မွာ မႏၱေလးကြန္ျပဴတာ တကၠသုိလ္ကုိ ေက်ာင္းသူ အသစ္တစ္ေယာက္ေရာက္လာသည္။ ပုံမွန္ဆုိရင္ေတာ့ မထူးျခားလွေပမယ့္ ေျပာင္းလာတာက ေကာ္ဖီျခံပုိင္ရွင္၊ နာမည္ၾကီး Instant Coffee လုပ္ငန္းမ်ား ပုိင္ရွင္ သူေဌးၾကီး၏ သမီး အလွပေဂးေလး ေကာင္းကင္ျပာျဖစ္ေနတာကေတာ့ ထူးျခားသည္ဟု ဆုိႏုိင္သည္။

ေကာင္းကင္ျပာ ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္ၾကေသာ ေမေလး၊ မုိးခါးတုိ႔ ကင္တင္းမွ ျပန္အလာ လမ္းတြင္ ဗလ အားကုိးႏွင့္ ေက်ာင္းမွာမုိက္ကယ္လုပ္ေနေသာ ေဆာင္းခ်မ္းမုိးတုိ႔ အဖြဲ႔ ေတြ႔ၾကသည္။
"ေဟ့ျပာ၊ တုိ႔နာမည္ ေဆာင္းပါ၊ ေတြ႔ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္”

ကမ္းေပးေသာလက္ကုိ ျပန္မႏွုတ္ဆက္ပဲ ျပာျပာက
“တုိ႔လည္းေတြ႔ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္၊ ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္နီးျပီ၊ သြားေတာ့မယ္”

မုိက္ကယ္ေဆာင္းက တဆင့္တက္ဖုိ႔ ၾကဳိးစားသည္။ ျပာျပာ့ေမးေလးကုိ မထိတစ္ထိ လွမ္းကုိင္ျပီး
“လွလုိက္တာ ျပာရယ္”

ေကာင္းကင္ျပာ သည္းမခံႏုိင္ေတာ့။ မုိက္ကယ္ေဆာင္းကုိ ပါးရုိက္လုိက္သည္။ အဲဒီျမင္ကြင္းကုိ မေက်မနပ္ ၾကည့္ေနတာက ရဲထြဋ္ဦးတုိ႔ အဖြဲ႔။ မုိက္ကယ္ေဆာင္းက ျပာျပာကုိ လက္တုံ႔ျပန္သည့္ အေနျဖင့္ လွမ္းဆြဲဖုိ႔ ၾကဳိးစားခ်ိန္မွာေတာ့ ရဲထြဋ္ဦးတစ္ေယာက္ဘာမွ မျမင္ေတာ့၊ မုိက္ကယ္ေဆာင္းကုိ လွမ္းထုိးသည္။ မုိက္ကယ္ေဆာင္း၏ သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္ေသာ ေတာင္ကုန္းတစ္ျဖစ္လဲ လူပ်ဳိၾကီး၊ ကုိရင္ဒဘ တုိ႔ကလည္း ျပန္ထုိးၾကသည္။

အဲဒီမွာ ဘုိဘုိ၊ သီဟသစ္တုိ႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ား အဖြဲ႔ ဝင္လာျပီး အျပန္အလွန္ ခ်ဲၾကေတာ့သည္။ ဗြီဒီယုိထဲမွာလုိ မဟုတ္ေတာ့ ရဲထြဋ္တုိ႔ အဖြဲ႔ ေမွာက္က်န္ခဲ့သည္။ ဆရာေတြ ထြက္လာခါမွ မုိက္ကယ္ေဆာင္းတုိ႔ အဖြဲ႔ ထြက္ေျပးသြားေတာ့သည္။ ျပာျပာ စစခ်င္းေျပးထူတာက ဘုိဘုိ႔ကုိ ျဖစ္သည္။

“ဘယ္နားထိသြားလဲ၊ နာသြားလားဟင္၊ တုိ႔နာမည္ျပာပါ”
“နည္းနည္းပါးပါးပါ၊ တုိ႔နာမည္ ဘုိပါ”

ျပာျပာ့ကုိ သတိလက္လြတ္ေငးေနမိတာကေတာ့ ရဲထြဋ္ျဖစ္သည္။

 ရန္ပြဲက အျပန္ အေဆာင္ခန္းထဲတြင္မေတာ့ သီဟသစ္က
“ရဲထြဋ္ကြာ၊ လူေနာက္ပဲ၊ သူလုပ္တာနဲ႔၊ တုိ႔ေတာ့ အီသြားျပီ”
“ဟာ၊ ေကာင္မေလးက အေႏွာင့္အယွက္ခံေနရတာ ကူညီမွ ရမွာေပါ့ဟ၊ ငါဘာမွားသလဲ”

“မင္းကြာ၊ မေန႔တစ္ေန႔ကမွ ေျပာင္းလာတဲ့ ေကာင္မေလးကုိ၊ ေတာ္ၾကာ တုိ႔ကုိ မေကာင္းၾကံမယ့္သူဆုိ ဘယ့္ႏွယ့္လုပ္မလဲ”
“မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူးကြာ၊ ျပာ့ပုံစံက အဲလုိမဟုတ္ပါဘူးကြ”

စာသင္ခန္းထဲက ေမေလးတုိ႔တစ္ေတြကေရာ

“ျပာ၊ နင္သိပ္လွတာပဲဟယ္၊ နင့္ေၾကာင့္ ဟုိေကာင္ေတြ ရန္ျဖစ္ကုန္ၾကတယ္”
“ေအးဟ ငါလွတာေတာ့ ငါသိပါတယ္၊ ရန္ျဖစ္ကုန္ၾကတာေတာ့ မတတ္ႏုိင္ဘူးဟယ္။ ငါသူ႔ကုိ ၾကဳံရင္ ေနာက္တစ္ေခါက္ေတြ႔ခ်င္ေသးတယ္။ ငါ့အိပ္မက္ထဲက မင္းသားေလးကုိ ငါေတြ႔ျပီ”

“ဘယ္သူတုန္းဟဲ့”
“ဘုိေပါ့ဟယ္”

မုိးခါးက.
“ျပာ၊ နင္သြား မလုပ္နဲ႔ ၊ ဘုိ႔မွာ ပန္းပြင့္ေတြ အမ်ားၾကီးဟ၊ ျပီးေတာ့ သူ႔မွာလည္း ရည္းစားရွိတယ္၊ တျခားလူ စဥ္းစားပါဟာ”
“အုိ..ယူသိထားဖုိ႔က ျပာလုိခ်င္ရင္ ျပာရရမယ္၊ ျပာမရရင္ ျပာျဖစ္သြားမယ္”

ေမေလးႏွင့္ မုိးခါးတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္သား ပခုံးတြန္႔ၾကရုံကလြဲျပီး ဘာမွဆက္ေျပာစရာ မရွိေတာ့။ ျပာျပာက ေက်ာပုိးအိတ္ထဲမွ mp3 player ေလးကုိထုတ္ Recording ခလုပ္ကုိႏွိပ္ျပီး

“ခ်စ္စရာေန႔ေလးတစ္ေန႔၊ ငါ့အိပ္မက္ထဲက မင္းသားေလးကုိ ေတြ႔ျပီ၊ သူ႔အခ်စ္ကုိ ရဖုိ႔ ၾကဳိးစားေတာ့မည္”

ဆက္ရန္...

ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္

P.S
၁)စစခ်င္း ၾကဳိးစားေရးမိေသာ ဇာတ္လမ္းျဖစ္ပါသည္။ ဇာတ္လမ္းရွည္ပါမည္။ လုိေနတဲ့ အခ်က္ေတြရွိရင္ အားမနာပဲ ေဝဖန္ေထာက္ျပေပးၾကပါရန္။

၂)ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမမ်ား နာမည္ကုိ ခြင့္မေတာင္းပဲယူသုံးထားပါသည္။ ဇာတ္ေကာင္ေတြ မ်ားသမုိ႔ ေနာက္လူေတြလည္း ပါလာမည္။ မေက်နပ္ရင္ မုန္႔ေကၽြးႏုိင္ပါသည္။

L for Langkawi - 5 : The End

Long time no see,
ဘေလာ့ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ မေတြ႔ရသည္မွာ ၾကာေလျပီ။ ဘေလာ့ေရးျခင္း၏ အလယ္အဆင့္ဟုေျပာၾကေသာ ဘေလာ့ကုိ ေခတၱစိတ္ကုန္တဲ့ အဆင့္ေရာက္သြားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ခုျပန္လာျပီ ျပန္ခ်စ္မည္။ အရင္ရက္ေတြက ဘယ္သူ႔ဆီမွာမွ စာလုိက္မဖတ္ျဖစ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျပန္ဖတ္ပါမည္။ သီဟသစ္ကုိ ေမ့မသြားၾကေသာေၾကာင့္ ေက်းဇူးတင္ပါသည္။ (ေမ့မသြားဘူး ဟု ဘယ္သူမွ မေျပာပါ။ ကုိယ့္ဘာသာကုိ ဇြတ္ထင္တာျဖစ္ပါသည္။) ခုပုိ႔စ္မွာေတာ့ draft ထဲမွာ ၾကာၾကာပစ္ထားခဲ့မိေသာ လန္ကာဝီေနာက္ဆုံးပုိ႔စ္ ကုိတင္ပါမည္။)

လန္ကာဝီရဲ႕ ေနာက္ဆုံးလည္ျဖစ္တဲ့ ရက္က ခရီးစဥ္ကေတာ့ Mangrove and Eagle Feeding ဆုိတဲ့ လမုေတာေတြ သြားၾကည့္တဲ့ ခရီးစဥ္နဲ႔ လင္းယုန္ငွက္ေတြ အစာေကၽြးတဲ့ေနရာပါ။ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚကုိ ပုသိမ္ေခ်ာင္းသာကလြဲရင္ တျခားေနရာ မေရာက္ဖူးေတာ့ ျမန္မာျပည္က လမုေတာ ကုိမျမင္ဖူးပါဘူး။ သြားျဖစ္တဲ့ အေဖာ္ေတြနဲ႔ေတာင္ က်ဳိက္ထီးရုိး ဘုရား ရင္ျပင္ေတာ္သြားဖုိ႔ Cable Car ေတြေဆာက္၊ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚ Mangrove Tour လွည့္ စိတ္ကူးေတြယဥ္ေနပါေသးတယ္။
(♥ Mangroves@Kukup Island - by Ko TZA ,  လမုပြင့္ - မမသီရီ)

ပုံထဲကလုိ တေမွ်ာ္တေခၚ လမုေတာေတြ ၾကားပတ္ေမာင္းျပပါတယ္။ အခ်ဳိ႔ေနရာေတြမွာ ေမ်ာက္ကေလးေတြကုိ ေတြ႔ေတာ့ စက္ေလွရပ္ျပီးျပပါတယ္။ If you are lucky, blah blah blah.. ဆုိတဲ့ စက္ေလွ သမားရဲ႕ စကားသံကုိ မရုိးႏုိင္ေအာင္ စၾကားရတာေပါ့။ ေမ်ာက္ေတြက အစာကုိ ေရထဲက လွမ္းယူရင္ ဘယ္လုိဆန္းတယ္ဆုိလားပဲ။ ဟုိေမ်ာက္ေတြကေတာ့ ဣေျႏၵရေနလုိက္တာ။ လွုပ္ေတာင္မလွုပ္။

ေနာက္ေနရာကေတာ့ လန္ကာဝီရဲ႔ သေကၤတ လင္းယုန္ေတြ ရွိတဲ့ေနရာပါ။ စက္ေလွသမားက ၾကက္အေရခြံေတြကုိ ပုံးထဲက နည္းနည္းထုတ္ျပီး ေရထဲခ်ေကၽြးလုိက္ပါတယ္။ လင္းယုန္ေတြကလည္း အဲဒီအစာေတြ ရွိေနတဲ့ ခဏပဲ ပ်ံဝဲလာၾကတာပါ။ ေနာင္အခါသြားခ်င္တဲ့သူေတြ လင္းယုန္ေတြ အၾကာၾကီး ၾကည့္ခ်င္ရင္ အစာေကြ်းဖုိ႔ တစ္ခုခုယူသြားၾကဖုိ႔ အၾကံေပးပါရေစ။

ေနာက္တစ္ေနရာ ေတာင္ေအာက္ထဲကုိ ျဖတ္ရတဲ့ ေရလမ္းေလးပါ။ အထဲကုိဝင္ စက္ေလွကုိ ေျဖးေျဖးခ်င္းျပန္လွည့္ျပီး တျခားတစ္ဖက္ကုိ ျပန္ထြက္တာပါ။

ေနာက္တစ္ေနရာကေတာ့ လင္းႏုိ႔ဂူပါ။ သီဟသစ္ ခ်စ္တဲ့အထဲမွာ ျမန္မာျပည္ကပုဇြန္ပဲပါတာ။ လင္းႏုိ႔မပါလုိ႔ အထဲဝင္မၾကည့္ခဲ့ပါဘူး။ ေအာက္ကပုံေလးက လင္းႏုိ႔ဂူထဲကုိ အဝင္လမ္းပါ။

ေနာက္ဆက္သြားတဲ့ေနရာကေတာ့ Gua Certia (Cave of Legends) ဆုိတဲ့ေနရာေလးပါ။ သိမ္းငွက္အၾကီးၾကီးက တရုတ္မင္းသမီးေလးကုိ ခ်ီျပီး အဲဒီေနရာမွာထားခဲ့တယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။ ဂူထဲမွာေတာ့ ဘာမွ ထူးထူးျခားျခားမရွိေပမယ့္ ဂူအျပင္ဘက္က လမ္းကေလးကေတာ့ ကဗ်ာေတာ္ေတာ္ဆန္ပါတယ္။ ႏွင္းဆီျဖဴေလးနဲ႔ အတူတူ ေလွ်ာက္ရရင္ေပါ့ေလ။ ခုေတာ့ ေမာင္villager တုိ႔နဲ႔ဆုိေတာ့ စကားေျပေလာက္ပဲ ဆန္ခဲ့တယ္။

လင္းႏုိ႔ဂူျပန္အထြက္မွာေတာ့ သမုဒၵရာဘက္ကုိ သြားတာပါ။ ထုိင္းႏုိင္ငံဘက္ကုိ သြားတဲ့ေရလမ္းဘက္ပါ။ လွုိင္းေတြက ေတာ္ေတာ္ၾကီးပါတယ္။ သီဟသစ္အတြက္ ေျပာတာပါ။ Kilim Geoforest Park ဆုိျပီး စာတမ္းထုိးထားတဲ့ေနရာေလးကုိလည္း ေရာက္ခဲ့ပါေသးတယ္။

ေန႔လည္စာ စားတာက ေရေပၚစားေသာက္ဆုိင္ေလးမွာပါ။ လန္ကာဝီမွာ စားခဲ့သမွ်ဆုိင္ေတြထဲမွာ အတန္ဆုံးလုိ႔ ေျပာလုိ႔ရပါတယ္။ စားရတာလဲ မဆုိးပါဘူး။ ၇ ေယာက္ကုိ 120 ေက်ာ္ပဲ က်ပါတယ္။

လန္ကာဝီျမဳိ႔ထဲကုိ ျဖတ္ေတာ့ တစ္ခ်ဳိ႔ေနရာေတြက ျပင္ဦးလြင္တုိ႔၊ ျမစ္ၾကီးနားတုိ႔က အိမ္မ်ဳိးေလးေတြလုိပါပဲ။ W ကား ေတြ မဖမ္းခင္ကပုံနဲ႔တူတယ္ဆုိ ပုိမွန္မယ္။ အိမ္တုိင္းမွာ ကားေကာင္းေကာင္းေလးေတြ တစ္စင္းစီေလာက္စီ ရပ္ထားၾကလုိ႔ပါ။

ေန႔လည္ပုိင္းကေတာ့ Mahsuri မင္းသမီးေလးရဲ႔ ျပတုိက္ကုိသြားတာပါ။ ျပတုိက္မွာက ပန္းခ်ီေတြနဲ႔ ပုံေဖာ္ထားတာပါ။ DVD နဲ႔လည္းသူတုိ႔ ဇာတ္လမ္းရုိက္ထားတာကုိ ျပန္ျပပါတယ္။ ျပတုိက္က ဝန္ထမ္းမိန္းကေလးေတြကေတာ့ ရြာကလုိပါပဲ။ စာအုပ္ေလးေတြ ကုိယ္စီဖတ္လုိ႔ လာတဲ့သူေတြကုိလည္း သိပ္ဂရုစုိက္မေနပါဘူး။

ညပုိင္းမွာေတာ့ စင္ကာပူက ဘေလာ့ေရးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ အတြက္ ဆုိျပီး ေခ်ာကလက္သြားဝယ္ပါတယ္။ ဘူးအလတ္စားေလာက္ကုိ 20 ေပးရပါတယ္။ သုိ႔ပါေသာ္လည္း ေကၽြးလုိ႔မရေတာ့ပါဘူး။ မင္းသမီးၾကီးနဲ႔ အတူ ေပ်ာက္ဆုံးသြားလုိ႔ပါ။

သြားမယ့္သူေတြကုိ မွာခ်င္တာကေတာ့
၁) လန္ကာဝီက Duty Free ျဖစ္ျပီးသားျဖစ္လုိ႔ အျပန္ စလုံးက Duty Free ဆုိင္မွာ ဝယ္ခြင့္မရွိပါ။
၂) လန္ကာဝီေရာက္ရင္ သြားမယ့္ ခရီးစဥ္ေပၚမူတည္ျပီး ေစ်းဆစ္ပါ
၃) ကမ္းေျခေတြမွာ ေရေဆာ့ခ်င္ရင္ ညေနပုိင္းေတြမွ ပုိေကာင္းပါတယ္
၄) စားေသာက္ဆုိင္ေတြနဲ႔ နီးတဲ့ဟုိတယ္ေတြမွာတည္းရင္ ပုိအဆင္ေျပပါတယ္။ သီဟသစ္တုိ႔တုန္းက ညစာစားဖုိ႔ ကားသက္သက္ငွားေနရလုိ႔ပါ။

ေက်းဇူးတင္စကား
၁) စာလာဖတ္ေပးတဲ့ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမ အားလုံး
၂) ဓါတ္ပုံေတြ အမ်ားစုကုိ ရုိက္ထားေပးတဲ့ ကုိလင္း၊ Mr. Villager
တုိ႔ကုိ အထူးေက်းဇူးတင္ပါေၾကာင္း

အားလုံးစိတ္ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။

ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္

P.S Bonus ေတြ ေနာက္ပုိ႔စ္မွာလာမည္။

သ For သီဟသစ္

ညီေလး ေဆာင္းေဆာင္းက ဘေလာ့ကေန တဂ္၊ မမျပာျပာက Facebook ကေန တဂ္လုပ္လုိ႔ ေရးလုိက္တာပါ။

1. What is your name : သီဟသစ္
2. A four Letter Word : သိသလုိလုိ
3. A boy's Name : သန္႔
4. A girl's Name : သက္မြန္ျမင့္
5. An occupation : သံဗ်င္ၾကီး (ရွင္က်ာပူ ဘေလာ့ရပ္ဝန္း)
6. A color : သစ္ေစးေရာင္
7. Something you'll wear : သားေရဂ်ာကင္
8. A food : သရက္သီး
9. Something found in the bathroom : သြားပြတ္တံ
10. A place : သီရိပစၥယာ ဟုိတယ္
11. A reason for being late : သိသာသိေစ မျမင္ေစနဲ႔ ဆုိတဲ့ စကားအတုိင္း ပုန္းရွုိးကြယ္ရွုိးေလး လာေနရလုိ႔ပါ (ကုိယ္က ဆယ္လီျဗစ္တီ ဆုိေတာ့ သိတယ္ မဟုတ္လား)
12. Something you'd shout : သြားစမ္းပါ မာယာေတြ ရုိးေနျပီကြာ
13. A movie title : သံသရာ စက္၀န္းတစ္ေနရာရာ
14. Something you drink : သစ္ခြ
15. A musical group : သဘာဝရဲ႕ ရင္ေသြးငယ္ေတြ (The Wild Ones)
16. An animal : သိမ္းငွက္
17. A street name : သစၥာလမ္း
18. A type of car : သန္ဒါဘတ္ဒ္ ( ThunderBird from Ford )
19. The title of a song : သံေယာဇဥ္ (ေလးျဖဴ)၊ သံသရာစမ္းေရ (ေဇာ္ဝင္းထြဋ္)
20. A verb : ေသာက္(အသီးေဖ်ာ္ရည္ ပါကြယ္)

ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္

P.S ခုရက္ပုိင္း စာေရးခ်င္စိတ္၊ စာဖတ္ခ်င္စိတ္မ်ား PPSS ေပ်ာက္ဆုံးေနေသာေၾကာင့္ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ ဘေလာ့ေတြကုိ လုိက္မလည္စာမဖတ္ျဖစ္တာ ခြင့္လႊတ္ၾကပါရန္

Bonus:
၁) အာဒံနဲ႔ ဧဝ
ေမးခြန္း အာဒံနဲ႔ ဧဝ ကုိ တရုတ္လူမ်ဳိးလုိ႔ ဘာေၾကာင့္ထင္လဲ
အေျဖ ေစတန္နတ္ဆုိးက ေျမြေယာင္ဖန္ဆင္းျပီးလာတယ္။ တားျမစ္ထားတဲ့ အသီးကုိ စားဖုိ႔ ဖ်ားေယာင္းတယ္။ ဧဝ က အာဒံကုိ ေျပာလုိက္တယ္။ ျမန္ျမန္လုပ္ အာဒံ၊ ေျမြကုိပါဖမ္းလုိက္၊ ေျမြကုိလည္း စားလုိ႔ရတယ္ေလ

ေမးခြန္း အာဒံနဲ႔ ဧဝ ကုိမေလးလူမ်ဳိး လုိ႔ ဘာေၾကာင့္ထင္လဲ
အေျဖ ေစတန္နတ္ဆုိးက ေျမြေယာင္ဖန္ဆင္းျပီးလာတယ္။ တားျမစ္ထားတဲ့ အသီးကုိ စားဖုိ႔ ဖ်ားေယာင္းတယ္။ အာဒံေရာ ဧဝေရာက ျပန္ေျပာတယ္ “ေအးေဆးေပါ့၊ နက္ျဖန္မွ စားလည္းရတာပဲ”

ေမးခြန္း အာဒံနဲ႔ ဧဝ ကုအိႏၵိယလူမ်ဳိး လုိ႔ ဘာေၾကာင့္ထင္လဲ
သူတုိ႔က ေျမြကုိ သစ္သီးစားေအာင္ လုပ္ပစ္လုိက္လုိ႔ေပါ့

၂)တရားရုံးနဲ႔ အားပန္
တရားသူၾကီး : ေဟ့အားပန္ မင္းခုဒီေနရာကုိ ေရာက္တာ သုံးေခါက္ရွိျပီ။ မင္းမရွက္ဘူးလား
အားပန္ : ဟုတ္၊ ဒါေပမယ့္ လူၾကီးမင္းက်ေတာ့ ေန႔တုိင္း ဒီကုိေရာက္ေနတာေကာ

၃) ကာရာအုိေက သြားဆုိတဲ့ အားပန္
အားပန္နဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္စု ကာရာအုိေက ဆုိရန္ သြားၾကသည္။ အားပန္က ဒီေဂ်ကုိ Ah Cheng Buey Ro Ti (အားခၽြန္ ပလာတာ ဝယ္သည္) သီခ်င္းကုိ ဖြင့္ေပးရန္ေျပာသည္။
DJ က သူတုိ႔ဆုိင္တြင္ တရုတ္သီခ်င္း မရွိ၊ အဂၤလိပ္သီခ်င္းသာ ေရြးေပးရန္ေျပာ၏
အားပန္တစ္ေယာက္ ေဒါသတၾကီးေပါက္ကြဲျပီး မန္ေနဂ်ာနဲ႔ သြားတုိင္သည္။ တစ္နာရီခန္႔ ျငင္းခုန္ျပီးခါမွ အားပန္လုိခ်င္ေသာ သီခ်င္းကုိ သိရသည္။ “Unchained Melody”တဲ့။

L for Langkawi - 4 : Day 2

ဒုတိယေန႔ သြားၾကတဲ့ ခရီးစဥ္ကေတာ့ Cable Car စီးၾကဖုိ႔ပါ။ လမ္းမွာ Harbor Park ဆုိတဲ့ ေနရာေလးမွာ ခဏရပ္ျပီး ဓါတ္ပုံေတြ ရုိက္ၾကပါတယ္။ ရြက္ေလွေလးေတြ ရပ္ထားတာ ကဗ်ာဆန္ပါတယ္။

Cable Car အေၾကာင္း မေျပာခင္ သီဟသစ္ရဲ႕ အရင္တုန္းက ရည္မွန္းခ်က္တစ္ခု ရွိခဲ့တဲ့ အေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ဟုိအရင္ လြင္မိုးဇာတ္ကားေတြမွာ Pilot အျဖစ္ သူသရုပ္ေဆာင္တာ ေတာ္ေတာ္ smart က်ပါတယ္။ ငါလည္း သူ႔လုိျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္ေပါ့။ တကယ္တမ္းလည္းက်ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေကာင္မေလးေတြနဲ႔ ခ်ားရဟတ္သြားစီးတာ သူတုိ႔က မလန္႔ပဲ ကုိယ္ကလန္႔ေအာ္မိေနကတည္းက စိတ္ေလွ်ာ့လုိက္တယ္။ အျမင့္နဲ႔ ငါနဲ႔ ဒီဘဝေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး ဆုိျပီး။ (အျမင့္ က ေကာင္မေလးနာမည္ မဟုတ္ပါ)

Cable Car စစီးတဲ့ အေဆာက္အအုံ နားရွူခင္း (Credits to Ko Lin)

Cable Car ဆုိတာကလည္း Sentosa က ဟာေလာက္ပဲ စီးဖူးတာ ဆုိေတာ့ အဲေလာက္လုိ႔ပဲ ထင္ထားတာ။ တကယ္ၾကည့္ၾကည့္ေတာ့

Credits To http://www.flickr.com/photos/izzat3114/2075625693/sizes/o/

အဲဒီရူခင္းကုိ ျမင္ကတည္းက သိလုိက္ျပီ။ သီဟသစ္နဲ႔ေတာ့ မိတ္ပ်က္ျပီ ဆုိတာ။ ဒါေပမယ့္လည္း ေရာက္မွေရာက္တဲ့ေနာက္ေတာ့ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဆုိျပီး လုိက္သြားပါတယ္။ မ်က္ႏွာငယ္ငယ္ တန္းေတြ မလႊတ္တမ္းကုိင္ထားတဲ့ သီဟသစ္ရယ္၊ ေနာက္အကုိ တစ္ေယာက္ရယ္ ၾကည့္ျပီး အေမာင္ Villager တုိ႔ကေတာ့ တဟားဟားေပါ့။ ျမင္ရတဲ့ ရူခင္းေတြကေတာ့ ေတာ္ေတာ္လွပါတယ္။ ဟုိးေဝးေဝးက ေရတံခြန္ေလးကုိ လွမ္းျမင္ေနရတယ္။ ပင္လယ္ျပင္ၾကီးကုိလည္း အေပၚစီးကေနျမင္ရတယ္။

ပထမဆုံး ေတာင္ထိပ္တစ္ခုကုိ ေရာက္ပါတယ္။ သက္ျပင္းေတြ ခ်၊ ခရီးျပီးသြားျပီ စိတ္ေအးေနတုန္း၊ အေပၚကုိ ဆက္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ မျပီးေသးပါဘူး။ ေနာက္ေတာင္ထိပ္ တစ္ခုနဲ႔ မုိးပ်ံတံတားရွိပါေသးတယ္။

ဒီလုိနဲ႔ Cable Car ခရီးဆုံး ေတာင္ထိပ္ကုိေရာက္သြားျပီး တံတားၾကီးကုိ ငုံ႔ၾကည့္လုိက္ေတာ့ အသည္းေအး စရာပါ။

Credits to http://www.flickr.com/photos/shortmandp/3658147252/sizes/l/

အဲဒီတုိင္ၾကီး တစ္တုိင္တည္းက ၾကဳိးေတြနဲ႔ တံတားကုိ ထိန္းထားတာပါ။ ေတာ္ေတာ္ကုိ လွတဲ့ ရွုခင္းေတြ ျမင္ရပါတယ္။ ေခၽြးစီးေတြျပန္၊ သက္ျပင္းေတြခ် အေဖာ္ေတြ အားေပးမွုနဲ႔ တံတား ဟုိဘက္ကုိ ေရာက္သြားပါတယ္။ မီတာ 700 ေက်ာ္အျမင့္မွာမုိ႔ ထင္ပါတယ္။ တံတားေပၚမွာ ျမဴေတြဆုိင္းေနပါတယ္။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း “ငါဟာ တိမ္ေတြကုိပဲ လြင့္ေတာ့မလုိ႔၊ ဘယ္ဆီဘယ္ဝယ္ မေသခ်ာေတာ့ဘူးေပါ့” ဆုိတဲ့ သီခ်င္းေလးေတာင္ သတိရမိပါတယ္။

 

ဒုတိယခရီးစဥ္ျဖစ္တဲ့ Telega Tujuh (Seven Wells) ဆုိတဲ့ Cable Car ေပၚက လွမ္းျမင္ရတဲ့ ေရတံခြန္ေလးဆီကုိပါ။ အဲဒီကုိ မသြားခင္ Kitta Seafood Restaurant ဆုိတဲ့ ဆုိင္ေလးမွာ ေန႔လည္စာ ဝင္စားၾကပါတယ္။ ၇ ေယာက္စာ ၂၀၀ ေက်ာ္က်ပါတယ္။ စားျပီးေသာက္ျပီးေတာ့ ေရတံခြန္ခရီးစဥ္ေလးကုိ စတင္တက္ၾကပါတယ္။ ထိပ္ဆုံးေရတံခြန္ကုိ အရင္တက္တာပါ။ အဲဒီေနရာက ေရက်တဲ့ေနရာရဲ႕ အေပၚကုိ ေရာက္ေနတဲ့ အတြက္ သိပ္မလွပါဘူး။ ရွုခင္းမလွတာေနာက္ထား ေရေတြ႔ရင္လည္း မေနႏုိင္ ၊ ေမာလည္းေမာတာမုိ႔ အေမာေျပ ေရဆင္းကစားၾကပါတယ္။

အဲဒီကေနျပန္ဆင္းျပီး အလယ္ပုိင္းက waterfall ကုိ ဝင္ၾကပါတယ္။ အဲဒီေရတံခြန္ေလးက ေရက်တဲ့ ေနရာကုိ ျမင္ရေတာ့ ပုိျပီးသာယာပါတယ္။ ေရတံခြန္ကုိ သြားတဲ့လမ္းေတြက ေတာတြင္းဆုိေတာ့ စိမ့္ျပီး ျခင္ကုိက္ပါတယ္။ ေနာင္သြားခ်င္တဲ့လူေတြအေနနဲ႔ ျခင္ကုိကာကြယ္တဲ့ အေနနဲ႔ လိမ္းတဲ့ Spray ဘူးေဆာင္ သြားသင့္ပါတယ္။

တတိယသြားၾကတဲ့ ေနရာကေတာ့ Black Sand Beach (Pantai Pasir Hitam) ဆုိတဲ့ေနရာပါ။ ကမ္းေျခက နာမည္အတုိင္းပဲ သဲေတြက အကုန္မည္းေနတာပါ။ ႏြံေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ သဲမည္းေတြေပၚမွာ သဲသဲမည္းမည္း လမ္းေတြ ေလွ်ာက္ျပီးသကာလ THT စာလုံးေလးေတာင္ သဲေပၚမွာ အမွတ္တရ ေရးခဲ့ပါတယ္။

စတုတၳ ခရီးစဥ္ေလးကေတာ့ Tanjung Rhu Beach ဆုိတဲ့ ေနရာပါ။ ညေနပုိင္း ဒီေရ မတက္ေသးခ်ိန္မုိ႔ ထင္ပါတယ္။ ေရေလးကၾကည္ျပီး ေတာ္ေတာ္ခပ္ေဝးေဝးထိ ေရက ဒူးဆစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ပဲ ရွိပါတယ္။ ေရတိမ္တဲ့ သူမ်ားေတြ ေလွ်ာက္ေနတဲ့ သဲလမ္းေလးအတုိင္း လမ္းေလွ်ာက္သြားၾကပါတယ္။ ခရုေကာက္ေနတာ ျဖစ္ပုံရတဲ့ ေဒသခံေတြလည္း ခပ္လွမ္းလွမ္းေရထဲမွာ အလုပ္လုပ္ေနၾကတာ ေတြ႔ရပါတယ္။

 

ကမ္းေျခက သစ္ပင္ အုပ္အုပ္ေလးေတြရယ္၊ ေရထဲမွာ ဆင္းေနတဲ့ လူေတြရယ္ကုိ ၾကည့္ျပီး အရင္တုန္းက ေတာ္ေတာ္ေဆာ့ခဲ့ဖူးတဲ့ Age of Empires Game ထဲက သစ္ပင္ခုတ္တာတုိ႔၊ အလုပ္သမားေတြကုိ ငါးမွ်ားခုိင္းတာတုိ႔ကုိ ဘာမဆုိင္ ညာမဆုိင္ သြားသတိရမိပါေသးတယ္။

ေနာက္ေန႔ Mangrove and Eagle Feeding ခရီးစဥ္ အတြက္ လက္မွတ္ကုိ အဲဒီအနားမွာ ဝယ္ၾကပါတယ္။ ေရဆင္းေဆာ့ခ်င္တဲ့ အတြက္ Long Beach ဆုိတာ ပါတဲ့ေနရာေရြးပါတယ္။ ပုံမွန္RM 200 ခရီးကုိ RM 250 ေပးရပါတယ္ (အဲလုိေရြးမိတာ မတန္တဲ့ အေၾကာင္း ေနာက္မွ ေရးပါမယ္။) လက္မွတ္ေရာင္းေနတာက ထုိင္းအမ်ဳိးသမီးပါ။ အဖြဲ႔ထဲပါတဲ့ အစ္မတစ္ေယာက္က စက္ေလွသြားမည့္ လမ္းေၾကာင္းအေၾကာင္း အခ်င္းခ်င္း ျမန္မာလုိ တုိက္ရုိက္သြားမွာမုိ႔လား ဆုိေတာ့ သူက အင္း တဲ့။ သူ႔ဟာနဲ႔သူေတာ့ ဟုတ္ေနတာပါပဲ။ ေစ်းကလည္း ဆစ္ႏုိင္ကာမွ ေတာ္ကာက်တာပါ။

Day 2 အတြက္ ေနာက္ဆုံးခရီးစဥ္ကေတာ့ Eagle Square ကုိသြားဖုိ႔ပါ။ Langkawi ဆုိတာ Lang ဆုိတာ Helang လင္းယုန္ဆုိတဲ့ စကားအတြက္ အတုိေကာက္ စာလုံးပါ။ Kawi က Reddish Brown ပါ။ နီညဳိေရာင္ လင္းယုန္က သူတုိ႔ကၽြန္း အတြက္ သေကၤတပါ။ အဲဒီရင္ျပင္နားေလးမွာ လန္ကာဝီကေန တျခားေနရာေတြ ဆီကုိ သြားတဲ့ Ferry ဆိပ္ကုိလဲ ေတြ႔ခဲ့ပါတယ္။

ညစာစားျဖစ္တဲ့ ေနရာကေတာ့ ဟုိတယ္နဲ႔ ကပ္ရက္က Hang Kok Kwan Korea B.B.Q Restaurant ပါ။ အဲဒီဆုိင္နဲ႔ တြဲလ်က္ အေဆာက္အအုံၾကီးက ေရလႊာေလ်ာစီးကြင္း လုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေနရာပါ။ ကေလး ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ မေတာ္တဆျဖစ္ျပီး ဆုံးသြားတဲ့ေနာက္ ပိတ္ထားခဲ့တာလုိ႔ဆုိပါတယ္။ ဆုိင္က လူမရွိပါဘူး။ Waiter ေတြက ျမန္မာေတြပါပဲ။ ကုိရီးယားစတုိင္ ဘာဘီက်ဴးကုိ ကင္မ္ခ်ီေတြ မ်ဳိးစုံနဲ႔ စားရတာပါ။ ဝက္သားလည္း ပါပါတယ္။ ၇ ေယာက္ ကုိ ၃၆၀ ေက်ာ္က်ပါတယ္။ ခရီးစဥ္တစ္ေလ်ာက္ စားျဖစ္တဲ့ ဆုိင္ထဲမွာ မတန္ဆုံး ဆုိင္ပါပဲ။

ဟုိတယ္ျပန္ေရာက္ ေရမုိးခ်ဳိးနားျပီးတဲ့ေနာက္ ညလသာသာမွာ ကမ္းေျခကုိ ဆင္း လမ္းေလ်ာက္ၾကပါတယ္။ အနားမွာ အပၸနားတုိ႔ လူစု မူးျပီး သီခ်င္းဆုိျပီး ကေနတဲ့ ဆူဆူညံညံၾကားကပဲ ႏွင္းဆီျဖဴနဲ႔ သားေလးကုိ လြမ္းပါတယ္။ သြားခဲ့ဖူးတဲ့ ေခ်ာင္းသာကမ္းေျခက ညေတြကုိလည္း လြမ္းပါတယ္။

ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္

P.S
၁) ေနာက္တစ္ပုိ႔စ္မွာ ဒီလန္ကာဝီခရီးကုိ အဆုံးသတ္ပါမယ္။
၂) သတိရသေလာက္ ေဆာင္ရန္ ေရွာင္ရန္ေလးေတြကုိလည္း ထည့္ေရးသြားပါမယ္။

Bonus:
၁)ေလွနံဓါးထစ္ အားပန္

အားပန္နဲ႔ အားေလာ့တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္သား ေလွငွားျပီး ငါးမွ်ားသြားၾကပါတယ္။ အဲဒီေန႔က ငါးအေကာင္ ၃၀ ေက်ာ္ သူတုိ႔မိပါတယ္။ အားပန္က အားေလာ့ကုိ

“ဒီေနရာ မွတ္ထားကြာ။ ေနာက္ေန႔ ထပ္လာျပီး မွ်ားရေအာင္”

ေနာက္ေန႔ ေလွငွားဖုိ႔လာၾကေတာ့ အားပန္က အားေလာ့ကုိ

“မင္းမေန႔က ေနရာမွတ္မိလား”
အားေလာ့က
“ေအးကြ ငါ ေလွရဲ႕ အေျခမွာ X ဆုိျပီး ေရးထားခဲ့တယ္။“
ထုိအခါ အားပန္ ေဒါသတၾကီး တုံ႔ျပန္လုိက္တာကေတာ့
“မင္းငတုံးပဲ။ ေလွကုိ သူမ်ားငွားသြားရင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲကြ”

၂) စမတ္ျဖစ္တဲ့ အားပန္

အားပန္ရဲ႔ သူေဌး နဲ႔ အားေလာ့ ရဲ႕ သူေဌး ၂ ေယာက္သား ေကာ္ဖီ အတူေသာက္ရင္း သူတုိ႔ တပည့္ေတြ တုံးအတဲ့ အေၾကာင္းေျပာေနၾကတယ္။ အားပန္ရဲ႔ သူေဌးက
”ငါ့တပည့္ျဖင့္ တကယ္တုံးသကြာ။ မင္းမယုံရင္ မင္းကုိ သက္ေသျပမယ္”

ထုိ႔ေနာက္ အားပန္ကုိ လွမ္းေခၚျပီး ေျပာလုိက္သည္။
“ေဟ့ အားပန္၊ ဒီမွာ ၁၀ ေဒၚလာ၊ ငါ့အတြက္ မာစီးဒီးစ္ တစ္စီး သြားဝယ္ေခ်”
”ေကာင္းပါျပီး Boss”
အားပန္တစ္ေယာက္ ပုိက္ဆံယူျပီး ကားအေရာင္းျပခန္းသုိ႔ အျမန္ထြက္သြားသည္။

အားပန္ရဲ႔ သူေဌးက အားေလာ့ရဲ႔ သူေဌးကုိ
“က်ဳပ္ေျပာတာ ယုံျပီဟုတ္”

ထုိအခါ အားေလာ့ သူေဌးက 

“အဲေလာက္မဟုတ္ေသးပါဘူးဗ်ာ။ က်ဳပ္တပည့္ အားေလာ့ တုံးပုံ ျပအုံးမယ္။ ”

ထုိ႔ေနာ္ အားေလာ့ကုိ ေခၚျပီး

“ေဟ့ အားေလာ့၊ အိမ္ျပန္ျပီး အိမ္မွာ ငါရွိမရွိ သြားၾကည့္ေခ်စမ္း”
“ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာ ”

အားေလာ့တစ္ေယာက္ ထြက္သြားျပန္သည္။

လမ္းတြင္ အားပန္ႏွင့္ အားေလာ့ ၂ ေယာက္ ေတြ႔ၾကသည္။ အားပန္က
“ငါ့Boss က ငတုံးပဲကြ။ ငါ့ကုိ ပုိက္ဆံ ၁၀ ေပးျပီး မာစီးဒီးစ္ကားဝယ္ခုိင္းတယ္။ ဒီေန႔ တနဂၤေႏြေန႔ ကားျပခန္းေတြ ပိတ္တာ သူသတိမရဘူး”

အားေလာ့က
“ငါ့သူေဌးလဲ ဘာထူးလဲ။ သူအိမ္မွာ ရွိေနမေနျပန္ၾကည့္ခုိင္းတယ္ေလ။ ဖုန္းပါရဲ႔သားနဲ႔ ဖုန္းဆက္ေမးလုိက္ျပီးေရာ”

Love Application Version 1.0.1500.528 Documentation

Software ေရးသူ	သီဟသစ္
User	ႏွင္းဆီျဖဴ
New User	ေမာင္ခ်န္းခ်င္

Credits for Cartoon http://www.ihoii.com/images/simplelists/swbf.jpg

ဒီ ေဆာ့ဖ္ဝဲနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ မွတ္တမ္း (Documentation) ကုိ စမေရးခင္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၉ ႏွစ္ေက်ာ္က ကုိယ္ေရးမယ့္ Love Application ကုိလက္ခံဖုိ႔ ခ်စ္သူ႔ဆီမွာ အဆုိျပဳလႊာ (Project Proposal) တင္ခဲ့တဲ့ ကာလေတြကုိ သတိရမိတယ္။ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္ အာမခံ (Lifetime Warranty) ေပးပါ့မယ္၊ အမွား (Error) ကင္းေစရပါ့မယ္၊ အရည္အခ်င္း စစ္ေဆးမွု(Quality Assurance) ကုိလည္း Pass ျဖစ္ေစရပါ့မယ္ ဆုိတဲ့ အရာေတြကုိ ကုိယ္ sign ထုိးခဲ့ရေသးတယ္ေလ။

စစခ်င္းမွာေတာ့ ခ်စ္သူက ကုိယ့္ကုိ ခင္မင္မွု Feature အဓိက ပါဝင္တဲ့ Friends 1.0 version(Love 1.0.528) ကုိပဲ စေရး(develop) လုပ္ခြင့္ေပးခဲ့တယ္။ အဲဒီကေန တဆင့္ ေမတၱာ Feature ပါလာတဲ့ Lover 1.0 version(Love 1.0.1500) ကုိ ခ်စ္သူက စမ္သပ္အဆင့္(staging server) မွာ ေရးခြင့္ေပးခဲ့တယ္ေလ။ အစပုိင္းမွာတုန္းက ခ်စ္သူ႔ဘက္က Project Manager ျဖစ္တဲ့ ခ်စ္သူ႔မာမားက ကုိယ္ေရးတဲ့ Love Application ရဲ႕ ယုံၾကည္စိတ္ခ်ရမွု(Reliability) ကုိ မယုံၾကည္ဖူးဆုိျပီး စမ္းသပ္အဆင့္(staging server) ေပၚကေန ျဖဳတ္ခ် (uninstall) လုပ္ဖုိ႔ၾကဳိးစားခဲ့ေသးတယ္ေလ။ ေနာက္ဆုံး Staging Server ကေန အသုံးျပဳသူက လက္ခံမခံ စစ္ေဆးမွု (User Acceptance Test) ေတြ Pass ျဖစ္သြားျပီဆုိမွ ကုိယ့္ကုိ ေမတၱာ+ၾကင္နာျခင္း+သံေယာဇဥ္ Feature ေတြပါတဲ့ Family 1.0 version (Love 1.0.1500.528) ကုိ ေရးခြင့္ေပးခဲ့ၾကတယ္။

ခ်စ္သူေရ ကုိယ့္ရဲ႕ Software Run ေနတဲ့ တေလွ်ာက္ ပ်က္စီးရပ္တန္႔ျခင္း(Crash) မျဖစ္ေအာင္ ကုိယ္ရဲ႕ အၾကင္နာ module နဲ႔ သံေယာဇဥ္ module တုိ႔ကုိ အျမဲေကာင္းေအာင္ (Enhance) ျဖစ္ေအာင္ ကုိယ္ၾကဳိးစားေနပါတယ္။ ကုိယ္ေရးတဲ့ Love Application ေလးရဲ႕ မူပုိင္ရွင္က ခ်စ္သူ တစ္ဦးတည္းအတြက္ မုိ႔ ကုိယ့္ Family မဟုတ္တဲ့ တျခားဘယ္ user ေတြကုိမွ ေပးသုံးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။

ခုေတာ့ ခ်စ္သူနဲ႔ကုိယ္တုိ႔ရဲ႕ user အသစ္ေလးျဖစ္တဲ့ သားေလးခ်န္းခ်င္အတြက္ Father 1.0 version ကုိ develop လုပ္ေနပါတယ္။ user အသစ္ေလးက ကုိယ္ရဲ႕ System ကုိ အခုမွ စသုံးမွာျဖစ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ သူမသုံးတတ္ရင္ ခ်စ္သူ ေသခ်ာသင္ေပးလုိက္ပါ။ သူ႔ကုိ စိတ္ရွည္ပါကြယ္။

ခ်စ္သူ စိတ္ပူေနတဲ့ ကုိယ္တုိ႔ရဲ႕ Lovely Family System ၾကီးကုိ ရပ္တန္႔ျခင္း(Crash) ျဖစ္ေစႏုိင္တဲ့ Girlfriend Module နဲ႔ Beer and Liquor Module တုိ႔ကုိ ကုိယ္လုံးဝ မေရး(develop မလုပ္) ပါဘူး။ ကုိယ္ develop လုပ္ေနတာက Blog Module ရယ္၊ Friends and Families Module ရယ္ပါ။ Grapes Module ကေတာ့ ကုိယ္ develop မလုပ္ပါဘူး။ တျခား Programmer ေတြ ဘယ္လုိ develop လုပ္ေနၾကတယ္ ဆုိတာ ေငးၾကည့္ရုံသက္သက္ပါ။

ခ်စ္သူကုိယ္ေရးတဲ့ Love Application ေလးကုိ သုံးခဲ့တဲ့ ကာလတစ္ေလ်ွာက္ အဆင္မေျပတာေတြ ရွိခဲ့တာကုိ သည္းခံေပးတဲ့ အတြက္ ေက်းဇူးအထူးပါ။ ေရွ႕ေလ်ာက္ Error ေတြ မတက္ေအာင္ အျမဲ ဂရုစုိက္ေနမွာပါ။ ကုိယ္ေရးတဲ့ Love Application ရဲ႕ အခုအခ်ိန္မွာ အဓိက Feature ျဖစ္တဲ့ သစၥာရွိျခင္း ႏွင့္ သံေယာဇဥ္ ကုိ အျမဲ support လုပ္ေနမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားရင္းနဲ႕ မွတ္တမ္းကုိ နိဂုံးခ်ဳပ္အပ္ပါတယ္။

ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္

P.S
၁) စိတ္ကူးထဲေပၚလာတဲ့ ေပါက္ကရေလးေတြကုိ ခ်ေရးလုိက္တာပါ။
၂) English စာလုံးေတြေၾကာင့္ ဖတ္ရတာ မ်က္စိရွုပ္ရင္ ခြင့္လႊတ္ပါ။

Bonus:
၁) စကၤာပူသား စကားမ်ားသည္
ဘက္စ္ကား ဒရုိင္ဘာ၏ ေခါင္းတည့္တည့္တြင္ ခ်ိတ္ထားေသာ သတိေပးစာမ်ား

ဂ်ာမဏီ  ။   ဒရုိင္ဘာႏွင့္  လုံးဝ  စကားမေျပာရ
အဂၤလန္  ။   ဒရုိင္ဘာႏွင့္  စကားမေျပာလွ်င္ေကာင္းမည္
အစၥေရး  ။   ဒရုိင္ဘာႏွင့္  စကားေျပာခ်င္စိတ္ကုိ ခ်ဳိးႏွိမ္ပါ
စကၤာပူ   ။   ဒရုိင္ဘာကုိ  စကားျပန္မေျပာပါႏွင့္

၂) ေနာက္က်ျပီ
အိပ္ရာမွ ႏုိးလာသည့္ ကုိခ်ဴခ်ာ သာမုိမီတာကုိ ၾကည့္သည္။ သာမုိမီတာက ၁၅ ဒီဂရီကုိ ျပေနသည္။ နဖူးကုိ လက္နဲ႔ရုိက္ျပီး ကုိခ်ဴခ်ာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ေျပာသည္။

“ဒုကၡပါပဲ၊ ရုံးေနာက္က်ျပီ၊ မနက္ ၈ နာရီ အေရာက္ ငါ ရုံးသြားရမွာပဲ”

၃) ႏွင္းပါ

အက္စကီးမုိးေတြ သူတုိ႔ရဲ႕ သားသမီးေတြ လမ္းေလွ်ာက္တတ္တာနဲ႔ ဘာစသင္သလဲ
အဝါေရာင္ ႏွင္းဖတ္ေတြကုိ မစားရဘူး၊ မစားနဲ႔လုိ႔ေျပာတယ္

ႏွစ္ခုပဲရွိတယ္

In this life we live, there are two things involved, Its either you are a man or you are a woman,; If you are a woman, you are safe,...



ၾကည့္ဖူးျပီသား ျဖစ္ရင္လည္းျဖစ္မွာပါ။ လန္ကာဝီပုိ႔စ္ အဆုံးမသတ္ရေသးခင္ ၾကားထဲမွာ ပညာေပး အပ်င္းေျပေလး တင္ေပးလုိက္တာပါ..

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ..

ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္