Monday, June 29, 2009

မလုိသည္မ်ားကုိ ျခစ္ပစ္ပါ

အရင္က စုံေထာက္ စာအုပ္ေတြ ဖတ္ျဖစ္ေတာ့ သတိရမိေနတာေလး တစ္ခုရွိတယ္။ ဇာတ္လုိက္စုံေထာက္ကုိ သူ႔အေဖာ္က မဆုိင္တာတစ္ခုခု လာေျပာျပီဆုိ ခက္တာပဲဗ်ာ၊ ေခါင္းထဲမွတ္ေနရေတာ့မွာပဲ ဆုိတာမ်ဳိး ျပန္ေျပာေလ့ရွိတယ္။ (အတိအက် မမွတ္မိေတာ့ပါ၊ မွတ္မိသူရွိရင္ ၀င္ေျပာႏုိင္ပါသည္။)

ဟုိအရင္လပုိင္းေလာက္က အျဖဴေရာင္သံစဥ္မွာ သီတဂူဆရာေတာ္ တရားထဲမွာလည္း နာရေသးတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ပရိသတ္ေတြက ဘုရားဇာတ္ေတာ္ေတြအေၾကာင္း ေျပာလုိက္ရင္ ေပါရိသာဒတုိ႔၊ စိဥၥမာန တုိ႔က်ေတာ့ တန္းသိတယ္၊ က်န္တဲ့ ေကာင္းတဲ့သူေတြက်ေတာ့ တန္းမသိလုိ႔ ဆရာေတာ္ကေျပာတာ။ ေအးနင္တုိ႔ေခါင္းထဲမွာ အမွုိက္ေတြပဲ ထည့္ထား ေနၾကတာကုိးတဲ့။

သီဟသစ္ ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ေခါင္းထဲမွာ ရွိေနတာေတြက မသိရင္လည္း မျဖစ္တာေတြ မ်ားေနသလုိပဲ။ အဲမသိမျဖစ္ ေတြက်ေတာ့ေရာ..အရင္က သိသလုိပဲ၊ ခုတအား မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ ဘရူႏုိင္းေစာ္ဘြားၾကီး ဘယ္ေလာက္ခ်မ္းသာ၊ UAE က လူလုပ္ကၽြန္းေတြ ဘယ္လုိလွ၊ ဘယ္သူနဲ႔ ဘယ္သူဘာျဖစ္ …..စသည္ျဖင့္ စသည္ျဖင့္ အေရးမပါတာေတြ အမ်ားၾကီး မွတ္ထားမိပါလား။

တကၠသုိလ္တက္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကုိ သတိရမိေသးတယ္။ ၁၀ တန္း ဘယ္ႏွစ္မွာ Top 10 က ဘယ္သူက ဘယ္ႏွစ္မွတ္ရ၊ သူငယ္ခ်င္းထဲမွာ ဘယ္သူေတြက ၁၀ တန္း အမွတ္ ဘယ္ေလာက္ စတာမ်ဳိးေတြ အျမဲမွတ္မိတယ္။ ပညာေရးနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ဘာမွ လုပ္ေနတာ မဟုတ္ဘဲ အဲဒီအခ်က္ေတြ မွတ္မိေနတာ သူ႔မွတ္ဥာဏ္ေတြ ႏွေျမာစရာလုိ႔ ထင္မိတယ္။ သူ႔စိတ္၀င္စားမွုနဲ႔ သူေပါ့ေလ။

Computer မွာေတာ့ Memory မႏုိင္ရင္ စက္ေလးသြားမွာ (သုိ႔) ရပ္သြားမွာျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ လူကေတာ့ အဲလုိျဖစ္စရာ အေၾကာင္းမရွိေပမယ့္ လိုအပ္တဲ့ information ေတြမွတ္ထားတဲ့ေနရာမွာ မလုိအပ္တာေတြ overwrite လုပ္သြားရင္ မခက္ဘူးလား ေတြးမိတယ္။

“A little knowledge is a dangerous thing.” သီဟသစ္ေတာ့ အဲဒီစကားရျပီး ကတည္းက ဆင္ေျခေပးစရာကုိရလုိ႔။ လွ်ပ္စစ္နဲ႔ပတ္သက္တာ မျပင္တတ္ဘူး။ သူမ်ားျပင္ရင္လည္း ၾကည့္မေနဘူး။ မလုပ္တတ္လုပ္တတ္လုပ္ရင္ အႏၲရာယ္မ်ားတယ္ေလ။ အစကတည္းက ၾကည့္ျပီး မွတ္မေနဘူး။ ျပင္တတ္တဲ့ဆီ ပုိ႔လုိက္တယ္ေလ။

ဘာေတြမွတ္သင့္တယ္ မမွတ္သင့္ဘူး ဆုိတာကေတာ့ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ေရခ်ိန္နဲ႔ဆုိင္မယ္ ထင္တယ္ဗ်။ ကုိယ့္စိတ္၀င္စားမွုေတြ ၀ါသနာေတြနဲ႔လည္း ဆုိင္မွာေပါ့ဗ်ာ။ သီဟသစ္လည္း ေရးသာေရးေနတာ။ ခုထိဆန္းစစ္ေနတုန္းပါပဲ။ ဘာေတြသိမ္းထားရမလဲ ဆုိတာကုိေလ။ တစ္ခါတစ္ေလ တစ္ေယာက္ေယာက္က တစ္ခုခုေျပာလာရင္လည္း ဘာမွစဥ္းစားမေနဘဲ လက္ခံမိတတ္ေနတုန္းပါပဲ။ ၾကဳိးစားရပါအုံးမည္ေပါ့ဗ်ာ။

စာၾကြင္းအေနနဲ႔ေျပာရရင္ မလုိအပ္သည္မ်ားကုိ ျခစ္ပစ္ပါ ဆုိလုိ႔ စာဖတ္ျဖစ္တဲ့ ညီအစ္ကုိေမာင္ႏွမေတြက သီဟသစ္ နင့္ကုိလည္း မလုိဘူးကြာဆုိျပီး ခ်စ္ပစ္ အဲေလ ျခစ္ပစ္လုိက္ရင္လည္း ကုိယ့္စကားနဲ႔ကုိယ္မုိ႔ “ကုိယ္ဘာမ်ား တတ္ႏုိင္မွာလည္းကြယ္” သီခ်င္းေလး ဆုိရုံမွ တစ္ပါး အျခားမရွိပါေၾကာင္း… :P

ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္

P.S
၁) အရင္ပုိ႔စ္တုန္းက က်ပ္၅၀ ေစ့ဆုိတာ အဲဒီႏွစ္ပုိင္းေလာက္က ၁၀၀ က်ပ္ေစ့၊ ၅၀ က်ပ္ေစ့ ေတြ ထုတ္လုိက္ေသးတယ္။ (ရီတာေျပာသလုိ ၾကဳိရွင္းမျပလုိက္မိလုိ႔) ရွားသြားမယ္ဆုိတာ သိလုိ႔ ပုိက္ဆံအိတ္ထဲ သိမ္းထားတာ။ အမွတ္တရေပးလုိက္တာက လြဲရင္ ဘာအဓိပၸါယ္မွ မပါပါဘူး။ မမ tg ေတြးသလုိ ဘယ္သူမွ လုိက္မေတြးၾကဘူး။ (အင္း အဲဒါေၾကာင့္ လူပ်ဳိၾကီး အပ်ဳိၾကီးေတြ ျဖစ္ေနတာ ေနမွာ၊ အဲလုိ ေျပာလုိက္ရင္ ၀ုိင္းဆဲခံရမွာစုိးလုိ႔၊ မေျပာေတာ့ပါေၾကာင္း)

Bouns:
၁) နံပါတ္ေျပာင္းျပန္

အေပ်ာ္စီးေလွမ်ား ငွားရမ္းေသာ စခန္းတြင္ျဖစ္သည္။ ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္သားက မုိက္ကရုိဖုန္းက တဆင့္ လွမ္းေအာ္သည္။
"ေလွနံပါတ္ 99 ကမ္းဘက္ကုိ ျပန္ေလွာ္ခဲ့ပါ၊ ခင္ဗ်ားရဲ႕ အခ်ိန္ကုန္သြားပါျပီ"

အခ်ိန္အနည္းငယ္ၾကာသြားသည္။ ေလွကမ္းဘက္ျပန္မလာေခ်။
"ေလွနံပါတ္ 99၊ အျမန္ဆုံး ကမ္းျပန္ကပ္ပါ၊ ဒါမွမဟုတ္ရင္ ခင္ဗ်ားဆီက အခ်ိန္ပုိခ ထပ္ေတာင္းရလိမ့္မယ္"

ကယ္ဆယ္ေရးသမား၏ အကူခ်ာတိတ္က သူ႔ဆရာကို ေျပာသည္။
"ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စခန္းမွာ ေလွ 75 စီးပဲ ရွိတယ္၊ ဘယ္က နံပါတ္ 99 ေရာက္လာတာလဲ"

ကယ္ဆယ္ေရးသမား ေခတၲမွ် မင္သက္မိသြားသည္။ ထုိ႔ေနာက္ေရထဲ ေျပးဆင္းသည္။ ပါးစပ္မွလည္း ေအာ္သည္။
"ေလွနံပါတ္ 66 ခင္ဗ်ားျပႆနာေပၚေနလား"

၂) ဒီတစ္ေယာက္နဲ႔ကို စိတ္ညစ္လွျပီ

ေက်ာင္းမွ ျပန္လာေသာ ပီတာေလးက အေမကိုေျပာသည္။

"ေမေမ၊ ဒီေန႔သားကုိ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမၾကီးက ေခၚျပီးေမးတယ္၊ မင္းမွာ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမေတြ ရွိသလားတဲ့၊ ကၽြန္ေတာ္တစ္ဦးတည္းေသာသား လုိ႔ေျဖလုိက္တယ္"

"ဒါမွန္တာေပါ့၊ ဒီစကားၾကားေတာ့ ဆရာမၾကီးက စိတ္ပ်က္သြားလုိ႔လား"

"ဟင့္အင္း၊ 'ေတာ္ပါေသးရဲ႔'လုိ႔ သူကေျပာတယ္"

Saturday, June 27, 2009

ဆုိခဲေစ ျမဲေစ၊ ခ်စ္တယ္ : ဒီအခ်ိန္ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး ရဲ႔ အလယ္မွာ (၅)

ေတြ႔သမွ် အရာအားလုံးဟာ လွပျပီး ခ်စ္စရာေကာင္းေနတယ္လုိ႔ ထူးထူးျခားျခား ခံစားဖူးပါသလား။ တစ္ကုိယ္လုံး ေလထဲလြင့္ျပီး ေျမာက္တက္ေနသလုိမ်ဳိး ခံစားဖူးပါသလား။ အခ်စ္နဲ႔ အလာ့ဂ်စ္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ သူတစ္ခ်ဳိ႔က ရူးသြပ္ျခင္းလုိ႔ သတ္မွတ္ၾကေပလိမ့္မည္။ တစ္ခ်ဳိ႔ကေတာ့ ဘာမွ မထူးျခားပါလုိ႔ ယူဆၾကလိမ့္မည္။ သင္ၾကဳိက္သလုိ သတ္မွတ္ႏုိင္ပါသည္။ သီဟသစ္ကေတာ့ အခ်စ္လုိ႔ သတ္မွတ္ပါသည္။

ႏွင္းဆီျဖဴေလးကုိ ဖြင့္ေျပာျပီးေနာက္ ေနာက္ရက္ေတြမွာေတာ့ အတိအက် သတ္မွတ္ထားျခင္းမရွိေသာ Probabation Period ကာလ ကုိေရာက္သြားေလျပီ။ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းျပန္ အေဆာင္မွ ဖယ္ရီဂိတ္ကုိ ၾကဳိ ပုိ႔ခြင့္ရလာျပီ။ ညေနအေဆာင္မွာလည္း စကားေျပာလုိ႔ရျပီ။ သီဟသစ္က ဖြင့္ေျပာတဲ့ေန႔ အမွတ္တရ ဆုိျပီး ၅၀ က်ပ္ေစ့ ေလး ေပးလုိက္သည္။ (ကဗ်ာမဆန္ဘူး လာမေျပာနဲ႔။ ေျပာတဲ့သူ ကဗ်ာမဆန္တဲ့သူပဲ :D )။ သူက ယူထားျပီး ခဏေနေတာ့ အနားလႊင့္ပစ္လုိ႔ ျပန္ရွာျပီး ေပးရေသးသည္။ အဲဒီညေန အေဆာင္က အျပန္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထုိင္ေတာ့ “ေဟ့ေကာင္ သီဟသစ္၊ မင္း အေျဖ ေတာင္းျပီးျပီလား” လုိ႔ေမးေတာ့ သီဟသစ္လည္း အဲလိုၾကီး ေတာင္းရမယ္လုိ႔မွ မထင္တာ၊ ကုိယ္ဖြင့္ေျပာျပီးရင္ ကုိယ့္အပုိင္း ျပီးျပီ ေအာက္ေမ့ေနတာေလ။ ေနာက္ေန႔ေတာ့ ေတာင္းအုံးမွ ေပါ့ေလ။

ဒီလုိနဲ႔ ေနာက္ေန႔ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ ကြန္ျပဴတာ စက္ခန္း က စာသင္ခန္း အျပန္ ႏွစ္ေယာက္တည္း ျပန္လာရင္း ကုိယ့္ကုိ အေျဖေပးအုံးေလ၊ ၾသဂုတ္လမွာ ကုိယ့္ေမြးေန႔ရွိတယ္၊ အဲဒီေန႔ အမွတ္တရ ျဖစ္ေအာင္ အေျဖေပးေလ ဆုိေတာ့ ႏွင္းဆီျဖဴေလးက ဟင္ အဲေလာက္အၾကာၾကီး မေစာင့္ႏုိင္ပါဘူးတဲ့။ သီဟသစ္လည္း ဘာမွ ဆက္မေမးျဖစ္ဘူး။ စာသင္ခန္းနား ေရာက္သြားတာလည္း ပါတယ္။

အဲလုိနဲ႔ တစ္ေန႔မွာေတာ့..သီဟသစ္တုိ႔ အဖြဲ႔ရဲ႔ အေမလုိ အစ္မလုိ ခ်စ္ရတဲ့ ဆရာမက ေက်ာင္းကားအျပန္မွာ လုိက္ျပီး သူ႔တူအတြက္ အေဆာင္ရွာမယ္။ ငါ့သားလုိက္ပုိ႔စမ္း လုိ႔ေျပာပါတယ္။ ဆရာမက ေက်ာင္းကားထြက္ခါနီးမွ ေျပာေတာ့ ႏွင္းဆီျဖဴေလးကုိ ဖယ္ရီဂိတ္က အေဆာင္အျပန္ လုိက္မပုိ႔ေတာ့ဘူး သြားေျပာဖုိ႔ အခ်ိန္မရေတာ့ဘူး။ ဖယ္ရီဂိတ္ေရာက္ေတာ့လည္း ဆရာမက ေက်ာင္းဘက္ျပန္ရမွာမုိ႔ ျမန္ျမန္ပဲ အေဆာင္လုိက္ရွာၾကပါတယ္။ ဆရာမရယ္ သူ႔တူရယ္ သီဟသစ္တုိ႔ သူငယ္ခ်င္း ၂ ေယာက္ရယ္ နည္းနည္းပတ္ရွာျပီးမွ အေဆာင္ကလည္းေတြ႔ပါေတာ့တယ္။

အားလုံးျပီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္း အေဆာင္သြား ေရမုိးခ်ဳိးျပီး ႏွင္းဆီျဖဴတုိ႔ အေဆာင္သြားျပီး ေတြ႔ေတာ့ သူက ထြက္မေတြ႔ပါဘူး။ အေဆာင္သာပိတ္သြားေရာ ဒီအတုိင္းျပန္ခဲ့ရတယ္။ မေတြ႔ရေတာ့ဘူး။ ေနာက္ေန႔မနက္ေရာက္ေတာ့ ေက်ာင္းသြားတဲ့ အခ်ိန္သြားေခၚေတာ့လည္း ခဏေနမွ ထြက္လာတယ္။ ရွင္းျပေတာ့လည္း မရဘူးဗ်။ ရည္းစားေတာင္ မျဖစ္ေသးဘူး၊ သူ႔ကုိ ဂရုမစိုက္ေတာ့ဘူးတဲ့။ ဖဲေဗဒင္ ေမးေတာ့လည္း ကုိသီဟသစ္က အေပ်ာ္ၾကဳိက္တာ အတည္မဟုတ္ဘူးတဲ့။ (အဲ ဖဲေဗဒင္ကလည္း တစ္ခါတစ္ေလ ေတာ္ေတာ္ရွုပ္သားဗ်။ :) ) ႏွင္းဆီျဖဴတုိ႔ အေဆာင္မွာ သီဟသစ္တုိ႔ အငယ္တန္းက ေကာင္မေလးေတြ ရွိေတာ့ သူတုိ႔ကလည္း ကြက္ၾကည့္ ကြက္ၾကည့္ေပါ့ေလ။

အဲလုိ မေျပမလည္ၾကီးနဲ႔ပဲ အငယ္တန္းေတြအတြက္ ဆြဲေပးတဲ့ ေက်ာင္းကားနဲ႔ ေက်ာင္းကုိသြားၾကပါတယ္။ ေက်ာင္းေရာက္တဲ့အခါ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ တစ္တန္းလုံးနီးပါး ေက်ာင္းေဘာလုံးပြဲကုိ သြားၾကည့္ေနလုိ႔ လူနည္းနည္းပဲရွိတဲ့ အတြက္ ထပ္ေခ်ာ့လုိ႔ ရပါတယ္။ ကံဆုိးခ်င္ေတာ့ ဘယ္လုိေခ်ာ့ေခ်ာ့ အဆင္မေျပပါဘူး။ သီဟသစ္ကေတာ့ ဒီတစ္ခါလည္း Cupid က Stupid ျဖစ္ျပန္ျပီ ထင္တာပဲေပါ့။

ဘယ္လုိမွ ေခ်ာ့လုိ႔မရတဲ့ အဆုံး သီဟသစ္လည္း တစ္ေယာက္တည္း ေက်ာင္းရဲ႔ တစ္ေနရာမွာရွိတဲ့ အခန္းလြတ္ကုိ သြားထုိင္ေနျဖစ္တယ္။ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းလဲ မသိေတာ့ဘူးေလ။ မီးေခ်ာင္းအေဟာင္းေလး ခ်ထားတာေတြ႔တယ္။ ထုိးတယ္ကြာဆုိျပီး ထုိးလုိက္ေတာ့ ကြဲသြားပါတယ္။ ဖန္ေခ်ာင္းက။ လက္မရွပါဘူး။ ဘယ္ရမလဲ ထပ္ထုိးလုိက္ေတာ့ လက္ရွသြားပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီသြားေတာ့ သူတုိ႔က ပလာစတာေပးပါတယ္။ သီဟသစ္ မကပ္ေသးပါဘူး။ တစ္ရွဴးေလးနဲ႔ အုပ္ျပီး ႏွင္းဆီျဖဴေလးတုိ႔ ထမင္းစားဆင္းခ်ိန္ ေစာင့္တာေပါ့ေလ။ သူငယ္ခ်င္းကုိလည္း ငါစီးကရက္ ေသာက္ခ်င္တယ္ကြာ ဆုိေတာ့ သူက Vegas Lights တစ္ဘူး၀ယ္ေပးပါတယ္။ သီဟသစ္က ေသာက္ေနက်မဟုတ္ေတာ့ လက္မွာ ေသြးေတြေပေနတဲ့ တစ္ရွူးၾကီးနဲ႔ ၊ စီးကရက္ေသာက္ေနတဲ့ ပုံကုိ အတန္းသားေတြ တအံ့တၾသ ၾကည့္သြားၾကတယ္။ သီဟသစ္ကလည္း ရုပ္တည္ပဲ ဘယ္သူ႔မွ ႏွုတ္မဆက္ဘူး။

ႏွင္းဆီျဖဴတုိ႔ အတန္းဆင္းလာေတာ့ ဒဏ္ရာေလးျပျပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အျပစ္ေပးျပီးျပီ ေက်နပ္ျပီလား လုိ႔ေမးတယ္။ ႏွင္းဆီျဖဴေလးက မ်က္ႏွာမေကာင္းဘူး။ တစ္ခုခုျပန္ေျပာမယ္ အလုပ္ ႏွင္းဆီျဖဴတုိ႔ အဖြဲ႔ရဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ အပ်ဳိၾကီးက လာလာထမင္းစားသြားမယ္ ဆုိျပီး ဇြတ္ေခၚသြားေရာ။ ႏွင္းဆီျဖဴေလးက ညေနအေဆာင္လာခဲ့ လုိ႔ေျပာျပီးလုိက္သြားပါေလေရာ။
ညေနေရာက္ေတာ့ အေဆာင္ေရွ႔မွာ ၂ ေယာက္သား ငူငူၾကီးထုိင္ေနျဖစ္တယ္။ ဘာမွလည္းမေျပာျဖစ္ဘူးဗ်။ ခဏေနေတာ့ ႏွင္းဆီျဖဴေလးက ဘာေျပာလည္းဆုိေတာ့ လက္က ဒဏ္ရာေလး မျဖစ္စေလာက္ကို လဲေသလုိက္လုိ႔ ေျပာသင့္တာ၊ ဘာလုိ႔မေျပာတာလဲ မသိဘူးလား တဲ့။ သီဟသစ္လည္း မသိဘူးေလ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ လုိ႔ ျပန္ေမးေတာ့ “သူ႔ကုိ ခ်စ္လုိ႔” တဲ့။ (အား… ခုေျပာရင္ ခုအသစ္ျပန္ျဖစ္တယ္။ ဘယ္လုိခံစားရတယ္ ေျပာမျပတတ္ဘူး။ တအားေပ်ာ္တယ္။ ပထမအပုိဒ္ထဲက ခံစားမွုမ်ဳိးပဲ။) အဲဒီေန႔ေလးကေတာ့ ဇူလုိင္ ၆ ရက္ ၂၀၀၀ ေပါ့ဗ်ာ။

ျပီးေတာ့ ၂ ေယာက္သား အေဆာင္နားက ထမင္းဆုိင္မွာ ႏွစ္ေယာက္သား ေန႔လည္စာ သြားစားၾကတယ္။ ထမင္းစားျပီးေတာ့ ႏွင္းဆီျဖဴေလးကုိ သရက္သီးခြ႔ံေကၽြးလုိ႔ သီဟသစ္ကေျပာလုိ႔ သူကခြံ႔ေကၽြးေနတဲ့ အခ်ိန္ မနက္က ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္လုပ္ခဲ့တဲ့ အငယ္တန္းက ေကာင္မေလးေတြ႔ေတာ့ အံ့ၾသျပီး အေဆာင္ေရွ႔မွာ ထမင္းခ်ဳိင့္ၾကီး လြတ္က်သြားခဲ့တာေတာ့ အမွတ္တရေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီညေနက သီဟသစ္တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္သား အမွတ္တရ ျဖစ္ေအာင္ ဘုရားၾကီးကုိ သြားျပီး ဖူးျဖစ္ပါတယ္။

P.S
၁) ဒီအခ်ိန္ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရဲ႔ အလယ္မွာက အပုိင္းဘယ္ေလာက္ထိရွိမယ္ ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္လည္း မေျပာတတ္ပါဘူး။ ကြန္ပ်ဴတာ တကၠသုိလ္ ပထမႏွစ္ကေန မာစတာတန္းအထိ ေရးမွာဆုိေတာ့ အမ်ားၾကီးပါ။ သူငယ္ခ်င္း ေဇာက္ထုိးပုိ႔ထားေပးတာလည္း မတင္ရေသးဘူး။ လာဖတ္တဲ့ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမ ေတြ ရုိးအီ သြားမွာစုိးလုိ႔ ၾကားထဲမွာ ျခားျခားတင္ပါ့မယ္။

၂) မျငီးမေငြ႔ ဖတ္ေပးတဲ့ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမေတြကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ႏွင္းဆီျဖဴနဲ႔က ကေလးေလးတစ္ေယာက္ရျပီဆုိေတာ့ ဇာတ္သိမ္းသိေနျပီးသား ျဖစ္ေနမွာပါ။ Play Back ျပန္ျပတယ္လုိ႔ပဲ သေဘာထားေပးပါ။ အခ်စ္အလြမ္းစြန္႔စားခန္းေတြလည္း ေရးအုံးမွာပါ။

Bonus:
၁) ၾကားမ်ားၾကားသြားသလား

ေျခာက္ႏွစ္သမီးကုိ လက္ဆြဲကာ အမ်ဳိးသမီး တစ္ဦး လမ္းေလွ်ာက္လာသည္။ ေရွ႔မွာ အင္းေခြးၾကီး တစ္ေကာင္ လာေနသည္ကုိ ျမင္ၾကရသည္။
"ေမေမ ေရွ႕က ေခြးၾကီးဟာ အိမ္ေဘးက ဦးေဂ်ာ္နီနဲ႔ တူလုိက္တာေနာ္"
"ဟဲ့သမီး၊ အဲလုိ မေျပာေကာင္းဘူး"
"ဘာလဲ သမီးေျပာတာကုိ ေခြးၾကီးက ၾကားသြားတယ္ ထင္လုိ႔တယ္ဟင္"

၂) မွန္ၾကည့္မယ္ဆုိရင္

အမဲသားသည္အား ၄င္း၏ မိတ္ေဆြက ေမးသည္။
"ခ်ိန္ခြင္ေဘးမွာ ဘာလုိ႔ ၾကည့္မွန္ၾကီးကုိ ေထာင္ထားရသလဲ"
"ဪ…ဒါလား၊ အိမ္ရွင္မေတြက မွန္ေတြ႔ရင္ မေနႏုိင္ၾကဘူး မုိ႔လား၊ အဲ မွန္ကုိၾကည့္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ခ်ိန္ခြင္ေပၚက အေလးကုိ ဘယ္သူမွ ဂရုမစုိက္ၾကေတာ့ဘူးေလ"

၃)ရည္းစားစာ

ဂ်က္သည္ မိမိခ်စ္ေနေသာ ေမရီ႔ထံသုိ႔ ရည္းစားစာ ေရးလုိက္သည္။
အခ်စ္ရယ္၊ မင္းကို ကုိယ္သိပ္ခ်စ္တာပဲ၊ ကုိယ့္ကို လက္ထပ္ပါလားကြယ္။ အခ်စ္က သေဘာတူမယ္ဆုိရင္ စာျပန္ေစလုိပါတယ္။ အကယ္၍ မၾကဳိက္ႏုိင္ဘူးဆုိရင္ေတာ့ စာအိတ္ကုိေတာင္ မေဖာက္ပါနဲ႔။

Tuesday, June 23, 2009

ႏွစ္ကုိယ္တူညီ ခ်စ္ဖူးတဲ့ တကၠသုိလ္ဆီ : ဒီအခ်ိန္ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး ရဲ႔ အလယ္မွာ (၄)

ကြန္ျပဴတာ တကၠသုိလ္က အဲဒီအခ်ိန္က ညေန ၁ နာရီခြဲ အထိပဲတက္ရတာပါ။ ေန႔လည္ ၂ နာရီဆုိ အေဆာင္ျပန္ေရာက္ျပီ။ ေန႔လည္ တစ္ေရးတစ္ေမာအိပ္ ညေန သူငယ္ခ်င္းအရင္းေတြဆီ သြားလည္ေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီမွာ စေတြ႔တာေပါ့ဗ်ာ။ ညွိ႔မ်က္၀န္း ပုိင္ရွင္ေလးနဲ႔ေပါ့ဗ်ာ။ (ညီအစ္ကုိေမာင္ႏွမေတြ နားလည္မွုလြဲမွာစုိးလုိ႔ ရွင္းျပရရင္ အီစီကလီ မ်က္လုံးမ်ဳိး မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔ရဲ႔ မ်က္၀န္းေလးက ၾကည္ၾကည္ေလးပါ၊ အုိဘာျဖစ္တုန္း ကုိယ့္ငါးခ်ဥ္ ကုိယ္ခ်ဥ္တာပဲ။ :P) ႏွင္းဆီျဖဴေလးနဲ႔ သူတုိ႔က အေဆာင္အတူတူ ဆုိေတာ့ တစ္ခါတစ္ရံ သူကၾကဳံတဲ့အခါ စကား၀င္ေျပာရင္း နည္းနည္းခင္သြားၾကတာေပါ့။

သီဟသစ္လည္း ေက်ာင္းစာေလးက နည္းနည္းပုိရေတာ့ စာေမးပြဲနီးတဲ့ အခါ အဂၤလိပ္စာ ေျဖမယ့္ေန႔ စာရွင္းျပျဖစ္တယ္။ ႏွင္းဆီျဖဴ အပါအ၀င္ တစ္ဖြဲ႔လုံးေပါ့။ သူက စာရွင္းျပလုိ႔ ေ၀ဖာထုပ္ေလး ၀ယ္ေကၽြးပါတယ္။ အဲဒါေလးကုိ တုိက္ခန္းကုိ ယူသြားျဖစ္ေတာ့ က်န္တဲ့ေကာင္ေတြ အံ့ၾသေနၾကတာေပါ့။ တကယ္က ႏွင္းဆီျဖဴတုိ႔နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အဖြဲ႔ နဲ႔ အဆက္အစပ္မွ သိပ္မရွိခဲ့တာကုိး။

စာေမးပြဲေျဖျပီးတဲ့ ေနာက္ဆုံးေန႔ ထုံးစံအတုိင္း ေရလုိက္ေလာင္းၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ႏွင္းဆီျဖဴေလးတုိ႔ အျပန္အလွန္ ေရေလာင္းျဖစ္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္း ေဇာက္ထုိးနဲ႔ အျပန္အလွန္ အုိးမဲသုတ္ေနတာနဲ႔ သူတုိ႔နား မေရာက္ေတာ့ဘူး။ အုိးမဲက ကားအိတ္ေဇာဆီက ရတာပါ။ အမွန္အတုိင္းေျပာရရင္ အဲဒီအခ်ိန္ထိ သီဟသစ္စိတ္ထဲမွာ ႏွင္းဆီျဖဴနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ျဖဴစင္ေနေသးတယ္။

ေရာဂါက ဘယ္မွစတာလဲ ဆုိေတာ့ ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ခ်ိန္မွာ စတာဗ်ဳိ႕။ သီဟသစ္က အိမ္ကခုိင္းလုိ႔ ျခံသြားရရင္ ျခင္းေလးဆြဲသြားတာကုိး။ အဲဒီမွာ ေက်ာင္းမွာ ျခင္းေလးယမ္းယမ္းနဲ႔ ေလွ်ာက္တတ္တဲ့ ႏွင္းဆီျဖဴေလးကုိ စိတ္ထဲမွာ သြားသြားျမင္ေယာင္တာဗ်။ (ဘာမွေတာ့ မဆုိင္ဘူး။) တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သတိရတာေတြ မ်ားလာလုိ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပန္ဆန္းစစ္ၾကည့္ေတာ့ သူ႔ကုိခ်စ္ေနမိျပီဆုိတာ သိလာတယ္ဗ်။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူ႔ကုိေတြ႔ခ်င္လုိ႔လည္း မရဘူးေလ။ ေနၾကတာလည္း နီးနီးနားနား သူက ကခ်င္ျပည္နယ္၊ သီဟသစ္က မေကြးတုိင္း။

အဲဒီေတာ့ တစ္ျမဳိ႔တည္းေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းအရင္းေလးကုိ ဖုန္းဆက္ခုိင္းတာေပါ့။ နင္ဆက္ျဖစ္ရင္ ငါက သတိရတယ္ေျပာေပးပါ ဘာညာသာရကာေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒါနဲ႔ သူဖုန္းဆက္ျဖစ္တဲ့ အခါ သီဟသစ္တုိ႔ အိမ္နားက ဖုန္းနံပါတ္ကုိ ေပးလုိက္ေတာ့ သီဟသစ္ အေရာင္ေတြ ေျပာင္းေနတာ မသိေသးတဲ့ ႏွင္းဆီျဖဴေလးက ဖုန္းဆက္လာပါတယ္။ နည္းနည္းပါးပါးပဲ ေျပာျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္ရင္ သင္တန္းတက္မည့္အေၾကာင္း သီဟသစ္က ေျပာတာပါ။ (မင္းႏွယ္ ရည္းစားစကားေလး ဘာေလးတန္းေျပာပါလားလုိ႔ ေမးရင္ အဲဒီအခါတုန္းက ဘေလာ့ေတြ မရွိေသးလုိ႔ ဘေလာ့ဂါကုိကုိ မမ ေတြဆီက ပညာေတြ မရေသးတာနဲ႔ ဘယ္က စရမွန္း မသိေသးပါဘူး :P)

ေက်ာင္းဒုတိယႏွစ္ Second Term ျပန္ဖြင့္ေတာ့ သီဟသစ္က မႏၲေလးကုိ အရင္ေရာက္ပါတယ္။ ႏွင္းဆီျဖဴေလးကုိ ဘယ္ေန႔ျပန္လာမလဲ ဆုိတာ ဖုန္းဆက္ေမးပါတယ္။ ဘူတာကုိ လာၾကဳိလွည့္မယ္လည္း ေျပာလိုက္ပါတယ္။ သူတုိ႔ျမဳိ႔က ဖုန္းဆက္ရတာ အဲဒီအခ်ိန္က ေတာ္ေတာ္ခက္ပါတယ္။ ဆက္ရတာလည္း ေစ်းၾကီးပါတယ္။ သူတုိ႔ျမဳိ႔ဖုန္းဆက္ရတာ ေစ်းၾကီးတဲ့ အေၾကာင္း ေမာင္ပြင့္လင္းၾကီး သီဟသစ္က ေျပာမိေတာ့ အဖြဲ႔ကေကာင္ေတြ နည္းနည္းရိပ္မိလာၾကပါျပီ။

သီဟသစ္ကလည္း ကုိယ့္အစြဲနဲ႔ကုိယ္။ ပထမႏွစ္ သူၾကီးေသနတ္လုပ္ေနတုန္းက အဖြဲ႔ကေကာင္ေတြ လုိက္စတာနဲ႔ မျဖစ္တာလုိ႔ သတ္မွတ္ထားတယ္။ ခုတစ္ခါ ကိစၥေတာ့ ဒင္းတုိ႔ကုိ အသိမေပးဘူးဆုိျပီး လွ်ဳိထားတယ္။ အဲေကာင္ေတြက လူပ်ဳိၾကီးျဖစ္မယ့္ အဖြဲ႔ေတြပါပဲ။ သီဟသစ္ ပြဲဦးထြက္ေလး ဒုတိယႏွစ္မွာ ရည္းစားရျပီးမွ တတိယႏွစ္မွာ ၂ ေယာက္ေလာက္ လုိက္စြံလာတာ။ (ဟာဟ ငါ၀ဋ္ မလည္ေတာ့ဘူး ခုေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ေျပာလုိ႔ ရျပီ။)

အဲဒီလုိနဲ႔ ႏွင္းဆီျဖဴေလး ျပန္လာမည့္ေန႔ မတုိင္ခင္ညကုိ ေရာက္ပါျပီဗ်ာ။ တျခားတကၠသုိလ္ေတြလည္း ျပန္ဖြင့္ျပီဆုိေတာ့ ေက်ာင္းေျပာင္းတက္မည့္ သူငယ္ခ်င္းက တုိက္ခန္းမွာ ညႏွုတ္ဆက္ပြဲလုပ္ပါေရာဗ်ာ။ လူ ၄ ေယာက္ ျမန္မာရမ္ ၆ ျပား သြားပါေလေရာ။ မေသာက္တဲ ့သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္က သီဟသစ္ကုိ အစ္ေမးၾကတယ္ ေျပာတယ္။ သီဟသစ္ ခ်စ္ေနတာ ဘယ္သူလဲေပါ့။ သီဟသစ္ေတာ့ ျပန္မေျဖဘူး ထင္တာပဲ။ သူတုိ႔က ႏွင္းဆီျဖဴေလးလုိ႔ သီဟသစ္က ျပန္ေျဖတယ္ ေျပာတာပဲ။ အဲဒီညက ေတာ္ေတာ္မူးသြားတယ္။ သီဟသစ္က မူးတယ္မူးတယ္ ေအာ္ေနလုိ႔ သူငယ္ခ်င္းက နားထဲ သံပုရာရည္ ညွစ္ထည့္တယ္။ ဆက္ေအာ္ေနတုန္းမုိ႔ ဒီေကာင္က အျမင္ကတ္ကတ္နဲ႔ မ်က္လုံးထဲပါ သံပုရာရည္ ညွစ္ထည့္မွ မေအာ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။

အဲဒီအက်ဳိးဆက္ကေတာ့ ေနာက္ေန႔ ၁၀/၀၅/၂၀၀၀ ႏွင္းဆီျဖဴေလးကို ၾကဳိမည့္အခ်ိန္ ဘယ္လုိမွ မထႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ေန႔လည္ ၃ နာရီမွ အိပ္ရာကထ ဆုိင္သြား အေအးေသာက္ေတာ့ လက္ေတာင္တုန္ေနေသး။ ႏွင္းဆီျဖဴတုိ႔ အေဆာင္ကုိ ဖုန္းလွမ္းဆက္ေတာ့ ေရာက္ေနျပီတဲ့ သူက။ အဲဒါနဲ႔ ညေနက်ေတာ့ ေရမုိးခ်ဳိး ရွဳိင္းျပီးေတာ့ သူ႔ဆီသြားတာေပါ့။ ဒီလုိပဲ ဘာေလးညာေလးေျပာ သူတုိ႔ျမဳိ႕က ပါလာတဲ့ လက္ေဆာင္ေလးယူ၊ သူလက္ေဆာင္ေပးမည့္ ဆရာမရဲ႔ အေဆာင္ဆီကုိ ေယာင္ေတာင္ေပါင္ေတာင္နဲ႔ လုိက္သြားလုပ္တာေပါ့ဗ်ာ။
အဲဒီေန႔က စျပီးေတာ့ သီဟသစ္တစ္ေယာက္ ႏွင္းဆီျဖဴေလးတုိ႔ အေဆာင္ကုိ ေခ်ာင္းေပါက္မတတ္ သြားေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။ ႏွင္းဆီျဖဴရဲ႔ အေဆာင္က မိန္းကေလး သူငယ္ခ်င္း အရင္းေတြကလည္း ႏွင္းဆီျဖဴေလးကုိ ေၾကာက္လုိ႔တဲ့ ဘာမွ ေျပာမေပးၾကဘူး။

သင္တန္းတက္မည့္ ကိစၥ သီဟသစ္က အခ်ိန္ဆြဲေနတာနဲ႔ ႏွင္းဆီျဖဴေလးက စိတ္မရွည္ဘဲ တျခားသင္တန္းတစ္ခု အပ္ထားျပီ။ ၆ ေယာက္ပဲ လက္ခံတဲ့ သင္တန္း တကယ္က ၆ ေယာက္ျပည့္ေနျပီ။ အဲဒီသတင္း သိရမွ သီဟသစ္လည္း အဲဒီသင္တန္းက ဆရာကုိ ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္ သြားေျပာရတယ္။ ႏွင္းဆီျဖဴေလးနဲ႔ အတူတူ တက္ခ်င္လုိ႔ပါ ၊ အဲလုိသြားေျပာရင္ နားရင္းအုပ္ခံရမွာေပါ့။ ပညာလုိခ်င္လြန္းလုိ႔ ေနာက္တစ္တန္း မေစာင့္ႏုိင္ဘူးေပါ့ကြယ္ အဲလုိေျပာလုိက္ေတာ့ တက္ခြင့္ရတာေပါ့။ အဲလုိနဲ႔ ေက်ာင္းရယ္ သင္တန္းရယ္ အေဆာင္မွာရယ္သာ သြားေတြ႔ေနတာ ဘာမွကုိ ဖြင့္မေျပာရေသးဘူး။

တစ္ညမွာေတာ့ သီဟသစ္တုိ႔ အဖြဲ႔ ဂီတာ တီးတတ္တဲ့ စစ္ကုိင္းသား သူငယ္ခ်င္းကုိ ေခၚျပီး ႏွင္းဆီျဖဴေလးတုိ႔ အေဆာင္ကုိ ဂစ္တာသြားတီးၾကတယ္။ အဓိကကေတာ့ ထူးအိမ္သင္ရဲ႔ “သူငယ္ခ်င္းအခ်စ္ထက္ပုိခ်စ္ပါ” သီခ်င္းရယ္ “ကုိယ့္စိတ္ေတြ မရုိးသားေတာ့ဘူး” သီခ်င္းရယ္ ဆုိတာပါ။ ေနာက္ေန႔ေရာက္ေတာ့ ႏွင္းဆီျဖဴေလးကို တန္းမေတြ႔ရဲလုိ႔ ေန႔လည္ပုိင္း ထမင္းစားခ်ိန္ေလာက္မွ သြားေတြ႔တာပါ။ ညက သီခ်င္းလာဆုိတာသိလားဆုိေတာ့ ၈ နာရီေလာက္ကတည္းက အိပ္တာမုိ႔ ဘာမွမသိလုိက္ဘူးတဲ့။ ေကာင္းပါ့ ေအးေရာ။ မထူးဘူး ဖြင့္ေျပာမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္ ဆုိတာ စဥ္းစားမိတယ္။

အဲလုိနဲ႔ လြန္ခဲ့တဲ့ ၉ ႏွစ္တိတိ ၂၃/၀၆/၂၀၀၀ ညေနခင္း ၇ နာရီ ၄၅ မိနစ္ေလာက္မွာ ႏွင္းဆီျဖဴေလးကုိ ဖြင့္ေျပာျဖစ္ပါတယ္။ ေျပာလုိ႔ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး ပထမဆုံးစကား ေျပာဖုိ႔ အရွိန္ယူရတာ ငါးမိနစ္ေလာက္ၾကာပါတယ္။ သီဟသစ္ခ်စ္ေနတာ သူပါလုိ႔ ဖြင့္ေျပာဖုိ႔ရာ။ ဆရာ့ဆရာၾကီးေတြ ေျပာခဲ့တဲ့ အတုိင္း ပထမ တစ္ခြန္းပဲ ခက္တာ ကလားဗ်။ ေနာက္ဆက္တြဲ စကားေတြမ်ား ထြက္လာလုိက္တာ နန္းစေတာ့ဗ်။ အဲဒီေတာ့ ႏွင္းဆီျဖဴေလးက သူငယ္ခ်င္းေတြလုိပဲ ေနခ်င္တယ္။ စဥ္းစားအုံးမယ္ ဆုိျပီး ျပန္ေျပာျပီး အေဆာင္ထဲ၀င္သြားပါေလေရာဗ်ဳိ႔။

ဆက္ရန္...

P.S:
၁) ဒုတိယႏွစ္ First Term မွာ တုိက္ခန္းမွာ ၾကဳံခဲ႔ရတဲ့အေၾကာင္းေတြ၊ Drawing ဆြဲရတဲ့ အေၾကာင္းေတြကုိ သူငယ္ခ်င္းေဇာက္ထုိးက ေရးပုိ႔ထားတာရွိပါတယ္။ First Term စာေမးပြဲ အျပီး သူငယ္ခ်င္းေတြ ေရႊစက္ေတာ္လုိက္လည္ၾကတာေရာ ဒီပုိ႔စ္ျပီးမွ ထည့္ေရးပါမယ္။
၂) Bonus ကုိ အာရုံရမွ ရုိက္ပါေတာ့မည္။

Saturday, June 20, 2009

ဒီအခ်ိန္ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး ရဲ႔ အလယ္မွာ (၃)

ဒီလုိနဲ႔ ပထမႏွစ္ Second Term ေရာက္လာပါေရာ။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ျပင္ဦးလြင္ အနီးစခန္းနားက ေရတံခြန္သြားမယ္ ဆုိစီစဥ္ၾကတယ္။ ဓါတ္ေတာ္ခ်ဳိင့္ေရတံခြန္ေပါ့ဗ်ာ။ ကားနဲ႔သြားလုိ႔ ရတဲ့ေနရာထိသြား ျပီးရင္ လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ တစ္နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ေလွ်ာက္ရတယ္ဗ်။ မုိးတြင္းေရာက္ခါစ ဆုိေတာ့ မုိးေလးကလည္းရြာ လမ္းကလည္းေတာင္ဆင္းလမ္းဆုိေတာ့ တဘုိင္းဘုိင္း ေခ်ာ္လဲၾကတာေပါ့။ သူငယ္ခ်င္းေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ဆုိ ေခ်ာ္လဲလြန္းလုိ႔ သူ႔ကုိ ေခ်ာ္ကြင္းဆုိျပီး စလာတာ။ ခရီးအဆုံး ေရတံခြန္ၾကီးလည္း ျမင္ေရာ သီဟသစ္ တစ္ေယာက္ ၀ဋ္လည္ပါေလေရာ။ ေပ်ာ္ျပီး ေျပးမိတာ သုံးခါေတာင္ ေခ်ာ္လဲတယ္။ (ဒါနဲ႔ စကားမစပ္ ဟုိေန႔က ကုိကုိရြာသား ေကာင္းမွုနဲ႔ Jurong Bird Park ေရာက္ေတာ့ လူလုပ္တဲ့ ေရတံခြန္ထဲမွာ အၾကီးဆုံးလုိ႔ သူတုိ႔ညႊန္ထားတဲ့ေနရာ ေရာက္ခဲ့ေသးတယ္။ အလွခ်င္း ခံစားရတာခ်င္း ဘာမွမဆုိင္ဘူး)။ အဲဒီခရီးစဥ္မွာ ႏွင္းဆီျဖဴေလးပါလာပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းအရင္းတစ္ေယာက္နဲ႔ အေဆာင္တူေနေတာ့ သူပါပါလာတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဘာမွကုိ မဘာမွ ေသးပါဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္က။ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ ေျပာရရင္ေတာ့ အုပ္စုပုံရုိက္ျဖစ္တဲ့ ၃ ပုံလုံးမွာ သီဟသစ္က သူ႔ေနာက္မွာ ရပ္မိေနတာခ်ည္းပဲ။ ရည္းစားျဖစ္ျပီးေနာက္ပုိင္း သူက ျပန္ေျပာမွ သတိထားမိတာပါ။


Credits to http://www.flickr.com/photos/21395558@N05/2078651738/
ဓါတ္ေတာ္ခ်ဳိင့္ေရတံခြန္ပုံ

အေဆာင္မွာ ေနရင္း ဖဲကလည္း နည္းနည္းရုိက္တတ္လာတယ္။ ပထမဆုံးကေတာ့ တြမ္တီ၀မ္းက စတာေပါ့ေလ။ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ အဆင့္ေတာ့ မေရာက္ပါဘူး။ အေပ်ာ္ပါဘဲ။ ေနာက္အတန္းေတြ ၾကီးလာေတ့ ပုိကာ၊ ရွမ္း၊ ေဟာင္ေကာင္ရွဳိးတျဖည္းျဖည္းခ်င္း တက္လာတာေပါ့။ ေဟာင္ေကာင္ရွဳိးဆုိတာ သိၾကလားမသိဘူး။ ၂ ကုိ အၾကီးဆုံးထား ကစားရတာေလ။ ဒါေတာင္ အုန္းခြဲတာတုိ႔၊ ရွဳိးတုိ႔၊ ေဟာလိ၀ုဒ္ စတဲ့ ပညာရပ္ေတြ မတတ္လုိက္ရဘူး။

တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ပထမႏွစ္ Second Term စာေမးပြဲေျဖခ်ိန္ေရာက္လာျပန္ေရာ။ သီဟသစ္မွာ အက်င့္တစ္ခုရွိတာက ကုိယ္တျခားဟာလုပ္ေနခ်ိန္ သူမ်ားေက်ာင္းစာၾကည့္ေနရင္ မေနတတ္ဘူး။ ပထမႏွစ္ကေန ေနာက္ဆုံးႏွစ္အထိ အတူတူေနခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း ညညဆုိ စာေတြၾကည့္ၾကတာဗ်။ အဲဒါနဲ႔ ကုိယ္လည္း မလိမ္မာခ်င္ရက္နဲ႔ သူမ်ားဖ်က္တာနဲ႔ စာေတြလုိက္ၾကည့္ျဖစ္ေရာ ဆုိပါေတာ့ေလ။ (ရုိးေတြ ပုံမွန္ေလာက္ရွိခဲ့တာ သူတုိ႔ေက်းဇူးေတြ ပါပါတယ္။) အဲဒီတုန္းက စစ္ကုိင္းက သူငယ္ခ်င္းကလည္း စာေမးပြဲတြင္း စာလာက်က္တယ္။ (ခုဘေလာ့ဂါ မုိးေကာင္းသူ ရဲ႔ ကုိယ္ေတာ္ၾကီး အေလာင္းအလ်ာေပါ့)။ သူက အဲဒီကတည္းကတုိင္ မ်က္မွန္ပါ၀ါမ်ားတာ တပ္ရတာ။ အေဆာင္က ေရကန္မွာ ေရခ်ဳိးေတာ့ သူက မ်က္မွန္ကုိ ေရကန္ေဘး အုတ္ခဲေပၚတင္ထားခဲ့တာ။ တျခားသူငယ္ခ်င္းက တက္နင္းေတာ့ မ်က္မွန္လည္း ေအးခ်မ္းေမျဖစ္သြားေရာ။ ဒီၾကားထဲ သူ၀မ္းေလ်ာတာကုိ သီဟသစ္က ယမ္ယမ္ ခ်ဥ္စပ္ေတြ ျပဳတ္ေကၽြးမိလုိ႔ သူငယ္ခ်င္းခမ်ာ ပန္းသခင္ဇာတ္ကားမွာ ဆက္လက္ သရုပ္ေဆာင္လုိက္ရေသးတယ္။

ဒုတိယႏွစ္ျပန္ဖြင့္ျပီး သိပ္မၾကာခင္ သူငယ္ခ်င္းေတြက ပုဂံကုိ Excursion ထြက္မယ္ဆုိျပီး စီစဥ္ေတာ့ သီဟသစ္လည္း ဘယ္ရမလဲ။ လုိက္တာေပါ့။ အဲဒီတုန္းက(၁၉၉၉ ခုႏွစ္က) တစ္ေယာက္ ၃ ေထာင္နဲ႔ ကုိ ၂ ညအိပ္ ၃ ရက္ ခရီးေပါ့။ (သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေတာ့ အိမ္ကုိ Drawing ဆြဲတဲ့ ပစၥည္းဖုိး ၅၀၀၀ ေတာင္းျပီး တကယ္၀ယ္ေတာ့ ၂၀၀၀ တန္၀ယ၊္ က်န္တာနဲ႔ ပုဂံလုိက္လာတာပဲ။) ပုဂံေရာက္ေတာ့လည္း တည္းရတဲ့ တည္းခုိခန္းေလးက သပ္သပ္ရပ္ရပ္ပါပဲ။ အဲဒီကုိ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းညက တုိးတုိး၀င္း ပုဂံဘူေဖးဆုိင္မွာ ထမင္းသြားစားၾကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းအဖြဲ႔ခ်င္း ထမင္းစားျပဳိင္ၾကပါတယ္။ အေအးတုိက္ေၾကးပါ။ ေယာက္်ားေလး ၅ ေယာက္ အဖြဲ႔နဲ႔ မိန္းကေလး ၈ ေယာက္အဖြဲ႔ထင္တာပဲ။ ေနာက္ဆုံးက်ေတာ့ သီဟသစ္တုိ႔အဖြဲ႔က ဇလုံ ၈ လုံး သူတုိ႔အဖြဲ႔က ၅ လုံးနဲ႔လား မသိႏုိင္သြားပါတယ္။ အေအးလည္းေသာက္ျပီးေရာ အျပန္လမ္းမွာ သီဟသစ္ကုိ သူငယ္ခ်င္းေတြက တြဲကုိေခၚရေတာ့တာဗ်ဳိ႔။ အစားေတြလြန္ျပီး ဗုိက္အင့္ေနတာေလ။ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီက ဂ်ဲလမက္ေတြ ဘားပလက္ေတြ ယူေသာက္ရေသးတယ္။ မနက္လင္းေတာ့လည္း Sun Rise ဆုိျပီးသြားၾကည့္ၾကေသးတယ္။ အေပၚကုိ တက္လုိ႔ရတဲ့ ဘုရားတစ္ခုဆီကေနေပါ့။ အဲခါတုန္းကေတာ့ ပ်င္းေတာင္ပ်င္းမိေသး ေနထြက္တာမ်ား ဘာထူးဆန္းလုိ႔လဲေပါ့။ Excursion စီစဥ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္က ေတာ္ၾကပါတယ္။ သူတုိ႔ စီစဥ္တဲ့ ခရီးေတြ အေၾကာင္းလည္းဆက္ေရးမွာပါ။

ဒုတိယႏွစ္ေရာက္ေတာ့ မႏၲေလးက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က သူတုိ႔ရဲ႔ လြတ္ေနတဲ့တုိက္ခန္းငွားေပးပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္း ၄ ေယာက္သြားေနၾကတာေပါ့ဗ်ာ။ စာရင္းေပါက္ ၄ ေယာက္က ေန႔ခင္းဆုိ ေက်ာင္းသြားၾကတယ္။ က်န္တဲ့ မန္းေလးက သူငယ္ခ်င္းေတြက ေန႔ခင္းဖဲလာရုိက္နဲ႔ ဟုတ္ေတာ့ေနတာပဲ။ အဲဒီအထဲမွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေတာ္ေတာ္စလုိ႔ေကာင္းတယ္။ ၀ၾကီးလုိ႔ ေခၚတယ္။ သူတုိ႔ဖဲရုိက္ေနတဲ့ အခ်ိန္သူ႔ကိုစေတာ့ ေတြ႔တာနဲ႔ေကာက္ေပါက္တာေနမွာ။ သီဟေက်ာင္းက ျပန္လာရင္ ႏုိးစက္နာရီေလးက တစ္စစီျဖစ္၊ ကက္ဆက္ကလည္း ကုိင္းေတြျပဳတ္နဲ႔ ရွုပ္ေနတာပဲ။ သီဟတုိ႔က ညေရာက္ရင္ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မအိပ္ၾကဘူး။ ည ၂ နာရီ ၃ နာရီ ေလာက္မွ မုိးအလင္းဖြင့္တဲ့ ထမင္းေၾကာ္ဆုိင္ကုိ သြာစားၾကတယ္။ တုိက္ခန္းက အိမ္နီးနားခ်င္းေတြကေတာ့ ၾသဘာေပးပါတယ္။ ညညဂ်ပန္စစ္ဖိနပ္သံေတြ ၾကားရတဲ့အတုိင္းပဲတဲ့။

သူငယ္ခ်င္း ၄ ေယာက္ေပါင္းျပီးေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာ တစ္လုံးလည္း ၀ယ္ၾကေသးတယ္။ အစ္မအၾကီးဆုံးရဲ႔ ေရႊဆြဲၾကိဳးေလးကေန ကြန္ျပဴတာျဖစ္သြားတာေပါ့ေလ။ ကြန္ပ်ဴတာသြား၀ယ္ေတာ့ သတိရေသးတယ္။ Casing ဆုိတာၾကီးကုိ ဘာေၾကာင့္၀ယ္ရတာမွန္းမသိဘူး။ ကုိယ္သိတာက Hard disk Memory အဲေလာက္ပဲသိတာ။ ေနာက္မွကြန္ျပဴတာ ထည့္ဆင္တဲ့ပုန္း မျဖစ္မေန၀ယ္ရမယ္ဆုိမွ သိေတာ့တာ။ ကြန္ပ်ဴတာ ၀ယ္ခါစကေတာ့ လုကိုင္ၾကတာေပါ့ေလ။ တစ္ေယာက္က Keyboard ဆုိ တစ္ေယာက္က Mouse ကုိင္ရွုပ္ေနတာပဲ။ ေနာက္ေတာ့လည္း ဘယ္သူမွလွည့္မၾကည့္ျဖစ္ပါဘူး။ ေနာက္ပုိင္းသီဟသစ္ Hardware သင္တန္းတက္ျပီးမွ စက္ပုံးကုိ ဖြင့္ၾကည့္မိတာ အထဲမွာ ဖုန္ေတြက တစ္လက္မထုေလာက္ထုရွိတယ္။

ႏွင္းဆီျဖဴေလးနဲ႔ေတြ႔တဲ့ အပုိင္းေရာက္ပါေတာ့မယ္။ ကုိယ္ေရးတဲ့ ဇာတ္လမ္းမုိ႔လုိ႔သာ ကုိယ္က ဇာတ္လုိက္လုပ္လုိက္ရတာ တကယ္ေတာ့ ထူးထူးျခားျခားၾကီး မဟုတ္ပါဘူး။ နီကုိရဲရဲ႔ စိတ္အုိင္ပက္သူ ဇာတ္လမ္းနဲ႔ နည္းနည္းေတာ့ ဆင္သလုိပါပဲ။

ဆက္ရန္...

P.S အိပ္ငုိက္ေနလုိ႔ ေဘာနပ္စ္မရုိက္လုိက္ရပါ။ မနက္ကလည္း ၀ါးတီးသြားစားရအုံးမယ္။

Tuesday, June 16, 2009

လြမ္းရယ္မေျပ : ဒီအခ်ိန္ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး ရဲ႔ အလယ္မွာ (၂)

“မင္းေလး ရယ္လုိက္ရင္ ကုိယ့္ဘ၀ တစ္ခုလုံးဟာ အရာရာမွန္သမွ် ေအးခ်မ္းသြားတယ္ သိပ္ခ်စ္တဲ့ အေၾကာင္းေတြ ေျပာျပခ်င္ေပမယ့္လည္း ကုိယ္မဆုိရဲ မင္းစိတ္ညစ္မွာစုိး”

အဲဒီ သီခ်င္းေလးက ပထမႏွစ္ Fresher Welcome မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ အသံနဲ႔ တက္ႏွိပ္စက္ ခဲ့တဲ့ မ်ဳိးေက်ာ့ျမဳိင္ သီခ်င္းေလးပါ။ ဒါတင္မကဘူး ဘုိဘုိ ရဲ႔ တစ္ေန႔ေန႔ သီခ်င္းလည္းဆုိခဲ့ေသးတယ္။ ေခတ္ကာလ သားသမီးမ်ားေတာ့ အဲဒီသီခ်င္းေတြ သိခ်င္မွ သိမယ္။ Welcome လည္းျပီးေရာ သီခ်င္းဆုိေကာင္းတယ္ ဆုိျပီး နာမည္ၾကီးသြားတာေပါ့။ ဟာဟ သီဟသစ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အဂၤလိပ္သီခ်င္း အဆုိေကာင္းတဲ့ ပဲခူးသား သူငယ္ခ်င္းပါ။ သီဟသစ္ကေတာ့ ထုံးစံအတုိင္း Stage စင္ေပၚမွာ စည္းခ်က္လုိက္တဲ့ ပုံစံက ဟာသ ျဖစ္သြားလုိ႔ ခဏခဏ ျပန္ အစခံရတယ္။

သီဟသစ္က အေနအထုိင္ေအး စကားလည္းနည္းေတာ့ သူငယ္ခ်င္းနည္းပါတယ္။ ေယာက္်ားေလး ၁၇ ေယာက္ ပါတဲ့တစ္ဖြဲ႔၊ မိန္းကေလး ၁၁ ေယာက္ေလာက္နဲ႔ ေယာက္်ားေလး ၂ ေယာက္ပါတဲ့ အဖြဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေလး ၂ ဖြဲ႔ပဲရွိတာပါ။ မိန္းကေလး သူငယ္ခ်င္းထဲမွာ ႏွင္းဆီျဖဴပါမယ္ ထင္တယ္ ဆုိရင္ မွားပါတယ္။ အဲဒီအခါတုန္းက သူနဲ႔ ခင္ေတာင္မခင္ေသးပါဘူး။ သီဟသစ္က သူငယ္ခ်င္းအရင္းဆုိရင္ ဘယ္လုိမွ ခ်စ္သူမထားဘူး လုိ႔ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ သတ္မွတ္ထားလုိ႔ ႏွင္းဆီျဖဴကုိ စေတြ႔ခ်င္းကတည္းက သူငယ္ခ်င္း တစ္၀မ္းကြဲေလာက္ပဲ ထားခဲ့တာပါ။

စာဖတ္တဲ့ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမ ေတြက ႏွင္းဆီျဖဴေလးနဲ႔ ဘယ္လုိဆုံခဲ့လည္းဆုိတာ ေရးခိုင္းၾကတယ္ ဆုိေတာ့ ဒုတိယ ႏွစ္ကုိ ေက်ာ္ေရး ရမလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ခဏေစာင့္ၾကပါ။ ပထမႏွစ္ကေတာ့ သီဟသစ္ ပညာေရးကလြဲရင္ ဘာမွ စိတ္မ၀င္စားပါဘူး။ အဲလုိေျပာလုိက္ရင္ မယုံမွာ သိေနလုိ႔ မေျပာေတာ့ပါဘူး။ ပထမႏွစ္ကေတာ့ ထုံးစံအတုိင္း သူၾကီးေသနတ္လုပ္ေနတာပါ။ ေယာက္်ားေလး ၁၀၀၊ မိန္းကေလး ၂၅၀ ရွိတဲ့ အတန္းဆုိေတာ့ ဆင္ျဖဴကၽြန္းက သူငယ္ခ်င္းက အခ်ဳိးခ်လုိက္တာ၂.၅ : ၁ ရတယ္ေပါ့ေလ။ စုိင္းစုိင္းထက္ေတာင္ .၅ ပုိေသး။ (အင္းပြင့္လင္းမိျပန္ျပီ၊ ျပီးရင္ျပန္ဖ်က္ထားမွ :P)

စကားမစပ္ေျပာရရင္ သီဟသစ္က မ်က္လုံးေတြကုိ စိတ္၀င္စားပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႔ ႏွလုံးသားကုိ ေလ့လာရင္ မ်က္လုံးေတြက တဆင့္ပဲ ေလ့လာရမယ္လုိ႔ထင္တယ္။ ပထမႏွစ္မွာ အေဆာင္ေတြဘက္မွာ စက္ဘီးစီးလာရင္း “ငယ္စဥ္အခါက အသည္းကုိ ညွိ႔ယူဖမ္းစားတယ္ ေရႊသမင္မ်က္လုံးပုိင္ရွင္ရယ္” လုိ႔ ဆုိရေလာက္ေအာင္ (သီဟသစ္အတြက္ေျပာပါတယ္) မ်က္လုံးလွတဲ့ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ကုိ ဆုံခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းက ေကာင္မေလး မွန္းေတာ့ သိတယ္။ ဘယ္သူမွန္းမသိဘူး။ သူေလးကေတာ့ ႏွင္းဆီျဖဴေလးေပါ့။ အဲဒီအခါက မွတ္မွတ္ထင္ထင္ရွိသြားခဲ့တာပဲ ရွိတာ။ ဘာမွဆက္မလုပ္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ပထမႏွစ္မွာေတာ့။

သီဟသစ္တုိ႔ ပထမႏွစ္ေက်ာင္းတက္ခါစက ေက်ာင္းကလည္း မႏၲေလး စက္မွုတကၠသုိလ္ ၀င္းထဲမွာပဲ ဖြင့္ထားခဲ့တာပါ။ အေဆာင္ကလည္း အဲဒီေက်ာင္း၀င္းထဲမွာ နားလည္မွုနဲ႔ ေနခြင့္ရေသးတယ္။ အဲဒီေက်ာင္း၀င္းကလဲ ေျမြတယ္ေပါကုိးဗ်။ တစ္ရက္လားဟာ သူငယ္ခ်င္းသုံးေယာက္သား ညဘက္ၾကီး ၀န္ထမ္းအိမ္ယာဘက္ကုိ ေျခက်င္စာအုပ္သြားငွားရင္း အျပန္က် ေျမြေတြ႔လုိ႔ဆုိ အေဆာင္ကို ျပန္ေျပးခဲ့တာ လုံးေနတာပဲ။ ေနာက္ေတာ့လည္း အဲဒီ၀င္းထဲမွာ ေနခြင့္မရလုိ႔ မႏၱေလး တကၠသုိလ္ မိန္း နားမွာ အေဆာင္သြားေနၾကတာေပါ့ဗ်ာ။

ဒီလုိနဲ႔ First Term စာေမးပြဲၾကီးေျဖတဲ့အခ်ိန္ေရာက္လာခဲ့ျပန္တယ္။ အေဆာင္မွာ စာၾကည့္လုိ႔ ေခါင္းပူလာရင္ မိန္းနားက ယူနီဆန္ကုိ သြားထုိင္ၾကတယ္။ စာေတြထဲမွာ ထည့္ထည့္ဖြဲ႔ခဲ့ၾကတဲ့ ေရနီေျမာင္း၊ ေရနီေျမာင္းနဲ႔ ဟာက သူတုိ႔ေခတ္ကေတာ့ လွခဲ့သလားမသိ။ သီဟသစ္တုိ႔ေခတ္မွာေတာ့ ေျမာင္းေသးေသးေလးပါပဲ။ ယူနီဆန္ဆုိင္က အဲဒီေျမာင္းေပၚမွာ ခြေဆာက္ထားတာဆုိေတာ့ တံတားေပၚမွာထုိင္ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ ဗန္ဒါရြက္ေလးေတြ ေၾကြလာတာၾကည့္၊ စပယ္ပြင့္ေလးေတြ ေလလြင့္လာတာၾကည့္ အဲလုိနဲ႔ First Term စာေမးပြဲၾကီး ျပီးတဲ့ေန႔ ေရာက္လာပါေရာ။ စာေမးပြက မတ္လဆုိေတာ့ သၾကၤန္နဲ႔လည္းနီးေနျပီေလ။ ေက်ာင္း၀င္းထိပ္မွာကလည္း ဆည္ေတာ္ၾကီးကလာတဲ့ ေရေျမာင္းၾကီးရွိတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စာေမးပြဲျပီးျပန္လာတဲ့ကားေတြကုိ တားျပီး ေရေတြကုိ ပုံးလုိက္ေလာင္းၾကတာေပါ့ဗ်ာ။

ဆက္ရန္..

P.S ေက်ာင္းရဲ႔ပုံကုိ တင္ေပးဖုိ႔ရာ လုိက္ရွာေနပါတယ္။ မႏၲေလး စက္မွုတကၠသုိလ္၀င္းထဲက တုန္းက ကြန္ပ်ဴတာ တကၠသုိလ္ရဲ႔ပုံကုိ ရွာမေတြ႔ေသးပါဘူး။ ေတြ႔ရင္တင္ပါ့မယ္။

Bonus
၁) နားေထာင္မိတာ မွားျပီ

ျပဇာတ္ရုံ၏ ၀င္ေပါက္ေရွ႔တြင္ ျဖစ္သည္။
ေယာက္်ားက မိန္းမကိုေျပာသည္။

"မိန္းမေရ၊ မင္းငါ့ကုိ ၀တ္စုံသစ္ ၀တ္ခုိင္းတာ မွားျပီထင္တယ္"
"ဘာျဖစ္လုိ႔ မွားရမွာလဲ၊ ဒီ၀တ္စုံက ရွင္နဲ႔သိပ္လုိက္တာပဲ"
"ဒါေပမယ့္ ျပဇာတ္လက္မွတ္က ကုတ္အကၤ်ီ အေဟာင္းထဲမွာကြ"

၂) ျပဳိင္ပြဲ

"ရွင္ဘာျဖစ္လုိ႔ အိမ္ျပန္ေနာက္က်ရတာလဲ"
"ရုံးက အဖြဲ႔သားေတြနဲ႔ ဘီယာေသာက္ျပဳိင္ပြဲ က်င္းပေနလုိ႔ေဟ့"
"ေၾသာ္ဟုတ္လား ဘယ္သူ ဒုတိယ ရလဲေတာ္"

Monday, June 15, 2009

ဒီအခ်ိန္ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး ရဲ႔ အလယ္မွာ (၁)

သီဟသစ္လည္း ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကုိ လြမ္းလုိက္အုံးမယ္ဗ်ာ။ ေက်ာင္းသားဘ၀ အမွတ္တရေလး ေတြ ေရးမယ္ဗ်ာ။

သီဟသစ္တုိ႔ မႏၲေလး ကြန္ပ်ဴတာ တကၠသုိလ္ တက္ေတာ့ ၁၉၉၈ ႏုိ၀င္ဘာမွာပါ။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္က အဲဒီေက်ာင္းကုိ စေရာက္ခဲ့သူေတြရဲ႔ ရည္မွန္းခ်က္ထဲမွာ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသုိလ္ ဆုိတာ ရွိခဲ့ၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေက်ာင္းေတြ ပိတ္ထားတဲ့အခ်ိန္ ဖြင့္တဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ တကၠသုိလ္ ဆုိျပီး လာတက္ခဲ့ၾကတာပါ။ ေနာက္ပုိင္း ေက်ာင္းတက္ရင္းနဲ႔ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကုိ သံေယာဇဥ္ ျဖစ္သြားၾကတာပါ။ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြက နယ္ေတာ္ေတာ္စုံပါတယ္။ အထက္ပုိင္း ျမစ္ၾကီးနားကေန ေအာက္ပုိင္း ေမာ္လျမဳိင္၊ ျမ၀တီ၊ အေရွ႔ပုိင္း ေတာင္ၾကီးကေန အေနာက္ပုိင္း ေျမာက္ဦး စသည္ျဖင့္ နယ္အစုံက လူေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားဆုံၾကပါတယ္။

ေက်ာင္းသားဘ၀ စစခ်င္းတုန္းကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေခၽြတာခဲ့ဖူးသဗ်။ ဟင္းတစ္ပြဲမွာျပီး သူငယ္ခ်င္းသုံးေယာက္ ခြဲေ၀စားတာမ်ဳိးတုိ႔၊ မႏၲေလး စက္မွုတကၠသုိလ္၀င္းထဲက အေဆာင္ကေန ေစ်းခ်ဳိထိ စက္ဘီးနဲ႔သြားျပီး ထမင္းဆုိင္မွာ မစားပဲ ေပါင္မုန္႔တစ္လုံး ၀ယ္ကာ ခြဲေ၀စားတာမ်ဳိးတုိ႔ေပါ့ေလ။ အဲဒါေတြ အိမ္ကုိ ေရးတဲ့စာထဲ ထည့္ေရးေတာ့ အစ္မေတြမ်ား မ်က္ေရေတြက်ဆုိပဲ။ တကယ္ကေတာ့ ေက်ာင္းတက္ခါစ ၂ လ၊ ၃ လ ေလးပါပဲ။ ေနာက္ေတာ့လည္း လိမၼာခ်င္ေယာင္ မေဆာင္ေတာ့ဘူး။

ေက်ာင္းသားဘ၀ အေဆာင္အတူတူေန စကားေတြေျပာၾကရင္း ေခါင္းစဥ္တစ္ခုကုိ စတည္မိတယ္။ ဘာလဲဆုိေတာ့ အသက္ငယ္ငယ္နဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ျခင္း ဆုိတာပါ။ သီဟသစ္တုိ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္စုလည္း ငယ္ငယ္နဲ႔ အိမ္ေထာင္က်တယ္ဆုိတာ ေတာ္ေတာ္ဆုိးတဲ့ျဖစ္ရပ္၊ လူညြန္႔တုံးေစမယ့္ ဘ၀ ဘာျဖစ္ ညာျဖစ္ေပါ့ေလ အလြန္ၾကီးေတြ ေလွ်ာက္ေျပာေနတာေပါ့ဗ်ာ။ အဖြဲ႔ထဲက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာေတြပ်က္ေနတာ ဘယ္သူမွ သတိမထားမိၾကဘူး။ ေနာက္သီဟသစ္နဲ႔ အဲဒီသူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ထဲ ဆုံမွ အဲဒီသူငယ္ခ်င္းက ေျပာတယ္ “ေဟ့ေကာင္ သီဟ၊ ဘ၀မွာ မျပင္ႏုိင္ေတာ့တဲ့ အမွားၾကီးတစ္ခု ကုိ ငါက်ဴးလြန္ခဲ့မိတယ္” ဆုိျပီး ယူက်ဳံးမရေလသံနဲ႔ ေျပာပါတယ္။ သီဟလည္း နားမလည္သလုိ ျဖစ္ေနေပမယ့္ ဘာမွဆက္မေမးခဲ့ဘူး။

ေနာက္ ၄၊၅ လေလာက္ေနမွ သူကေျပာတယ္။ သူ ဆယ္တန္းေအာင္ျပီးျပီးခ်င္း မိန္းမယူထားလုိ႔ ကေလးေလး တစ္ေယာက္ရွိေနျပီ ဆုိတဲ့အေၾကာင္းပါ။ အဖြဲ႔ထဲမွာ အေအးဆုံးသူငယ္ခ်င္း ဆုိေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္က အဖြဲ႔ထဲမွာ Hot Topic ျဖစ္သြားတာေပါ့ဗ်ာ။ သီဟသစ္တုိ႔လည္း စကားကၽြံထားတဲ့ ငယ္ငယ္နဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ရင္ ဘာျဖစ္ညာျဖစ္ဆုိတာ ေနာက္မေျပာၾကေတာ့ပါဘူး။ ေန႔ေျပာေနာက္ၾကည့္ဆုိတာ တယ္မွန္ပါလား။ (အခုေတာ့ စိတ္ဓါတ္မက်ဘဲ ၾကိဳးစားတတ္တဲ့ အဲဒီသူငယ္ခ်င္းတုိ႔ မိသားစုလုိက္ စကၤာပူမွာ ေရာက္ေနပါျပီ)

ေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းက ထုံးစံအတုိင္း သူငယ္ခ်င္းေတြက ညီၾကပါတယ္။ အတန္းက ကင္းကုိ စခ်င္တာနဲ႔ သီဟနဲ႔ ေနာက္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က စာေတြစီ၊ မိန္းကေလး လက္ေရးနဲ႔ တူတဲ့ သူငယ္ခ်င္းက ေရးျပီး ကင္းကုိၾကဳိက္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးပုံစံနဲ႔ စာေရးျပီး ပုိ႔ၾကပါေရာ။ ေက်ာင္းစာတုိက္ကတဆင့္ စာေတြေရာက္ေတာ့ ငကင္းခဗ်ာ ပီတိေတြျဖာလုိ႔။ သီဟတုိ႔လည္း က်ိတ္ရယ္ၾကေရာေပါ့ေလ။ ဒါတင္မကေသးဘူး။ ငကင္းရယ္၊ ၾကည့္မရတဲ့ ေနာက္ႏွစ္ေယာက္နာမည္ေလာက္ရယ္ အဲဒီတုန္းက Top English Magazine က လုပ္တဲ့ Top Pen Friend List ကုိပုိ႔ၾကေသးတယ္။ ဒီေကာင္ေတြက စာအုပ္မဖတ္ေတာ့ မသိၾကဘူး။ ေနာက္မွ ဟုိကစာေတြေရာက္ ဒီကစာေတြေရာက္နဲ႔ ဒီေကာင္ေတြ ပေဟဠိေတြ ျဖစ္ေနၾကတာေပါ့။ ခုထိ ဒီေကာင္ေတြကုိ သီဟတုိ႔လုပ္ထားတယ္ မေျပာျပဖူးဘူး။(သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ နာမည္ၾကီးျပီး မိတ္ေဆြေပါေစခ်င္တဲ့ ေစတနာနဲ႔လုပ္ခဲ့တာပါကြယ္ :P)

သီဟသစ္တုိ႔ ပထမႏွစ္တုန္းက Minor မွာ Physics, Chemistry ပါတယ္။ Physics ပါတာ နားလည္ႏုိင္ေပမယ့္ Chemistry ပါတာေတာ့ ခုထိနားမလည္ေသးဘူး။ Chemistry ဆရာမၾကီးကို ေက်ာင္းသားေတြက နာမည္ေပးထားတာ ခ်စ္စႏုိးနဲ႔ “ဘာလာရတီ” ဆရာမၾကီးတဲ့။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဆုိေတာ့ သူက စာသင္ရင္ “ဘာလာလတီလဲေဟ့” “မုိလာရတီ(Molarity) မွာ ဆရာမ” အဲလုိ အတုိင္အေဖာက္နဲ႔သင္လုိ႔ေလ။

Physics ဆရာၾကီးကေတာ့ အေသေခ်ာက္တယ္။ အစပုိင္းေတာ့ သူ႔ဆီမွာ က်ဴရွင္တက္ဖုိ႔ရာ အိမ္က ပုိက္ဆံေတာင္းထားျပီးသား။ သူက ဖိန္႔တာလြန္သြားတာနဲ႔ မသြားေတာ့ဘူး။ သူက ဘယ္လုိေျပာလဲဆုိေတာ့ နင္တုိ႔ ၀န္ၾကီးက ေက်ာငး္ဆင္းတုန္းက Best Cadet ရထားတာတဲ့။ မုိင္နာဘာသာမွာ စာေမးပြဲက်ရင္လည္း ခ်မွာပဲတဲ့။ သူ႔ဘာသူ ဘက္စ္ကတြတ္ ရတာ ကုိယ္က ဘာလုပ္ရမွာတုန္း။ အျမင္ကတ္တာနဲ႔ သြားမတက္ေတာ့ဘူး။ က်ဴရွင္လခလည္း ကက္ဆတ္တိတ္ေခြေတြ စာအုပ္ေတြ ၀ယ္တာနဲ႔ကုန္ေရာ။

ဆက္ရန္ေမွ်ာ္ေနမယ္ ေရးၾကမယ္လုိ႔ မထင္ေသာ္လည္း ဆက္ရန္ ေရးခြင့္ျပဳပါကြယ္။

P.S : ေတာင္းဆုိခ်က္ေတြ အရ Bonus ထည့္လုိက္ပါတယ္။ ခုဏက မရုိက္ရေသးလုိ႔ပါ။

Bonus:
၁)ဒီတစ္ခါ ကၽြန္ေတာ္ပဲ

အေ၀းေျပးရထား၏ ေလးေယာက္အိပ္ခန္းတြဲတြင္ ျပင္သစ္၊ အဂၤလိပ္၊ ရုရွား ႏွင့္ အမ်ဳိးသမီး တစ္ဦးတုိ႔ လုိက္ပါလာၾကသည္။

မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ အမ်ဳိးသမီးသည္ အသံထြက္ ေလလည္လုိက္သည္။ ျပင္သစ္က ခ်က္ခ်င္းေျပာသည္။

”ေတာင္းပန္ပါတယ္။ အဲဒါကၽြန္ေတာ္ပါ။”

အခ်ိန္အနည္းငယ္ ၾကာသြားသည္။ အမ်ဳိးသမီးထံမွ ေလလည္သံထြက္လာျပန္သည္။ အဂၤလိပ္က ၀င္ေျပာသည္။

”ခြင့္လႊတ္ပါ လူၾကီးမင္းတုိ႔၊ အဲဒါ ကၽြန္ေတာ္ပါ”

အခ်ိန္အနည္းငယ္ ၾကာသြားသည္။ အေပါ့အပါးသြားခ်င္သည္ႏွင့္ ရုရွား အခန္းျပင္သုိ႔ ထြက္သည္။ အခန္း၀ အေရာက္တြင္ ေနာက္ျပန္လွည့္ျပီး ျပင္သစ္နဲ႔ အဂၤလိပ္ကုိ ေျပာသည္။

“ခင္ဗ်ားတုိ႔ကုိ ကၽြန္ေတာ္မွာပါရေစ၊ ေနာက္တစ္ခါ သူေလလည္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ပါ လုိ႔ ေျပာေပးပါ”

၂) သက္ေသ

အတန္းထဲတြင္ ျဖစ္သည္။ ဆရာမက ေမးသည္။

“ငါးဖယ္ဟာ ဘာျဖစ္လုိ႔ ျပားျပားၾကီး ျဖစ္ေနတာလဲ၊”

ပီတာေလး လက္ညဳိးေထာင္ျပီး ေျဖသည္။

”ေ၀လငါးနဲ႔ အိပ္လုိ႔”
”ပီတာ၊ နင္ အခန္းထဲက ခုထြက္သြားစမ္း”

အမိန္႔ေပးျပီးေနာက္ ဆရာမက စာဆက္ေမးသည္။

”ေက်ာက္ပုဇြန္ရဲ႔ မ်က္လုံးေတြက ဘာျဖစ္လုိ႔ ျပဴးထြက္ေနတာလဲ၊ ဘယ္သူသိၾကလဲကြယ္”

ပီတာေလး ေနာက္ျပန္လွည့္ျပီး ေအာ္ေျပာသည္။

”အဲဒါေတြ အားလုံးကုိ သူျမင္လုိက္မိလုိ႔”

Friday, June 12, 2009

လွ်ဳိ႔၀ွက္ျခင္း ပြင့္လင္းျခင္း Grow up Grow Old

အရင္ပုိ႔စ္ေလးမွာ သားေလး ခ်န္းခ်န္အတြက္ နာမည္ေလးေတြ ေရြးေပးသြားၾကတဲ့ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမ အားလုံးကုိ အထူး ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ။ မဒမ္သီဟသစ္ နဲ႔ တုိင္ပင္ျပီးရင္ ဘယ္နာမည္ေလး ေရြးျဖစ္တယ္ဆုိတာ ပုိ႔စ္ေရးပါ့မယ္။ အမ်ားစုကေတာ့ မ်ဳိးဆက္ပုိင္ကို အၾကဳိက္မ်ားၾကတယ္ ထင္တယ္။ လင္းသန္႔ ဆုိတဲ့ နာမည္ကေတာ့ ဟုိးလြန္ခဲ့တဲ့ ၈ ႏွစ္ေက်ာ္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ရည္းစားစျဖစ္ခါစက ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ကူးယဥ္ျပီးစဥ္းစားထားတဲ့ နာမည္ေလးပါ။

ကဲစာအသစ္ေလး စလုိက္ရေအာင္ဗ်ာ။

လူမွန္းသိတတ္ လာကတည္းက သီဟအတြက္ အခက္ခဲဆုံးက လၽွဳိ႔၀ွက္ျခင္း ပဲဗ်။ အဲလုိေျပာလုိ႔ သူမ်ားလွ်ဳိ႔၀ွက္ခ်က္ေတြကုိ လူတကာ လုိက္ေျပာေနတယ္ မထင္ေစလုိပါဘူး။ ကုိယ့္အေၾကာင္းကုိ ေျပာတာပါ။ အိမ္မွာလည္း အစ္မ သုံးေယာက္နဲ႔ အငယ္ဆုံးသား ဆုိေတာ့ တုိင္ပင္စရာ ညီအစ္ကုိ မရွိတာနဲ႔ တစ္ခုခုဆုိ အိမ္ကုိ ေျပာျဖစ္တာမ်ားတယ္။ ဘယ္ေကာင္မေလးကုိ စိတ္၀င္စားတယ္၊ ဘာညာ ဒါမ်ဳိးေပါ့ဗ်ာ။ အိမ္ကုိ အသိမေပးတာဆုိလုိ႔ ကြန္ျပဴတာတကၠသုိလ္တက္တဲ့ အခ်ိန္တုန္းက အေဆာင္မွာ PC ကစားတာ ကုိပဲ မေျပာျဖစ္တာ။ အဲဒါလည္းမရပါဘူး။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ခရီးၾကဳံလုိ႔ အိမ္၀င္ျပီး တည္းခုိတဲ့အခ်ိန္ ကုိယ့္လူက သူ႔အယ္လဘမ္ကုိ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ကုိ ျပေတာ့ သီဟသစ္ မိန္႔မိန္႔ၾကီး ကုလားကား ၾကည့္ေနပုံၾကီး ပါပါေရာလား။ အဲဒါနဲ႔ အေပ်ာ္ရုိက္တာပါဆုိျပီး ေလွ်ာခ်ရတယ္။

တကၠသုိလ္တက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ မလွ်ဳိ႔၀ွက္တတ္တဲ့ အက်င့္က တစ္ခါတစ္ေလ ေလာက္ပဲ ဒုကၡေပးတာပါ။ ဥပမာ.. ႏွင္းဆီျဖဴေလးကုိ ဖဲမရုိက္ဘူး ကတိေပးထားတယ္။ တစ္ေန႔က်ေတာ့ သူ႔ကုိ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ဖဲႏုိင္လုိ႔ မုန္႔၀ယ္ေကၽြးတဲ့အေၾကာင္းသြားေျပာမိတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ဖဲရုိက္တဲ့ အထဲပါသလား ဆုိျပီး ေမးေတာ့ ေအးဟုတ္တယ္ေလ ေျပာလုိက္မိတာ ေတာ္ေတာ္ေခ်ာ့ယူရတယ္။ သူနဲ႔ဆုိရင္လည္း သူငယ္ခ်င္းေတြက ၀ုိင္းေညာ္ၾကလုိ႔ စိတ္ေကာက္တာနည္းနည္း၊ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ ေဖာ္မိလုိ႔ စိတ္ေကာက္တာေတြက မ်ားမ်ားျဖစ္ေနတာ။

အလုပ္ထဲ၀င္ေတာ့ အဲဒီအက်င့္ၾကီးက ေတာ္ေတာ္ဒုကၡေပးတယ္ ေျပာရမယ္။ သင္တန္းဆရာ လုပ္ေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြကုိ ကုိယ္တတ္တဲ့ အရာ တတ္တယ္ ေျပာတယ္၊ မတတ္တဲ့အရာ မတတ္ဘူးေျပာတယ္။ အဲလုိေျပာမိေတာ့ ကုိယ္မတတ္တဲ့ အရာကုိ အေျခခံျပီး အထင္ေသးတဲ့သူက ေသးတယ္ဗ်။ ခု စကၤာပူမွာ အလုပ္လာလုပ္ေတာ့လည္း ကုိယ့္user ကုိ ေဆာ့၀ဲလ္မွာ သူတုိ႔လုိခ်င္တဲ့အပုိင္း ကုိယ္မလုပ္တတ္ဘူးဆုိ ကုိယ္က A to Z အကုန္ေျပာမိေရာ။ User က အဲဒါကုိနင္းျပီး ညစ္ေတာ့တာေပါ့။ Manager ကေတာင္ မင္းက So Open ျဖစ္လြန္းတယ္ အေျပာခံရေသးတယ္။

သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆုံမိတဲ့အခ်ိန္ ကုိယ့္အားနည္းခ်က္ေတြကုိ ဟာသအေနနဲ႔ ေျပာမိရင္ တစ္ခ်ဳိ႔ေတြအတြက္ အားသာခ်က္ေတြ ျဖစ္သြားေရာ။ ကုိယ့္ကုိ ျပန္စတာမ်ဳိးေပါ့ေလ။ အဲဒီအက်င့္က သီဟသစ္ကုိယ္ သီဟသစ္ ပြင့္လင္းတယ္လုိ႔လည္း မထင္ပါဘူး။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိေဖာ္ မသူေတာ္ လုပ္တတ္တာမ်ဳိးလားမသိပါဘူး။

(ပြင့္လင္းတယ္ ဆုိလုိ႔ ရုံးက အစ္မ တစ္ေယာက္အေၾကာင္းသတိရတယ္။ လစာက အစမ္းခန္႔လစာအတုိင္းပဲ ရွိေနတာ။ ရုံးက ၂၀၀ ထပ္တုိးေပးရမွာကုိ ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာ။ ခုဆုိ ၁၀ လ ေက်ာ္သြားျပီ၊ ရသင့္တာ။ သူက ပညာမာန လုိလုိ၊ ရွက္တာ လုိလုိနဲ႔ HR ကုိလည္းဘာမွ သြားမေျပာဘူး။ အဲလုိေနရာမ်ဳိးေတာ့ သီဟသစ္တုိ႔ ပြင့္လင္းခဲ့လုိ႔ ထပ္တုိးတဲ့ဟာ ရခဲ့တာၾကာေပါ့)

ကုိယ့္ကုိလည္း တစ္ခါတစ္ေလ စဥ္းစားမိတယ္။ ငါမ်ားမရင့္က်က္ေသးတာလားမသိ ဆုိျပီးေတာ့ေလ။ အသက္ကလည္း ကုိယ့္ကုိကုိယ္ အသက္ၾကီးတယ္လုိ႔ကုိ ဘယ္ခါမွ မထင္ခဲ့တာေလ။ ငယ္ငယ္ ေလး၊ ငါးတန္းေလာက္တုန္းက ၁၀ တန္းက အကုိၾကီးေတြကုိၾကည့္ ငါငယ္ေသးတယ္ေပါ့။ တကၠသုိလ္တက္ေတာ့ Final က လူေတြကုိၾကည့္ ငါအသက္မၾကီးေသးပါဘူးေပါ့ေလ။ ခုဒီအရြယ္ အသက္ ၃၀ ေရာက္ေတာ့လည္း အသက္ ၃၅၊ ၃၆ ေလာက္လူေတြကုိၾကည့္တယ္ေလ။ ေျပာသာေျပာရတာ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ကုိယ္တကၠသုိလ္ေက်ာင္းတက္ခါစ သူငယ္ခ်င္းရဲ႔ ညီေတြ ညီမေတြက ခုေက်ာင္းျပီးျပီး လူၾကီးေတြ ျဖစ္ေနၾကျပီေလ။ သူတုိ႔ကုိ ၾကည့္မိရင္ ကုိယ္အသက္ၾကီးတယ္ ဆုိတာ သိသာလုိ႔ ေနာက္ျပန္လွည့္မၾကည့္ေတာ့ဘူး။ တကယ္ေတာ့ Grow Old ျဖစ္လာေနပါျပီ။

ကုိယ့္ကုိကုိယ္ Grow Up ျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲ ဆုိတာ သီဟသစ္ စဥ္းစားေနတယ္။ တရားထုိင္ရင္ေကာင္းမယ္လုိ႔ေတာ့ စဥ္းစားမိတယ္။ တစ္ခါမွ မထုိင္ျဖစ္ဘူး။ ထုိင္လုိက္ရင္ ငုိက္ငုိက္သြားတာနဲ႔ အိပ္ခါးနီး တရားထုိင္မယ့္အခ်ိန္ "ေရးတတ္လိုက္တာကြယ္"တုိ႔၊ "ဆက္ရန္ေမွ်ာ္ေနမယ္" တုိ႔လုိက္လုပ္ေနတာနဲ႔ မထုိင္ျဖစ္ဘူး။ ကုိယ့္ အျပစ္နဲ႔ ကုိယ္ေပါ့ကြယ္။

ကဲညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမတုိ႔ေရ Grow Up ျဖစ္ေစေၾကာင္း နည္းလမ္းေကာင္းေလးမ်ား ရွာေတြ႔ရင္ ေျပာပါ့မယ္ကြယ္။ ခုေတာ့လည္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေန ေသခဲ၊ ေမာ္ေတာ္ေန ေရထဲ၊ ေတာ္ေတာ္ေန အေမဆဲ ေလး ေတြ လုပ္လုိက္အုံးမယ္ကြယ္။

ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္

Bonus:
၁) က်န္းမာေရးအတြက္
သန္းၾကြယ္သူေဌး တစ္ဦးကြယ္လြန္သည္။ ၄င္း၏ အေလာင္းကို ေျမခ်ျပီးေသာအခါ ေဆြမ်ဳိးမ်ားအားလုံး ၄င္း၏ အိမ္တြင္ စုေ၀းသည္။ ေသသူ၏ ၀တ္လုံေတာ္ရ က ေသတမ္းစာကုိ ဖတ္ျပသည္။

"ကုမၸဏီ အစုရွယ္ယာမ်ား အားလုံးကုိ ကၽြႏု္ပ္၏ ဇနီးသည္အား ေပးအပ္သည္။ သမီးအတြက္ ပင္လယ္ကမ္းစပ္မွ တုိက္အိမ္ၾကီးကုိ ထားခဲ့သည္။ သုံးခန္းတြဲ တုိက္ခန္း ကုိ အိမ္ေဖာ္မေလး အမည္ႏွင့္ လႊဲေျပာင္းေပးရမည္။ ေငြသည္ အေရးမၾကီး က်န္းမာေရးသာ အေရးၾကီးဆုံးျဖစ္သည္ ဟု တစ္ခ်ိန္လုံး ကၽြႏု္ပ္အားေျပာခဲ့သူ ကၽြႏ္ုပ္၏ တူေတာ္ေမာင္အတြက္ Adidas အားကစားဖိနပ္ အသစ္က်ပ္ကၽြတ္တစ္ရံထားခဲ့သည္။"

၂) သိတယ္ဆုိတာကုိး
'ေစာရမင္းသား' ကုိခ်ဴခ်ာ၏ အိမ္သုိ႔ ရဲသားမ်ား ေရာက္လာျပီး တံခါးေခါက္သည္။
"ေဟ့ ခ်ဴခ်ာ တံခါးဖြင့္စမ္း၊ တုိ႔ရဲေတြကြ၊ မင္းစိန္ေရႊ ရတနာေတြ ခုိးသြားတယ္ဆုိတာ ငါတုိ႔သိတယ္။ မင္း၀ွက္ထားတဲ့ ေနရာကုိလည္းတုိ႔သိတယ္"
"ခဏေနအုံးေနာ္၊ ကၽြန္ေတာ္ေနရာ ေျပာင္းဖြက္လုိက္အုံးမယ္"

Tuesday, June 9, 2009

Let’s talk about Chan Chang’s Name

သီဟသစ္ႏွင့္ ႏွင္းဆီျဖဴတုိ႔ရဲ႕ သား ခ်န္းခ်န္ေလးအတြက္ ရန္ကုန္က ေဗဒင္ အဖြဲ႔မွာ နာမည္ေတြ ေပးထားတာ ရပါျပီ။ နာမည္ေလးေတြကုိ မွည့္တဲ့နည္းနဲ႔ပါ တြဲေရးျပီး ပုိ႔ထားေပးတယ္။ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမေတြရဲ႔ idea ယူခြင့္ျပဳပါဗ်ာ။ နာမည္ေလးေတြကုိ အသစ္စဥ္းစား သုိ႔ ခုရွိထားတဲ႔နာမည္ထဲက vote လုပ္ေပးပါဗ်ဳိ႔။ Thanks.. vote က အေရအတြက္ ၾကဳိက္သေလာက္လုပ္ႏုိင္ပါတယ္ဗ်ာ..

သီဟသစ္တုိ႔ ေလာေလာဆယ္ စဥ္းစားထားတဲ့နာမည္က ေမာင္ လင္းသန္႔ပုိင္ ပါ။

ခ်န္းခ်န္ေလးက ၾကာသာပေတးသား အထြန္းဖြားပါ။


A. မူလ+မူလ အမည္ေပး စံနစ္

၁) ေမာင္ ဘုန္းဇင္ျမတ္
၂) ေမာင္ မ်ဳိးဆက္ပုိင္ (သုိ႔) မုိးဆက္ပုိင္
၃) ေမာင္ မုိးယံမင္းျပည့္
၄) ေမာင္ ဗညားပုိင္
၅) ေမာင ္ဘုန္းထြဋ္ျမတ္
၆) ေမာင္ ပုိင္စြမ္းျပည့္
၇) ေမာင္ ဘုန္းစည္သူေမာင္

B. ဆပြတ္ + မူလ အမည္ေပး စံနစ္
၈) ေမာင္ စြမ္းျပည့္ပုိင္
၉)ေမာင္ စည္သူေမာင္
၁၀) ေမာင္ ေဇယ်ာဘုန္းျမင့္
၁၁) ေမာင္ ဥာဏ္မင္းပုိင္
၁၂) ေမာင္ ဇြဲႏုိင္ျဖဳိး
၁၃) ေမာင္ ေဇဘုန္းပုိင္ သုိ႔ ေဇဘုန္းျမတ္

C. အျမစ္ + မူလ နာမည္ေပးစံနစ္
၁၄) ေမာင္ ရန္ႏုိင္ျဖဳ
၁၅) ေမာင္ ေ၀ယံဘုန္းျမတ္
၁၆) ေမာင္ ရဲစြမ္းပုိင္
၁၇) ေမာင္ လင္းသူရေမာင္
၁၈) ေမာင္ရဲစြမ္းျပည့္
၁၉) ေမာင္ ရဲေနဘုန္း
၂၀) ေမာင္ လင္းထက္ျမက္ သုိ႔ ရဲထက္ျမက္

D. အျမစ္ + မူလ အမည္ေပးနည္း
၂၁ ေမာင္ လင္းသန္႔ပုိင္

အဲဒီနာမည္ေတြထဲက မၾကဳိက္ရင္ အျခား အမည္ေပးရေအာင္ အမည္ေပးနည္းပါ သူတုိ႔က ထည့္ထားေပးတယ္ဗ်။

A) မူလ+မူလ အမည္ေပး စံနစ္
ေရွ႔ဆုံးစာလုံး - ၾကာသာပေတး
အလယ္ - (ပ ဦးစားေပး) တနဂၤေႏြ၊ အဂၤါ၊ ဗုဒၶဟူး၊ ၾကာသာပေတး
(ဒု ဦးစားေပး) တနလၤာ၊ ေသာၾကာ၊ စေန
ေနာက္ဆုံး - ၾကာသပေတး

B. ဆပြတ္ + မူလ အမည္ေပး စံနစ္
ေရွ႔ဆုံးစာလုံး - အဂၤါ
အလယ္ - (ပ ဦးစားေပး) တနဂၤေႏြ၊ အဂၤါ၊ ဗုဒၶဟူး၊ ၾကာသာပေတး
(ဒု ဦးစားေပး) တနလၤာ၊ ေသာၾကာ၊ စေန
ေနာက္ဆုံး - ၾကာသပေတး

C. ဆပြတ္ + မူလ အမည္ေပး စံနစ္
ေရွ႔ဆုံးစာလုံး - အဂၤါ
အလယ္ - (ပ ဦးစားေပး) တနဂၤေႏြ၊ အဂၤါ၊ ဗုဒၶဟူး၊ ၾကာသာပေတး
(ဒု ဦးစားေပး) တနလၤာ၊ ေသာၾကာ၊ စေန
ေနာက္ဆုံး - အဂၤါ

D. အျမစ္ + မူလ အမည္ေပးနည္း
ေရွ႔ဆုံးစာလုံး - ဗုဒၶဟူး
အလယ္ - (ပ ဦးစားေပး) တနဂၤေႏြ၊ အဂၤါ၊ ဗုဒၶဟူး၊ ၾကာသာပေတး
(ဒု ဦးစားေပး) တနလၤာ၊ ေသာၾကာ၊ စေန
ေနာက္ဆုံး - ၾကာသာပေတး

E. အျမစ္ + မူလ အမည္ေပးနည္း
ေရွ႔ဆုံးစာလုံး - တနဂၤေႏြ
အလယ္ - (ပ ဦးစားေပး) တနဂၤေႏြ၊ အဂၤါ၊ ဗုဒၶဟူး၊ ၾကာသာပေတး
(ဒု ဦးစားေပး) တနလၤာ၊ ေသာၾကာ၊ စေန
ေနာက္ဆုံး - ၾကာသာပေတး

အမည္ေန႔နံေတြ မသိေတာ့မွာ စုိးလုိ႔ ေရးေပးပါရေစ။ မွားေနရင္ ျပင္ေပးႏုိင္ပါတယ္ဗ်ာ။

တနဂၤေႏြ - အ
တနလၤာ - က ခ ဂ ဃ င
အဂၤါ - စ ဆ ဇ စ် ည
ဗုဒၶဟူး - ယ ရ လ ၀
ၾကာသာပေတး - ပ ဖ ဗ ဘ မ
ေသာၾကာ - သ ဟ
စေန - တ ထ ဒ ဓ န

Bonus:

၁) ၾကဳိတင္ကာကြယ္တဲ့ ကုိခ်ဳခ်ာ

ဒုတိယ ကမၻာစစ္ အတြင္းက ျဖစ္သည္။ မုိင္းအျပည့္ျမွဳပ္ထားေသာ လမ္အတုိင္း တပ္သား ခ်ဴခ်ာ သတိထား ေလွ်ာက္လာသည္။ နားႏွစ္ဖက္ကို လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ထုိးပိတ္ထားသည္။ ႏွုတ္မွလည္း ေျပာသည္။
“မေတာ္တဆ တက္နင္းမိလုိ႔ …. ဗုံးေပါက္တာေၾကာင့္နဲ႔ နားကန္းသြားရင္ ဒုကၡ”

၂) ဆရာ၀န္ဟာသမ်ား

၁) Dr: ခင္ဗ်ားရဲ႔ ေခ်ာင္းဆုိးသံကို ကၽြန္ေတာ္ မၾကဳိက္ဘူးဗ်ာ
Patient: ကၽြန္ေတာ္လည္း တျခားလုိ မဆုိးတတ္ဘူး ဆရာရယ္

၂) Patient : ေဒါက္တာ .. ကၽြန္ေတာ့္မွာ လိပ္ေခါင္း ရွိေနတယ္ဗ်
Dr: ဟုတ္လား ဘယ္ေနရာမွာလဲ